علی خاجی آزاده جنگ تحمیلی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی حیات درباره نحوه روزه داری اسرای ایرانی در اردوگاه های بعثی گفت: در ماه مبارک رمضان اردوگاه های متفاوت، شرایط متغیر بود. برای نمونه در برخی از اردوگاه های ثبت‌نام شده، عراقی ها پذیرفته بودند که یک وعده سحری و یک وعده شام به اسرا غذا بدهند. 

وی ادامه داد: در سال اول به دلیل اینکه هنوز برایمان اوضاع جانیفتاده بود، شرایط سختتری حاکم بود اما بعدها رزمنده ها خودشان را به‌روز می کردند. یکی از بچه ها مسئول غذا بود و با چراغی که تهیه کرده بودیم، به کمک فردی دیگر سعی میکرد غذاها را طوری تغییر بدهد که قابل خوردن باشد برای مثال گوشت گاوی که سالها مانده و یخزده بود واقعا قابل خوردن نبود اما در هر صورت مجبور بودیم از آن غذا استفاده کنیم. 

آزاده جنگ تحمیلی در ادامه افزود: حجم غذا در طول ماه مبارک رمضان تغییر نمی‌کرد و معمولا زمانی که می‌خواستیم غذا را گرم نگه داریم یا باید پتو می پیچیدیم یا از چراغی که داشتیم استفاده میشد. 

خاجی بیان کرد: یادم می آید که در شب‌های قدر فقط یکسال ما مفاتیح داشتیم و برای سالهای بعد دعای جوشن کبیر را از روی آن نوشتند. یکی از بچه ها دعای مجیر را بسیار زیبا میخواند و ما او را همراهی میکردیم و در این میان گاهی بعثی ها بسیار سختگیری کرده و اذیتمان می‌کردند و حتی اگر می‌توانستند آب را قطع کنند هم کوتاهی نمی‌کردند. البته بیشتر سختگیری ها مربوط به ایام محرم و روزهای عاشورا و تاسوعا بود. 

وی گفت: در عید فطر خود بعثی ها نیز جشن می‌گرفتند اما عید ما با آنها یک روز متفاوت بود و این خودش محل اختلاف بود چون در روز عید فطر ارشد های اردوگاه ها را دعوت می‌کردند تا در جشنشان شرکت کنند اما ما چون روزه می‌گرفتیم نمی‌توانستیم چیزی بخوریم یا بیاشامیم و این موضوع آنها را ناراحت میکرد چراکه ما فردای آن روز جشن می‌گرفتیم.