علی خاجی‌، آزاده جنگ تحمیلی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی حیات درباره برگزاری عید نوروز در سال‌های اسارت در عراق گفت: به دلیل اینکه در شمال عراق نوروز را جشن می‌گرفتند موضوع مرسومی بود و در اردوگاه های ما که ثبت‌نام شده بود معمولا مشکلی نداشتیم اما ما باید مراسم را به روش خودمان برگزار می‌کردیم و بیشتر سعی میکردیم مانند ایران آن روزها را گرامی بداریم.

وی در ادامه درباره اینکه آیا سفره هفت سین هم در اردوگاه میچیدید و از چه ترکیباتی برای آن استفاده می‌کردید، افزود: در حقیقت همانطور که میدانید ما در حداقل امکانات به سر می‌بردیم اما این کار را برای حفظ روحیه‌مان هم که شده انجام می‌دادیم. برای مثال سفره هفت سین را با تکه ای سیم خاردار،  سکه و پتوهای سبز به جای سبزه و حتی سیگار میچیدیم. پس از تحویل سال هم دیدوبازدید را انجام می‌دادیم. بچه‌ها لباس‌های نویی که داشتند را می‌پوشیدند. دو سه سال اول به ما شیرینی‌هایی که مخصوص خود عراق بود، میدادند که بعدها دیگر تکرار نشد.

این آزاده جنگ تحمیلی افزود: ما در اردوگاه شماره ۹ ، رمادیه ۳ بودیم و من اسفند ۶۳ که اسیر شدم اولین نوروزی بود که آنجا می‌گذراندم. یکی دوسال اول حلوایی که مخصوص خود کشور عراق بود برایمان می آوردند؛ اما در سالهای بعد دیگر تکرار نشد.  بعدها خودمان مراسم می‌گرفتیم و روی پتوها با صابون تبریک سال نو را به زبانهای عربی، ترکی و کردی می نوشتیم چون بچه ها از اقصی نقاط کشور بودند.

وی تشریح کرد: در اردوگاه ما عکس امام را بچه ها کشیده بودند و آن را انتهای اردوگاه روی پتو چسبانده بودیم و برخی از زندانبان‌ها را هم دعوت می‌کردیم تا در مراسم ما شرکت کنند اما زمانی که بعثی ها وارد می‌شدند پتو را برعکس میکردیم و خدا خدا میکردیم که آن را برنگردانند.

خاجی درباره خوراکی های که مرسوم بود برای نوروز گفت: با بُنی که به ما می‌دادند وسایل می‌خریدم و شربت درست کرده و با شیرینی از یکدیگر پذیرایی می‌کردیم. طرز تهیه شیرینی‌ها هم به این صورت بود که با همان نان عادی که در کشور عراق مرسوم است تکه تکه کرده و در روغن سرخ می‌کردیم و آن نان را در آب شکر می‌گذاشتیم و اینگونه شیرینی درست می‌کردیم. در اردوگاه ها قسمت‌های مختلف با آنچه در اختیار داشتند نوروز را جشن می‌گرفتند. سعی می‌کردیم دور از چشم عراقی‌ها مراسم شادی مانند تئاتر طنز برگزار کنیم تا بتوانیم روحیه خود را بالا برده و آن سال‌ها را تحمل کنیم.