به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ نامش «فروغ منهی است. او همان شیرزنی است که سه فرزندش را با نامهای «داود، رسول و علیرضا» به انقلاب اسلامی و ایران تقدیم کرده است. مادری که هنوز پس از گذشت سالها چون کوه محکم است و معتقد است هنوز جنگ تمام نشده و راه مبارزه ادامه دارد. همانی که بعد از اعزام سومین فرزندش در جواب خبرنگار گفته بود که ای کاش به اندازه موهای سرم فرزند داشتم و می توانستم فرزندانم را به انقلاب و کشور تقدیم کنم.

این مادر با صلابت که حالا پس از گذشت زمان هنوز هم محکم تر از قبل پشت انقلاب اسلامی و رهبری ایستاده است، از خانواده شهدا درخواست دارد که همچون حضرت زینب(س) راوی سالهای جنگ و دفاع مقدس باشند تا فرزندانمان از این راه با فرهنگ ایثار و شهادت آشنا شده و بدانند که چه کسانی در این راه و چگونه خود را فدا کردند.

فروغ منهی می گوید: «من به خانواده های شهدا میگویم ما سخنگو نیستیم، مادریم، همان که فرزندتان از اینجا خداحافظی کرده، او را از زیر قرآن رد کردید، دو کلمه شما با او صحبت کردید، او با شما صحبت کرده، بچه هایی که عمو یا دایی‌شان شهید شده و نمیدانند چگونه شهید شده است. من مادر باید اینها را بگویم ، ما یا تصور می کنیم حالا حالاها زنده هستیم یا ینکه تصور می کنیم خیلی باید با دیسیپلین حرف بزنیم؛ اما همان که فرزندانتان را از زیر قرآن رد کردید در لحظه آخر چه چیزی را بیان کرد؟ اینها را بیان کنید و بگذارید برای آیندگان. 20 یا 30 سال دیگر همه اینها با ارزش می شوند. بعدها باید به دنبال خانواده شهید بگردند. کتابهایی که درباره شهدا نوشته می شود بسیار باارزش است. ارزشهای ما از دست رفته و فرزندان ما نمی دانند که در دوران دفاع مقدس چه گذشته است. فرزندان ما باید بدانند در طی 8 سال دفاع مقدس یک وجب از خاک مملکت را به دشمن ندادند.»

گفتنی است؛  اولین شهید این خانواده«داود خالقی‌پور» متولد سال ۱۳۴۴ و در سال ۱۳۶۲ یعنی در ۱۸ سالگی و در عملیات پر افتخار و غرور آفرین خیبر و در جزیره مجنون به شهادت رسیده است. دو شهید دیگر یعنی فرزند دوم و سوم خانواده «رسول و علیرضا»که به ترتیب متولد سال‌های ۱۳۴۶ و ۱۳۵۰ بودند در سال ۱۳۶۷ و در سنین (۱۹ و ۱۶) سالگی در منطقه شلمچه و در آغوش یکدیگر آسمانی شدند.