به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ در دورانی که رژیم بعثی به شهرها حمله موشکی می کرد و مردم بی دفاع را آماج حملات خود قرار می داد، دزفول و مردمش جوری ایستادگی کردند که روحیه رزمندگان با دیدن آنان تقویت شد و هزاران بار بهتر از قبل مبارزه کردند.

در پی این حملات دد منشانه در ساعت 15:35 دقیقه روز 28 آذرماه سال 1361، رژیم بعثی با دوفروند موشک زمین به زمین، 2 نقطه از شهر دزفول را هدف گرفت که در آن 62 غیرنظامی شهید، 200 واحد مسکونی ویران و 287 نفر زخمی شدند.  در واقع رژیم بعثی بارها شهرها و ساکنان غیرنظامی شهرها را به خاک و خون کشیده بودند؛ اما حمله ای که در آن تاریخ به دزفول شد، اولین حمله گسترده عراق به مناطق مسکونی به وسیله موشکهای زمین به زمین بود. در میان همه رفتارهای دد منشانه عراق، مردم دزفول در شهرشان ماندند و نماز جمعه نیز هر هفته با حضور مردم و رزمندگان شهر اقامه شد.

مردم دزفول در طول دوران 8 سال دفاع مقدس با وجود اینکه شهرشان بارها مورد اصابت بمبها و موشکهای بی شمار قرار گرفت اما با قوت بیشتر به بازسازی شهر پرداختند. در واقع اراده رژیم بعثی برای خالی کردن شهر دزفول و در هم کوبیدن روحیه مردم دزفول، به آرزویی دست نیافتنی برای برای او تبدیل شده بود.

این استمرار رژیم بعثی تا جایی بود که همیشه برای شکستن مقاومت مردم دزفول با پخش اطلاعیه های نظامی در رادیوی رژیم بعثی، همیشه برای تهدید به موشکباران از عنوان «الف دزفول» استفاده می کرد.

اما این مردم دزفول بودند که اعتنایی به تهدیدات رژیم بعثی نکرده و با قوت بیشتری در روز 29 آذرماه سال 61 و در آیین تشییع پیکرهای مطهر 62 شهید این حمله موشکی، شعارهای «جنگ، جنگ تا پیروزی و می جنگیم، می میریم، سازش نمی پذیریم.» برگی جدید از مقاومت را برای دنیا شرح دادند.

حتی در آن زمان رهبر معظم انقلاب اسلامی که رئیس جمهور وقت بودند، در خصوص حمله موشکی به شهر دزفول فرمودند: حمله موشکی دزفول، تحریک به ادامه جنگ است، جنگ را ادامه می دهیم و دشمن را از انجام چنین کارهایی پشیمان خواهیم کرد.

ماندن در دزفول و روحیه دادن به مردم شهر از موضوعات مهم و کلیدی در دوران حمله موشکی رژیم بعث بود. در چنین وضعی تصمیم‌گیری برای حل بحران یکی از حرکات استراتژیک مسئولان شهر دزفول برای مهار فتنه صدام بود. در این زمینه طی جلسه‌ای که با حضور جواد محمدی‌زاده فرماندار دزفول، جناب فارغ نماینده مردم بوشهر در مجلس، آیت‌الله قاضی امام جمعه شهر و علامه مخبر دزفولی تشکیل شد. نظرات متفاوتی از بابت ماندن در شهر و مقاومت یا تخلیه شهر و رفتن به محل امن مطرح می‌شد.

در این زمینه محمدی‌زاده (فرماندار دزفول) موضوع را با مسئول دفتر نخست‌وزیر در میان گذاشت. پس از طرح مسئله، نظر امام خمینی بسیار حکیمانه بود؛ ایشان از یک طرف تکلیف مردم، و از طرف دیگر وظیفه دولت را مشخص کردند، امام خمینی فرمودند: «... تکلیف مردم مقاومت است، دولت مانع رفتن مردم نشود. یعنی اقدامی که مردم را به رفتن تشویق کند، از ناحیه دولت انجام نشود. اما در صورتی که مردم به خارج از شهر رفتند، امکانات و خدمات به آنها بدهند...»

بنابراین نظر امام چنین بود که تکلیف مردم مقاومت است و باید بمانند. اما آنهایی که به هر دلیلی می‌روند، دولت نباید مانع شود و جلویشان را بگیرد. در عین حال نباید اقدامی صورت بگیرد که باعث تشویق به رفتن مردم بشود. تدبیر و نظر حکیمانه امام خمینی باعث شد که زمینه اتحاد در بین مسئولین و مردم ایجاد گردد. به‌طوری که حملات موشکی رژیم بعث عراق نتوانست ذره‌ای ‌از روح مبارزه‌طلبی و ایستادگی و ایثار مردم آن خطه را کم کند.