به گزارش خبرنگار گروه ورزشی حیات؛ مراسم رونمایی از کتاب «پسر هرسین» که روایتگر زندگی شهید کشتی‌گیر پهلوان مسعود دارابی است، صبح امروز در فدراسیون کشتی با حضور چند تن از مسئولان فرهنگی و ورزشی برگزار شد.

تینا محمدحسینی، نویسنده کتاب پسر هرسین در گفتگو با خبرنگار گروه ورزشی حیات در خصوص دلایل نگارش این کتاب اظهار داشت: این پروژه سال قبل توسط فدراسیون کشتی به من پیشنهاد شد. من کارِ مربوط به دفاع مقدس و شهدا تا کنون انجام نداده بودم و برایم سخت بود، چرا که پروژه‌های مربوط به خاطره‌نگاری این چنینی در شرایطی که راوی در قید حیات باشد خیلی راحت‌تر است چرا که در حین نگارش، نویسنده با راوی در ارتباط است و او کتاب را می‌خواند و نظر می‌دهد ولی خاطره نگاری زندگی یک شهید از این جهت خیلی سخت است. من خیلی اوقات با خودم خلوت می‌کردم و مطالب نوشته شده را دوباره و چند باره می‌خواندم و همیشه دغدغه این را داشتم که مبادا بخش‌هایی از این کتاب را به درستی روایت نکرده باشم و چالش سختی برایم بود.

وی افزود: قبل از شروع به کارم در این پروژه، مصاحبه‌های مربوط به شهید دارابی را خوانده بودم و شخصیت شهید دارابی برایم خیلی جذاب و کاریزماتیک بود. دوستان متفاوتی داشت که شاید شباهتی به هم نداشتند. از لحاظ کمک کردن به هم‌نوعان و مرام پهلوانی و رفتار با خانواده و دوستان و هم محلی‌ها منشی که شهید داشت بین اطرافیان او گسترش پیدا کرده بود که با رفتن و جانفشانی‌شان برای وطن تکمیل شد.

نویسنده کتاب پسر هرسین در ادامه گفت: امیدوارم کتاب برای افرادی که آن را می‌خوانند جذاب باشد و همه تلاشم بر این بود که شکل روایت به گونه‌ای جذاب و داستانی نوشته شود که مخاطب را راضی کند و امیدوارم در کل بازخورد خوبی داشته باشد.

محمدحسینی در مورد اینکه کدام ویژگی شخصیتی شهید دارابی برایش تحسین برانگیز بود، توضیح داد: خیلی از بخش‌های کتاب بود که من را تحت تاثیر قرار داد. با خیلی از صفحات این کتاب گریه کردم و با خیلی جاهایش خندیدم. خیلی جاها خودم از رفتار شهید دارابی شگفت زده شدم. نمی‌توانم یک مورد خاص را بگویم. بخش‌های مربوط به کشتی و رابطه‌ای که با مادرش داشته و وقت و زحمتی که برای دوستانش می‌گذاشته همه‌اش برای من یک فرازی بود که هرکدام برایم یک غافلگیری جدید به همراه داشت.

وی در مورد اینکه چرا باید در مورد چهره‌هایی مثل شهید دارابی کتاب به رشته نگارش در بیاید هم گفت: وقتی بحث تاریخ شفاهی و خاطره نگاری و زندگینامه و مسائل این چنینی به میان می‌آید مخصوصاً فعالیت در این عرصه در خصوص شهدا یا به طور کلی افرادی که در زندگی دست به کار بزرگی زدند، اقدام مفیدی است. چرا که این موارد اگر پرداخته نشوند به مرور زمان به دست فراموشی سپرده می‌شوند. برای همین موارد این چنینی باید نوشته شود و ثبت شود و باقی بماند تا امروز ما برایمان غیر قابل باور نباشد که 40 سال قبل افرادی در کنار ما بودند که تا این حد از خود گذشته بودند و یا خانواده‌هایی بودند که تا این حد فرزندان خودشان را تشویق به دفاع از این مرز و بوم می‌کردند و از اینکه فرزندشان در صحنه حاضر می‌شود خوشحال هستند و این امروز برای خیلی از ما باور پذیر نیست. ما باید این را ثبت کنیم و با قلم‌مان آن را باورپذیر نشان دهیم که به نسل جدید معرفی کنیم و آنها بدانند روزگاری چنین افرادی بودند و دست به چنین کارهای بزرگی زدند.