به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ حدیث معصوم (ع) همواره مفسّر و مبیّن قرآن است، به ویژه که فهم بسیاری از احکام دین، بدون کمک احادیث دست نیافتنی است؛ زیرا قرآن در بیشتر آیات به بیان کلیات پرداخته و تبیین جزئیات را به پیامبر اسلام (ص) و اوصیای پس از او واگذار کرده است.

امام حسین (ع) فرمودند: «سُئِلَ الاِْمامُ الْحُسَیْنُ علیه السلام عَنِ الاَْدَبِ، فَقالَ: هُوَ اَنْ تَخْرُجَ مِنْ بَیْتِکَ، فَلا تُلْقِیَ اَحَداً اِلاّ رَأَیْتَ لَهُ الْفَضْلَ عَلَیْکَ؛ 

از امام حسین علیه السلام معنای ادب را پرسیدند؟ امام علیه السلام فرمود: ادب عبارتست از اینکه وقتی که از خانه خارج می شوی به هرکسی برخورد می کنی او را برتر از خود بینی. (یعنی همیشه دیگران را از خود بهتر بینی و احترام آنها را نگهداری)»

منبع:(دیوان الامام الحسین علیه السلام، ص99)