به گزارش خبرنگار گروه ورزشی حیات؛ دربی شماره ۱۰۳ پایتخت هم به پایان رسید و تساوی بدون گل دو تیم در یک دیدار کم افت و خیز و کم موقعیت بی‌رمق باعث گلایه خیلی از پیشکسوتان فوتبال و هواداران دو تیم شد و سرخابی‌ها به بازی محتاطانه و ترسو متهم شدند که زیبایی و لذت تماشای یک مسابقه دلچسب را از مخاطب می‌گیرد. 

البته انگشت اتهام در این خصوص بیشتر جواد نکونام و تیمش را نشان رفت و بیش از حریف سنتی خود مورد شماتت قرار گرفتند که سبک فوتبالی‌شان منجر به کاهش کیفیت دربی شد و حتی اینطور عنوان شد که مدل بازی استقلال و ایجاد لایه‌های تدافعی و به اصطلاح دفاع اتوبوسی این تیم، بازی پرسپولیس را هم خراب کرده و منجر به این شده که در دربی نه گل ببینیم و نه حتی موقعیت خطرناکی روی دروازه‌ها ایجاد شود. 

این موضوع حتی پیش از دربی هم در خصوص استقلال و نکونام مطرح شده بود که او و تیمش بیشتر به دنبال دفاع و استفاده از تک موقعیت‌های خودشان برای گل‌زنی و کسب پیروزی هستند و حتی مقابل تیم‌های قعر جدول هم به زور و یا حداقل تعداد گل به برتری می‌رسند. 

البته در فوتبال روز دنیا خوب دفاع کردن یک هنر است و مربیان بزرگی هم که چنین قابلیتی دارند هم توانستند افتخارات زیادی کسب کرده و هم احترام و جایگاه بالایی در بین مربیان مطرح جهان برای خود کسب کردند. 

استقلال لیگ بیست و سوم را با مشکلات زیادی آغاز کرد. بدهی‌های سنگین مالی و شرایط وخیم اقتصادی از یک سو و کوچ یک به یک ستاره‌های بزرگ این تیم از جمله مهدی قایدی و محمد محبی از سمت دیگر قدرت این تیم را تحلیل داده و نفرات مد نظر نکونام هم جذب نشدند. کار به جایی رسید که نکونام مجبور شد بازیکنانی مثل حسین حسینی، آرمان رمضانی و آرش رضاوند را که در فهرست خروجی او بودند به دلیل ناتوانی باشگاه در جذب نفرات جایگزین به فهرست برگرداند و مدیریت چنین وضعیتی برای یک مربی بسیار دشوار است 

از طرفی در نیم فصل هم بازیکنان مورد نظر او جذب نشدند تا وعده جبران کم کاری نقل و انتقالات پنجره‌ی تابستانی در زمستان هم عملی نشود. 

استقلال ابتدای فصل منتظر محمد را به خدمت گرفت که ناتوانی باشگاه در در حفظ او باعث شد به مس رفسنجان برود و یکی از ستاره‌های لیگ است و در همین هفته گذشته برای تیمش دو گل به ثمر رساند. 

روبرتو تورس هم دیگر بازیکنی است که خود نکونام او را به فوتبال ایران آورد ولی مذاکراتش با استقلال نتیجه نداد و به گل گهر سیرجان رفت و حالا یکی از مهم‌ترین عناصر هجومی لیگ برتر است که هر هفته برای تیمش گل می‌زند و پاس گل می‌دهد. 

اوستون ارورونوف ازبکستانی هم در فهرست اولیه جواد نکونام بود و به دعوت استقلال به ایران آمد ولی در نهایت سر از پرسپولیس در آورده و ستاره این روزهای این تیم است. 

در کنار اینها نفراتی مثل امیرحسین حسین‌زاده که به جای استقلال سر از تراکتور در آورد را اضافه کنید تا ببینید نیروی انسانی استقلال در فاز تهاجمی چقدر می‌توانست نسبت به امروز پر و پیمان تر باشد ولی حالا نکونام مارشاریپوف و بلانکویی را در اختیار دارد که بازیکنان خوبی هستند ولی چهارچوب شناس و تمام کننده محسوب نمی‌شوند. 

با همه این تفاسیر استقلال بعد از سپاهان و با اختلاف یک گل نسبت به تراکتور، با ۲۷ گل زده در ۲۰ بازی سومین خط حمله برتر لیگ را در اختیار دارد. آماری که خیلی بالا نیست ولی با توجه به شرایط عنوان شده و وضعیت فعلی فوتبال ما خیلی هم بد محسوب نمی‌شود. 

به نظر می‌رسد با توجه به وضعیتی که استقلال دارد همینکه صدرنشین لیگ برتر است خودش یک عملکرد مطلوب و قابل ستایش محسوب می‌شود و ایراد گرفتن از سبک فوتبالی‌ تیم در این شرایط خیلی قضاوت منصفانه‌ای نیست. کما اینکه فصل قبل استقلال با ساپینتو فوتبال هجومی و تماشاگر پسندی ارائه می‌داد ولی به دلیل نتیجه نگرفتن در این تیم ماندنی نشد.