مجید حسینی، فعال و منتقد اجتماعی، در گفتگو با خبرنگار سیاسی حیات، با ارائه توضیحاتی راجع به انقادات و حواشی که علیه وی مطرح میشود، گفت: عدهای علاقه دارند که به همه منتقدان برچسب «سوپاپ اطمینان» بزنند و از این طریق هر منتقدی که داخل کشور فعالیت میکند را بیاعتبار کنند. باید از کسانی که چنین برچسبهایی میزنند، پرسید که چرا برای آزادی منتقدان دستگیر شدهای که پیشتر به باد انتقادشان میگرفتند کاری نمیکنند؟
وی افزود: کسانی که این حرفها را میزنند عمدتا در خارج از کشور هستند و علاقهمندند که منتقد معتبری در داخل کشور باقی نماند تا اعتبار به خارج از کشور منتقل شود. اما من فکر نمیکنم که چنین اتفاقی هم رخ بدهد؛ یعنی حتی اگر موفق شوند که منتقدان داخلی را بیاعتبار کنند هم خارجیها معتبر نخواهند شد.
این منتقد اجتماعی در پاسخ به سوال خبرنگار حیات درخصوص انتخابات پیشرو و مشارکت طبقات پایین جامعه در آن خاطرنشان کرد: این دموکراسی اساسا دموکراسی اکثریت و پول است. الان 4 سال از شکلگیری مجلس فعلی گذشت، آیا این مجلس کاری برای طبقات پایین جامعه انجام داد؟ جز مصوبات علیه طبقات پایین آیا مصوبه دیگری گذراندند؟
وی همچنین درباره صلاحیت خودش برای نمایندگی از طبقات پایین با توجه به حاشیههایی که در سفر اخیرش به کانادا برای او به وجود آمده، یادآور شد: مگر کسی که میخواهد درباره طبقات پایین جامعه صحبت کند حتما باید فقیر باشد؟ اصلا کسی که فقیر است میتواند صدایی داشته باشد و صحبت کند؟ فقیر واقعی باید سه جا کار کند و اصلا فرصت صحبت کردن نخواهد داشت. آیا در همان کانادا نمایندگان طبقات پایینتر فقیرند؟
حسینی ادامه داد: این ادعا که هرکس که بخواهد صدای طبقات پایین شود باید خودش فقیر باشد، را احمدینژاد جا انداخته است. اما خود احمدینژاد فقیر نیست و در نارمک زندگی میکند. اصلا کدام طبقه پایینی واقعی را پیدا میکنید که توانسته باشد صدای طبقات پائین جامعه باشد. این برای این است که فقرای واقعی اصلا امکان کنشگری اینچنینی را ندارند.
وی همچنین گفت: ما براساس حدیث شریف «أن لا یُقارُّوا علی کِظَّةِ ظالِمٍ، و لا سَغَبِ مَظلومٍ » از امام علی (ع) یک تکلیف دینی داریم و ان هم این است که درمقابل گرسنگی مظلوم آرام ننشینیم؛ اما این بدان معنا نیست که کسی که بخواهد صدای گرسنگان باشد، خودش هم حتما باید گرسنه باشد.
نظر شما