به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات، جوان ۱۹ ساله شهید مهدی محبی در بیست و نهم اسفند ۱۳۴۸، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش اسماعیل، تریکوباف بود و مادرش، طیبه نام داشت. تا پایان سوم راهنمایی درس خواند و بعد به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم تیر ۱۳۶۷، در ابوقریب بر اثر اصابت ترکش توسط نیروهای عراقی شهید شد. مزار او در بهشت زهرای تهران واقع است
خواهر شهید مهدی محبی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی حیات، گفت: برادرم در عملیات ابوقریب در ۲۲ تیرماه سال ۱۳۶۷ به شهادت رسید. همه مزارهایی که در این ردیف هستند، از همسنگرهای شهید مهدی هستند. شهید سید عباس نیز فرمانده مهدی است که مزارش را در کنار مزار برادرم می‌بینید.
وی در ادامه افزود: زمانی که مهدی به شهادت رسید من ۱۳ سالم بود. او بسیار شجاع بود و سر نترسی داشت. یادم می‌آید زمانی که به بیمارستان رفتیم تا به او سر بزنیم که مجروح شده بود، اصلا آه و ناله نمی‌کرد. ماه آخری که در کنار ما بود و بعد به شهادت رسید رو کرد به من و گفت شنیده ام سر صف مدرسه قرآن می‌خوانی و بسیار خوشحال شد. پس از آن به دعای پدرومادرم و برادر شهیدم توفیق یافتم که حافظ کل قرآن مجید شوم و هر زمانی که قرآن می‌خوانم از او یاد میکنم و ثوابش را به مهدی هدیه میکنم.
خواهر شهید اظهار کرد: غیرتمندی مهدی بسیار بارز بود. او بسیار به حضرت ابوالفضل العباس (ع) علاقه داشت و سعی کرده بود خودش را شبیه ایشان بکند و مانند ایشان به شهادت رسید. مهدی بسیار برای پدرومادرم جایگاه ویژه ای قائل بود و به مادرم احترام می‌گذاشت. مادر بسیار انسان عاطفی است و یادم است زمانی که برادرم به شهادت رسید، اجازه ندادند ما پیکر او را به دلیل شدن جراحات وارده ببینیم و مادر تا مدتها بی تابی میکرد. اما در آن زمان باید برای اسلام و انقلاب جوانان به جبهه می‌رفتند. بعد از شهادت مهدی بسیاری از جوانان فامیل با الگو برداری از ایشان به جبهه رفته و جنگیدند.