به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهید صفرعلی شعبانی اینانلو هشتم خرداد سال ۱۳۴۵، در تهران متولد شد. پدرش بلال نام داشت و در راه‌آهن کار می‌کرد. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. خیاط بود و به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. بیست و سوم اردیبهشت ۱۳۶۷، در سلیمانیه عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر، شهید شد. پیکر او را در بهشت‌زهرای تهران به خاک سپرده شده است.

سراگل شعبانی اینانلو خواهر شهید صفرعلی شعبانی اینانلو در گفتگو با خبرنگار فرهنگی حیات؛ گفت: برادرم را من بزرگ کردم دو برادر دیگر نیز دارم که من برایشان هم مادر و هم خواهر بودم.

وی گفت: مادرم 42 سال داشت که از دنیا رفت آن دو برادرم جانباز شدند و این یکی شهید شد. خودم می دانستم که صفرعلی شهید می شود. بسیار بچه بامعرفت و مهربانی بود. یک زمانی می شنیدم از مادرها که یکی از فرزندانم با دیگری متفاوت است؛ اما من باور نمی کردم تا اینکه دیدم صفرعلی با دیگر برادرهایم که حالا من مادرشان نیز بودم متفاوت است. بسیار مهربان و دل رئوف بود. هرگز کسی را ناراحت نمی کرد و بسیار باگذشت بود.

وی تشریح کرد: روزی که صفرعلی می خواست به جبهه برود به فرزندانم گفتم حتما این دایی شما شهید می شود. او بسیار نورانی بود. دوشنبه ها و پنجشنبه ها روزه می گرفت. از نماز و قرآنش دست نمی کشید، حتی زمانی که حمله هوایی می شد برادرم با نور شمع قرآن می خواند. او با پسرعمه ام با هم به جبهه اعزام شد. 6 روز مانده به امضای قطعنامه 598 به شهادت رسید و انگار دوباره سوختیم. زمانی که پسرعمه ام شهید شد صفرعلی به مجلس ختم او نرفت چون ناراحت بود که او شهید شده اما خودش نه.