به گزارش حیات؛ مسعود نظری(کارشناس ارشد هنرهای نمایشی) در یادداشتی به مسئله اصول صحیح بازیگری و تاثیرگذاری آن‌ها بر مخاطبین پرداخت که متن کامل آن در ذیل آمده است.

در سریال های تاریخی در کنار درام قوی و کیفیت تصویربرداری والا، یکی از فاکتورهای موفقیت و ارتباط مخاطب با اثر، مساله بازیگری است. 

سریال سربداران را بدون سوسن تسلیمی، علی نصیریان و محمدعلی کشاورز و امین تارخ در نظر بگیرید؛ نبودِ این بازیگران نیمی از ارزش‌های سریال را کم می‌کرد. سریال امام علی(ع) نیز بدون حضور پرویز پرستویی، داریوش ارجمند، مهدی فتحی، بهزاد فراهانی و... دیدنش لطف چندانی نداشت و این نظر هم درباره سریال مختارنامه و نبود عرب نیا، رضا رویگری، ولی شیراندامی، انوشیروان ارجمند و... احساس می‌شد و البته درباره سریال هزاردستان و نبود عزت انتظامی، جمشید مشایخی، علی نصیریان و.... 

صد البته که انتخاب بازیگران و از آن مهم‌تر بازیگردانی کاملا مرهون حضور تهیه‌کننده و کارگردانانی است که اولا تاریخ بازیگری را بشناسند و بعد جرأت ریسک و خطر را داشته باشند. پس در موفقیت سریال‌های مورد بحث حضور امثال محمدعلی نجفی و داود میرباقری و محمد بیک زاده و محمود فلاح به عنوان کارگردان و تهیه‌کننده، حائز اهمیت بوده است. 

یکی از تازه‌ترین محصولات سیمافیلم که در مجموع توانسته اقبال مخاطب عام و خاص را رقم بزند سریالی است با زمینه تاریخی حادثه ای به نام رحیل. در موفقیت سریال رحیل در کنار داستان سازی درست و قدرت تکنیکی به‌روز در تصویرسازی درستی، مسأله کستینگ یا همان انتخاب بازیگر را باید درنظر گرفت. 

رامین عباسی زاده تهیه کننده و کارگردان سریال رحیل در همکاری با مسعود آب‌پرور ‌کارگردان دوم سریال، مثل خیلی از سریال‌های این چند سال به سراغ انتخاب‌های تکراری نرفته که مردم از دیدنشان خسته شده اند. از طرفی استفاده درست از بازیگران نسل میانی، پیشکسوت و معرفی بازیگران جوان به عرصه سریال سازی نیز در دستور کار سازندگان بوده و همین امر موجب شده رحیل به یکی از آثار قابل تامل در کارنامه مهدی نقویان مدیر خلاق سیمافیلم بدل گردد و نوید روزهایی بهتر دهد در آینده سریال سازی توسط این مجموعه‌. 
حضور ثریا قاسمی، کاظم هژیر آزاد و فرخ نعمتی در قالبهای متفاوت، عیار فنی این بازیگران را افزایش داده و درباره نسل میانی هم با انتخاب هومن برق نورد در قالب یک نقش منفی جذاب که کمتر برق نورد در این قالب آدم های پلشت و لمپن ماب ظاهر شده بود و یا حضور موثر حمیدرضا آذرنگ در قالب یک ارتشی تشنه قدرت وابسته به نیروهای قزاق رضا شاهی که انگار چیزی از گذشته آزارش می‌دهد، حضور اندیشه فولادوند که در چند سال اخیر تمرکزش را از سینما به تلویزیون و سریال های نمایش خانگی معطوف کرده و بعد از همکاری موفقیش با مدیری در دراکولا، حالا در سریال رحیل هم در قالب نقشی زنی روان پریش، جادوگر با ذهنی مشوش ظاهر شده و با ارائه بازی برون گرایانه وجوهات مختلف یک زن تشنه قدرت که می خواهد همه چیز را مهار کند به درستی ایفاکرده و وجوهات روان پریشانه نقشش و بازی تئاتری‌اش خاطرات بازی‌های درخشان سوسن تسلیمی را در آثار بهرام بیضایی به خصوص شاید وقتی دیگر در قالب نقشی که زنی که کنترلی بر روانش ندارد را زنده کرده است.

در بخش بازیگران جوان سریال رحیل هم گیتا راد به خوبی معصومیت‌های و اقتدار و هوش یک دختر اشراف زاده را در بازیش ارائه کرده و علی عباسی زاده هم در نقش یک جوان مصمم و عاشق پیشه و اهل عدالت درخشش خوبی داشته و همین طور غزاله اکرمی که به خوبی معلولیت و توانمندی توامان یک شخصیت را در بازیش نشان داده است و... 

سریال رحیل از نظر داستانی ساختاری کلاسیک را برگزیده و در هر اپیزود چندین و چند حادثه مختلف رخ می‌دهد که باعث میشود ضرباهنگ سریال حفظ گردد و در عین حضور تیمی مجرب در پشت صحنه سریال، اسباب لذت بصری مخاطب را رقم زده و اینها در تکامل با کیفیت بازی‌ها، به خوبی توانسته شرایط شکل گیری یک سریال دیدنی را رقم بزند.