به گزارش حیات؛ این روزها را با اخبار تلخی شروع کردیم که یادآور اتفاقاتی بود که در سالهای گذشته نیز رخ داد. حمله تروریستی به حرم شاه چراغ در دوسال پی در پی از کجا ریشه می گیرد؟ چه اتفاقی افتاده است که هنوز مانند زمان جاهلیت افکارمان را صرف ضربه زدن به عقاید دیگران می کنیم. حمله به حرم حضرت محمد بن موسی فرزند امام موسی کاظم (ص) نه فقط عقاید مردم را از بین نمی برد و سبب دوری شعیان از اعتقاداتشان نمی شود بلکه این دل مشغولی ها را برای طوافین حرم بیشتر می کند. اگر قرار است روزی پیمانه مرگ را بنوشند در جوار کسی باشند که او را بعد از معبودشان ستایش می کنند. شاید قدمی که تروریست ها بر میدارند همان ضرب المثلی باشد که بارها شنیده ایم؛ عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد.

چند روزی از حادثه تروریستی 22 مرداد ماه سال 1402، حرم شاه چراغ می گذرد حمله ای که به شهادت یک نفر از خادمین و یک نفر از محافظین حرم وهمچنین زخمی شدن 7 زائر ختم شد. اتفاق متاثر کننده ای که زخم ترور کور تعدادی از هموطنان در سال گذشته را در قلبمان تازه کرد و یادآور دست های آرتین شد. کودکانی که هم یتیم شدند هم جانباز و هم زخم ترور را ز کودکی حس کردند.

سال گذشته حوالی عصر 4 آبان ماه 1402 صدای تیر اندازی فضای حرم شاه چراغ را پر کرد به گونه ای که همه بهت زده شده بودند. انگار تروریست ها دست از سر دانشمندان، عالمان و مکان های علمی برداشته بودند تا این بار عقاید مردم را هدف بگیرند؛ همان عقایدی که می تواند سبب رشد در علم، سیاست، فرهنگ، اقتصاد و ... شود. در آن حادثه تلخ 15 نفر شهید و 20 نفر زخمی شدند که میان کشته شدگان یک زن و سه کودک نیز وجود داشتند.

هرچند تروریست توسط مردم و نیروهای مسلح دستگیر شد اما ساعاتی پس از این حمله گروه موسوم به دولت اسلامی داعش که با عقایدی منفور و بدون احکام و عقاید درست، شکل گرفته است و هیچ بوی از اسلامی بودن و انسانیت نداشت، مسئولیت این ترور وحشیانه را به عهده گرفت.

اما نکته قابل توجه در این نوشتار این است که چرا بعد از هر بار پیروزی ملت ایران در مجامع بین المللی و یا در میان بودن منافع ایران این حملات با هدف تضعیف امنیت ملی به اجرا در می آید. اگر داعش با نگاه اسلامی کذبش به ترورها نگاه می کند پس چگونه می شود که هدف هایش را با برد و باخت ایران در جهان تنظیم کرده است. شاید یکی از دلایل این ترورها سرپا نشدن گروه تروریستی داعش بود که هنوز زخم نام سپهبد حاج قاسم سلیمانی و یارانش در قلبشان تازه بوده و قابل هضم نیست. سرداری که ختم داعش را اعلام کرد و او را به خفا فرستاد.

از این رو گاهی مخالفت ها بوی خون می دهند. اگر می توانستیم در دنیای امروز تفاوت بین ادیان، افکار و فرهنگ را درک کنیم و به انسان بودنمان احترام بگذاریم هیچ گاه شاهد هیچ جنایت واختلاف نظرهایی نبودیم و برای هم نوعانمان مرگ را آرزو نمی کردیم.

لذا باید گفت کاش می شد در دنیای سیاست، واقع بین بود و در احترام به مذاهب، نگاهی صحیح و بدون قضاوت داشت، شاید اینگونه، جان هیچ فردی را در هیچ کجا از این دنیا به خطر نمی افتاد.