به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهید مصطفی چمران در سال ۱۳۱۱ در قم دیده به جهان گشود و از یک سالگی به همراه خانواده در تهران ساکن شد.
وی تحصیلات ابتدایی‌اش را در دبستان انتصاریه، نزدیک منطقه پامنار، گذراند و در دبیرستان دارالفنون و البرز دوره متوسطه را به پایان رساند. طی تحصیل از شاگردان ممتاز به شمار می‌آمد. از پانزده سالگی در جلسات دینی، از جمله درس تفسیر قرآن آیت الله طالقانی در مسجد هدایت شرکت کرد. وی در سال ۱۳۳۲ در رشته الکترومکانیک دانشکده فنی دانشگاه تهران پذیرفته شد و در دوران تحصیل، دانشجویی ممتاز، و به ویژه مورد توجه و عنایت استادش، مهدی بازرگان، بود.
شهید چمران مردی وارسته، با عواطف عمیق انسانی بود که در برابر مصائب بشری به شدت منقلب می‌شد. راز و نیازهای عارفانه‌اش، در دست نوشته‌هایی که از او به جا مانده، حاکی از عشق و علاقه خالصانه او به خدا و اوج محبت و دوستی‌اش نسبت به همنوعانش است، چنان که دوستانش لقب «خدای عشق» را به او داده بودند. او فردی وحدت گرا و از گرایش به هر جریانِ منهای اسلام به شدت گریزان بود.
وی پیش از انقلاب اسلامی با دعوت امام موسی صدر به لبنان رفت و هشت سال آنجا ماند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران وزیر دفاع دولت موقت جمهوری اسلامی، نماینده مجلس و فرمانده ستاد جنگ‌های نامنظم در جنگ عراق با ایران بود.
شهید دکتر «مصطفی چمران» که در سمت‌هایی چون نماینده مجلس شورای اسلامی، وزیر دفاع و نماینده امام راحل در شورای عالی دفاع مشغول خدمت بود، با آغاز جنگ تحمیلی به اهواز رفت و به همراه حدود ۷۰ نفر «ستاد جنگ‌های نامنظم» را تشکیل داد.
این شهید بزرگوار در ۳۱ خرداد سال ۱۳۶۰ در دهلاویه به شهادت رسید.
نظر شما