به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهید«محمدحسن شریف‌قنوتی» در سوم تیرماه سال 1313در اروندکنار آبادان دیده به جهان گشود. پدرش روحانی بود. در همان زمان کودکی پس از نُه ماه توانست زیر نظر استاد خود، قرآن را ختم نماید و استعداد سرشار او در فراگیری دروس کلاسیک باعث شد که به پیشنهاد مدیر مدرسه و نظر مساعد معلمان، مدرسه را از کلاس دوم ابتدایی آغاز کند. بعد از اتمام کلاس ششم ابتدایی، راهی حوزه علمیه آبادان شد. پس از آن به خاطر دستیابی به علوم جدیدتر و استفاده از محضر اساتید گرانقدری چون حضرت "امام خمینی" و" آیت‌الله گلپایگانی"  و دیگر علمای دینی راهی حوزه علمیه بروجرد و قم گردید.

عهده‌داری امام جماعت یکی از مساجد بروجرد، اجرای برنامه‌های دینی و ایراد سخنرانی در آن مساجد، آغاز فعالیت‌های مذهبی و سیاسی او را رقم زد. او به مرور وارد جریانات سیاسی علیه رژیم شاه شد و در سخنرانی‌هایش به افشاگری پرداخت و همین امر باعث تحت نظر گرفتن او از طرف ساواک شد. یافتن نقطه‌ای محروم از کشور برای ارائه آموخته‌های دینی و نگرانی از تعقیب توسط نیروهای ساواک، شیخ را بر آن داشت تا هجرت کند. روستای سرنجلک در منطقه فارس، سه سال میزبان شیخ بود.

در سال 1339 با دختر مرحوم حکمتی ازدواج کرد. پس از آن به خاطر وسعت‌دادن به دامنه فعالیت‌های خود و درخواست جمعی از مؤمنین شهرستان اردکان به آنجا رفت و هجده سال یعنی تا پیروزی انقلاب در آن دیار باقی ماند.

 "شهید قنوتی" همگام با قیام 15 خرداد 1342 ش، علناً وارد صحنه سیاسی شد و در جهت معرفی نهضت "امام خمینی "از هیچ کوششی دریغ نورزید. او که پیش از این بارها مورد بازخواست ساواک قرار گرفته بود، پس از آن بارها دستگیر و روانه زندان شد و تحت انواع شکنجه‌های جسمی و روحی قرار گرفت به طوری که رنج ناخن کشیدنش در زندان تا آخرین روزهای شهادت او را رها نکرد. او تا پیروزی انقلاب اسلامی، ممنوع‌المنبر بود.

گفتنی است شهید حجت‌الاسلام شیخ محمدحسن شریف قنوتی را به عنوان اولین روحانی شهید دفاع مقدس می‌شناسند. او که در آغازین روزهای جنگ با انبوهی از کمک‌های مردم بروجرد عازم خرمشهر شد، یکی از عناصر اثرگذار در دفاع از آن شهر بود. در سند حاضر دادستان وقت آبادان و خرمشهر به شیخ شریف قنوتی مجوز سازماندهی نیروهای مردمی را می‌دهد. این آخرین حکمی بود که او دریافت کرد.

شهید«محمدحسن شریف‌قنوتی» در بیست‌وچهارم مهرماه 1359 هنگام رساندن مهمات به یکی از نقاط درگیری در خیابان چهل متری خرمشهر بر اثر اصابت گلوله به فیض شهادت نائل آمد.

روز ۲۴ مهر با خون شیخ و یارانش خرمشهر، خونین شهر شد. پیکر مطهر شیخ با حمله مدافعان اسلام از صدامیان پس گرفته شد و در روز ۲۷ مهر ۱۳۵۹ آن بدن مطهر با قبای خونین که حالا کفنش شده بود در قبرستان شهدای آبادان در میان یارانش غریبانه دفن شد تا برای همیشه مزارش میعادگاه عاشقان و آزادگان باشد.