به گزارش گروه وبگردی حیات؛ ربات‌های ساخته‌شده این گروه فقط 20 میکرومتر عرض دارند و چندین برابر کوچک‌تر از عرض یک تار مو هستند و نیز می‌توانند با سرعتی در حدود 3 میلی‌متر در ثانیه یا تقریباً 9 هزار برابر طول خود بر دقیقه حرکت کنند. محققان در طول تحقیقات خود موفق شدند با کمک ربات‌ها، یک داروی استروئیدی رایج به نام دگزامتازون را به مثانه موش‌های آزمایشگاهی منتقل کنند.
«جین لی»، نویسنده اصلی این پژوهش می‌گوید: «تصور کنید ربات‌های کوچک بتوانند وظایف خاصی مانند جراحی‌های غیرتهاجمی را در بدن انسان‌ها انجام دهند. به‌جای برش‌دادن اعضای بیمار، می‌توانیم به‌سادگی ربات‌هایی را از طریق قرص یا تزریق به بدن انسان‌ها معرفی کنیم و آن‌ها به‌طور مستقل این فعالیت‌ها را انجام دهند.»
میکروربات‌ها از موادی به نام پلیمرهای زیست‌سازگار و با کمک فناوری شبیه به چاپ سه‌بعدی ساخته شده‌اند. «سی. وایات شیلدز»، یکی از محققان پژوهش در ادامه می‌گوید:
«ربات‌های ریز هیجان زیادی را در محافل علمی ایجاد می‌کنند؛ اما نکته‌ای که برای ما جذابیت دارد، این است که می‌توانیم آن‌ها را به‌گونه‌ای طراحی کنیم که وظایف متعددی را در بدن انجام دهند.»
میکروربات از دید یک میکروسکوپ الکترونی
علی‌رغم موفقیت‌آمیزبودن آزمایش‌های انجام‌شده روی موش‌های آزمایشگاهی، اکنون تیم محققان باید کارهای زیادی انجام دهند تا میکروربات‌های خود را در بدن انسان‌های واقعی آزمایش کنند؛ مانند ساخت ماشین‌های کاملاً زیست‌تخریب‌پذیری که در بدن انسان حل می‌شوند.
لی در بیانیه خود گفت: «اگر بتوانیم کاری کنیم که این ذرات در مثانه کار کنند، می‌توانیم به امکان ترشح داروهای پایدارتری دست پیدا کنیم و شاید بیماران مجبور نباشند به‌طور مکرر به کلینیک مراجعه کنند.»
نظر شما