یازده سال پیش در چنین روزهایی شهادت دانشمند هسته ای کشورمان دکتر مجید شهریاری قلب میلیون ها ایرانی را به درد آورد. پیکر مطهری که روی دست هزاران نفر از مردم به امام زاده صالح (ع) آرام گرفت. مکان شریفی که با شهادت دیگر شهیدان احمدی روشن، رضایی نژاد، علی محمدی و فخری زاده مبدل به یادگاه شهیدان علم شد.
امروز به بهانه سالروز شهادت شهید دکتر مجید شهریاری به گفتگویی صمیمی با دکتر بهجت قاسمی عضو هیئت علمی دانشکده هستهای دانشگاه شهید بهشتی و همسر شهید درباره سیره آن شهید پرداخته ایم که در ادامه میخوانید.
دکتر بهجت قاسمی همسر شهید شهریاری در گفتوگو با حیاتطیبه با بیان خصوصیات اخلاقی این شهید گفت: شهید شهریاری فردی بسیار باحوصله و با اخلاق بود و همواره برای کمک به دیگران پیش قدم میشد.
وی ادامه داد: همسرم رفتاری بسیار متواضع داشت و در جمعهایی که شرکت میکردیم از خود کم صحبت میکرد. به همین دلیل بسیاری از آشناهای ما بعد از شهادت او متوجه موقعیت علمی و جایگاه او شدند.
همسر شهید شهریاری تصریح کرد: هرگز دروغ نمیگفت و غیبت نمیکرد و به شدت از این دسته از اخلاقیات بیزار بود. به همین دلیل حتی زمانی که در جمعی بودیم و کسی غیبت میکرد او اتاق را ترک میکرد. اگر زمانی در خلوت دو نفره ما حرف نفر سومی گفته میشد باید بحث را عوض میکردیم. امروز نتیجه کارهای اخلاقی همسرم را در رفتار فرزندانمان میبینم. اخلاق آنها به شدت شبیه به پدرشان است.
وی با اشاره به اینکه دکتر شهریاری نسبت به اهل بیت علیهم السلام محبت و ارادت بسیار زیادی داشته و در ایام عزای سالار شهیدان امام حسین علیه السلام چند روزی حتی در منزل در حالت حزن و اندوه به سر میبرد گفت: به یاد دارم که در ایام تاسوعا و عاشورا خیلی کم غذا و آب میخورد و به یاد شهدای کربلا در آن روزها از این رفاه دنیوی فاصله میگرفت. همچنین هر سال در ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در منزل مراسم داشتیم و اصرار داشت که حتما این مراسم برگزار شود. او شهادت را یک فیض میدانست و در نهایت به این فیض نایل شد.
دکتر قاسمی با بیان اینکه مهمترین یادگار شهید شهریاری صبر و شکیباییاش بوده عنوان کرد: ما همسر، همکار، همراه و همدانشکدهای بودیم. همسرم بزرگترین معلم زندگی من بوده و درسهای اخلاقی زیادی به من داده است. زندگی کردن با شخصی که زیاد در خانه نیست و درگیر کارهایش است خصوصا فردی با چنین ویژگیهای شخصیتی منحصر بفردی شریک زندگیاش را صبور و شکیبا بار میآورد. صبر و شکیبایی که از او با من به یادگار ماند، در روزهای نبودش دردهایم را کمتر کرد.
قاسمی در پایان خاطر نشان کرد: قطعا بعد از شهادت همسرم تا مدتها حالم چندان خوب نبود اما همسران مردان پژوهشگر و دانشمندان هستهای یاد گرفتهاند مثل همسرانشان طور دیگری زندگی کنند و خودشان را برای روزهای سخت آماده کنند؛ ما در زندگیهایمان یاد گرفتهایم هرلحظه منتظر یک اتفاق باشیم.
انتهای پیام/