/محمد رضا شهیدی خراسانی
تخیل را نعمتی بزرگ از بی شمار نعمات حضرت خداوندگار می دانم. نعمتی که به درخت طوبای بهشت می ماند پر از نعمات ناب خاطره های خدا نشان که شیرین تر از هر میوه ای کام آدمی را شیرین می کند. من شکرگزار تخیلی هستم که یادها را برایم ماندگار می کند و تصاویر را جانی دوباره می بخشد. من هر بار که به حرم حضرت رضا( ع) شرفیاب می شوم، دیده ها را به پلک ها می سپارم و با دلم میان گذشته و اکنون در آمد و شد می شوم. به دهه شصت می روم که هر گوشه حرم پر بود از حضور خاکی پوشان مجاهدی که شهادت را زندگی می کردند. آن حضور امروز یک خاطره است اما مثل روز اول زنده، مثل روز اول پر عطر حضور. یادم هست در صحن امام خمینی آن روز ، به اجتماع رزمندگانی دل می دادیم که دل خود را به خدا داده بودند. در شبستان ها حضور مجاهدانی را شاهد بودیم که هر کدام خود گواه خداباوری مردم بودند. دور و اطراف که چشم می گرداندیم آنان را می دیدیم که در دسته های چند نفری مشغول نیایش بودند یا با صحبت با یکدیگر عطر ذکر را می پراکندند. برخی از بچه ها حتی قرارهای دوستانه را هم در حرم می گذاشتند تا « صله رحم عقیدتی» در مکانی بر گزار شود که به اهل خویش شرافت می بخشد و ضرب المثل « شرف المکان بالمکین » را با جا به جایی کلمات هم صاحب معنایی بلند می کند که در حرم باید چنین خواند ضرب المثل را که ؛ « شرف المکین بالمکان» چه این جا جایی است که مکان به آدم شرافت می بخشد. این شرافت زمانی صد چندان می شود که مشرف و صاحب تشریف بر مدار معرفت، به سلام و علیک می پردازند. افراد در تشرف، به سلام لب می گشایند با این باور که به شهادت می خوانند آن را؛ اشهد انک تسمع کلامی و ترد سلامی.... و از آن سوی دیگر، آقا جواب آن سلام مستحب را بر خویش واجب می شمارند و سلامت بعد نیز رهین همان جواب سلام است. از میان جاده سلامت همین سلام و علیک است که شاهراهی به سوی بهشت گشوده می شود آن هم از دروازه ای که « فتحه الله لخاصه اولیائه» راز در شمار اولیای خدا قرار گرفتن هم در همین سلام و علیک است. بخوانید زندگی شهیدان را. تامل کنید در سلوک این مردان خدا نشان. آیا راز رضوی شهادت را نمی توان به وضوح دید؟ من در حرم این راز را شکوفا دیدم و هنوز چشم که می بندیم در آن حریم، دیده ام به شهود آن رازها بینا می شود و در مبارک هنگامه ولادت امام هشتم( ع) یاد مردان آن عاشورای هشت ساله تازه می شود. خدا کند در این تازگی یاد، ما هم جان تازه کنیم و بر آن عهد قدیم با شهدا بمانیم که رستگاری دو دنیا گروی آن ماندگاری است.....
یادداشت؛
شهیدان اهل حرم بودند
تخیل را نعمتی بزرگ از بی شمار نعمات حضرت خداوندگار می دانم. نعمتی که به درخت طوبای بهشت می ماند پر از نعمات ناب خاطره های خدا نشان که شیرین تر از هر میوه ای کام آدمی را شیرین می کند.
