تهران _ حیات حضرت علی (ع) در خطبه 237 نهج البلاغه درباره شتاب در کار خیر فرمودند: هر کسی با تلاش خود برای خود، از روزگار زندگانی برای ایام پس از مرگ، از دنیای فناپذیر برای جهان پایدار، و از گذرگاه دنیا برای زندگی جاودانه آخرت، توشه برگیرد.* سفارش به نیکوکاری پس عمل نیکو انجام دهید، حال که زنده و برقرارید، پرونده ها گشوده، راه توبه آماده، و خداگریزان را فرا می خواند، و بدکاران امید بازگشت دارند. پیش از آن که چراغ عمل خاموش و فرصت، پایان یافته و اجل فرا رسیده؛ و در توبه بسته؛ و فرشتگان به آسمان پرواز کنند؛ عمل کنید. پس هر کسی با تلاش خود برای خود، از روزگار زندگانی برای ایام پس از مرگ، از دنیای فناپذیر برای جهان پایدار، و از گذرگاه دنیا برای زندگی جاودانه آخرت، توشه برگیرد. انسان باید از خدا بترسد؛ زیرا تا لحظه مرگ فرصت داده شده و مهلت عمل نیکو دارد. انسان باید نفس را مهار زند و آن را در اختیار گرفته؛ از طغیان و گناهان باز دارد و زمام آن را به سوی اطاعت پروردگار بکشاند. * سخنی با عبدالله بن عباس (خطبه 235) موضع گیری ها ناروای عثمان ای پسر عباس! عثمان جز این نمی خواهد که مرا سرگردان نگهدارد، گاهی بروم، و زمانی برگردم، یک بار پیغام فرستاد از مدینه خارج شوم، دوباره خبر داد که باز گردم، هم اکنون تو را فرستاده که از شهر خارج شوم بخدا سوگند! آنقدر از او دفاع کردم که ترسیدم گناهکار باشم. پایان پیام