به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ در سال 1349 برای دفن متمرکز اموات در تهران افتتاح شد؛ این گورستان قرار بود تا 25 سال میزبان اموات در پایتخت باشد اما الان 51 سال از آن روز می‌گذرد و اموات در گورهای دو تا سه طبقه دفن می‌شوند تا مرده‌ای روی زمین نماند.

تا پیش از افتتاح اولین گورستان متمرکز رسمی تهران در تیرماه 1349، اهالی پایتخت امواتشان را در چند قبرستان معروف مثل ابن‌بابویه، مسگرآباد، باغ طوطی شهرری و صحن امامزادگان محلی دفن می‌کردند. نخستین گامها برای تاسیس آرامستان متمرکز تهران در سال 45 برداشته شد، وقتی زمینی 314 هکتاری توسط شهرداری برای اینکار در نظر گفته شد و قرار شد عملیات عمرانی برای قبرستان شدنش انجام شود. تابستان سال 49 اعلام شد به زودی گورستان متمرکز تهران در ابتدای جاده تهران قم افتتاح خواهد شد و شایعه شد بود که اگر فردی مرده اش را در این گورستان دفن کند یک پیکان جایزه خواهد گرفت اما این موضوع در همان حد شایعه باقی ماند. 

۱۵ تیرماه شهردار تهران همراه با نمایندگان انجمن شهر و جمعی از معتمدین بازار، نزد آیت‌الله سیداحمد خوانساری از علمای تهران رفتند. روزنامه اطلاعات فردای آن روز نوشت: «در این مجلس، مراسم مذهبی و مقررات شرعی و عرفی مربوط به وقف محل مذکور برای گورستان مسلمین بوسیله حضرت آیت‌الله خوانساری انجام شد و گورستان تهران به‌نام «بهشت زهرا» نامگذاری گردید.»

پنجشنبه 25 تیرماه 1349 همزمان با روز شهادت حضرت زهرا(س)، گورستان رسمی تهران که دارای غسالخانه و سردخانه مجهز و بیست دستگاه آمبولانس بود افتتاح و اعلام شد تا 25 سال آینده ظرفیت دفن متوفیان را دارد.

چند روز بعد، یعنی 27 تیرماه سال 49؛ فرزندان محمدتقی خیال، پیرمرد هشتاد و چندساله که داغدار پدر شده بودند، تصمیم می‌گیرند او را در بهشت زهرا دفن کنند. با توجه به اینکه هنوز آب کر غسالخانه وصل نبود، امکان غسل جنازه در آنجا وجود نداشت. لذا جنازه را در مسگرآباد غسل و در بهشت زهرا دفن می‌کنند و به این ترتیب نخستین دفن در قطعه یک ردیف یک و شماره  به نام (زنده یاد محمد تقی خیال) انجام گرفت.

دختر او بعدها در مصاحبه‌ای گفت: «سال‌هاست از آن روز می‌گذرد اما هنوز آن روز تلخ را به خوبی به یاد دارم. یک ماشین بنز مشکی پر از گل، جنازه پدرم را از مسگرآباد به بهشت زهرا(س) برد و با تشریفات خاصی او را به خاک سپردند.»