به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات، در کتاب «مرتضی آیینه زندگی‌ام بود» که گفتگوی مرتضی سرهنگی با مریم امینی همسر شهید مرتضی آوینی است، آمده:

«آشنایی آقا مرتضی با سینما از کجا شروع شد؟

قبل از انقلاب مرتب فیلمهای جشنواره ها را میدید و به مقوله سینما علاقه مند بود وقتی وارد جهاد شد مستندهای زیادی ساخت از جمله یک سریال یازده قسمتی به نام «حقیقت» و مستند دیگری به نام «شش روز در ترکمن صحرا» که هر دو از مستندهای خوب آن روزها بود.

درباره کارشان در خانه چیزی میگفتند؟

نه اما درباره بعضی فیلمها اظهار نظر میکردند و نقدهای دقیقی داشتند. 

بیش تر حرفهایشان در جمع خانواده درباره چه بود؟بیشتر ما برای ایشان حرف میزدیم از اتفاق های روز حتی آمد و شد اقوام و ایشان هم به این حرفها دل می دادند چه به حرفهای من و چه به حرف های بچه ها یادم می آید وقتی سمینار سینمای پس از انقلاب برگزار شد و ایشان هم یکی از سخنرانها بود برخورد بدی در آن جلسه با ایشان شده بود. شما میدانید در سینمای ما مدعی زیاد است اما آدم با سواد کم داریم. آن شب وقتی به خانه آمد هیچ نگفت بعدها من در نوشته هایشان در مجله سوره سینما داستان آن شب را خواندم و اخیراً هم نوارش را از روایت فتح گرفتم و فیلمش را دیدم ایشان در مقابل چه جو عجیبی ایستاده بود و قدرتمند در یک فضای مخالف حرفهای اصلی خودش را زده بود حتی با سلامت نفس به همه اعتراضات بی پایه آنان که به نحو غیر محترمانه ای مطرح میشد گوش کرده بود. من وقتی فیلم را دیدم تازه متوجه شدم که چقدر تحمل آن فضا مشکل بود و آقا مرتضی وقتی به خانه آمده بود اصلاً مشخص نبود که ساعتها در چنین فضایی حرف زده است. شما میدانید یکی از رنج های آقا مرتضی بی سوادی حاکم بر سینما بود و از طرف دیگر مدعیان زیادی که بودند و هستند.»