به گزارش گروه فرهنگی حیات، متن کامل جزء بیست و نه (جزء 29) قران کریم به همراه قرائت آن توسط استاد پرهیزگار (ترتیل)، استاد معتز آقایی (تحدیر - تندخوانی) و استاد ماهر المعیقلی (ترتیل) به شرح زیر است:

استاد پرهیزگار

استاد معتز آقایی

استاد ماهر المعیقلی

سوره ۶۷: الملک

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۱﴾

بزرگوار [و خجسته] است آنکه فرمانروایی به دست اوست و او بر هر چیزی تواناست (۱)

الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿۲﴾

همانکه مرگ و زندگی را پدید آورد تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید و اوست ارجمند آمرزنده (۲)

الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَی فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَی مِنْ فُطُورٍ ﴿۳﴾

همان که هفت آسمان را طبقه طبقه بیافرید در آفرینش آن [خدای] بخشایشگر هیچ گونه اختلاف [و تفاوتی] نمی ‏بینی بازبنگر آیا خلل [و نقصانی] می ‏بینی (۳)

ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیرٌ ﴿۴﴾

باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سویت بازگردد (۴)

وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿۵﴾

و در حقیقت آسمان دنیا را با چراغهایی زینت دادیم و آن را مایه طرد شیاطین [= قوای مزاحم] گردانیدیم و برای آنها عذاب آتش فروزان آماده کرده‏ ایم (۵)

وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿۶﴾

و کسانی که به پروردگارشان انکار آوردند عذاب آتش جهنم خواهند داشت و چه بد سرانجامی است (۶)

إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿۷﴾

چون در آنجا افکنده شوند از آن خروشی می ‏شنوند در حالی که می ‏جوشد (۷)

تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿۸﴾

نزدیک است که از خشم شکافته شود هر بار که گروهی در آن افکنده شوند نگاهبانان آن از ایشان پرسند مگر شما را هشدار دهنده‏ ای نیامد (۸)

قَالُوا بَلَی قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ ﴿۹﴾

گویند چرا هشدار دهنده‏ ای به سوی ما آمد و[لی] تکذیب کردیم و گفتیم خدا چیزی فرو نفرستاده است‏ شما جز در گمراهی بزرگ نیستید (۹)

وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿۱۰﴾

و گویند اگر شنیده [و پذیرفته] بودیم یا تعقل کرده بودیم در [میان] دوزخیان نبودیم (۱۰)

فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿۱۱﴾

پس به گناه خود اقرار می کنند و مرگ باد بر اهل جهنم (۱۱)

إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿۱۲﴾

کسانی که در نهان از پروردگارشان می‏ ترسند آنان را آمرزش و پاداشی بزرگ خواهد بود (۱۲)

وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۱۳﴾

و [اگر] سخن خود را پنهان دارید یا آشکارش نمایید در حقیقت وی به راز دلها آگاه است (۱۳)

أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿۱۴﴾

آیا کسی که آفریده است نمی‏ داند با اینکه او خود باریک بین آگاه است (۱۴)

هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿۱۵﴾

اوست کسی که زمین را برای شما رام گردانید پس در فراخنای آن رهسپار شوید و از روزی [خدا] بخورید و رستاخیز به سوی اوست (۱۵)

أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿۱۶﴾

آیا از آن کس که در آسمان است ایمن شده‏ اید که شما را در زمین فرو برد پس بناگاه [زمین] به تپیدن افتد (۱۶)

أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿۱۷﴾

یا از آن کس که در آسمان است ایمن شده‏ اید که بر [سر] شما تندبادی از سنگریزه فرو فرستد پس به زودی خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است (۱۷)

وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿۱۸﴾

و پیش از آنان [نیز] کسانی به تکذیب پرداختند پس عذاب من چگونه بود (۱۸)

أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَی الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿۱۹﴾

آیا در بالای سرشان به پرندگان ننگریسته‏ اند [که گاه] بال می‏ گسترند و [گاه] بال می ‏آنند جز خدای رحمان [کسی] آنها را نگاه نمی دارد او به هر چیزی بیناست (۱۹)

أَمَّنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿۲۰﴾

یا آن کسی که خود برای شما [چون] سپاهی است که یاریتان می ‏کند جز خدای رحمان کیست کافران جز گرفتار فریب نیستند (۲۰)

أَمَّنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿۲۱﴾

یا کیست آن که به شما روزی دهد اگر [خدا] روزی خود را [از شما] باز دارد [نه] بلکه در سرکشی و نفرت پافشاری کردند (۲۱)

أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَی وَجْهِهِ أَهْدَی أَمَّنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿۲۲﴾

پس آیا آن کس که نگونسار راه می ‏پیماید هدایت‏ یافته تر است‏ یا آن کس که ایستاده بر راه راست می ‏رود (۲۲)

قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَا تَشْکُرُونَ ﴿۲۳﴾

بگو اوست آن کس که شما را پدید آورده و برای شما گوش و دیدگان و دلها آفریده است چه کم سپاسگزارید (۲۳)

قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۴﴾

بگو اوست که شما را در زمین پراکنده کرده و به نزد او [ست که] گرد آورده خواهید شد (۲۴)

وَیَقُولُونَ مَتَی هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۲۵﴾

و می‏ گویند اگر راست می‏ گویید این وعده کی خواهد بود (۲۵)

قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿۲۶﴾

بگو علم [آن] فقط پیش خداست و من صرفا هشدار دهنده‏ ای آشکارم (۲۶)

فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿۲۷﴾

و آنگاه که آن [لحظه موعود] را نزدیک ببینند چهره ‏های کسانی که کافر شده‏ اند در هم رود و گفته شود این است همان چیزی که آن را فرا می‏ خواندید (۲۷)

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۲۸﴾

بگو به من خبر دهید اگر خدا مرا و هر که را با من است هلاک کند یا ما را مورد رحمت قرار دهد چه کسی کافران را از عذابی پر درد پناه خواهد داد (۲۸)

قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿۲۹﴾

بگو اوست‏ خدای بخشایشگر به او ایمان آوردیم و بر او توکل کردیم و به زودی خواهید دانست چه کسی است که خود در گمراهی آشکاری است (۲۹)

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿۳۰﴾

بگو به من خبر دهید اگر آب [آشامیدنی] شما [به زمین] فرو رود چه کسی آب روان برایتان خواهد آورد (۳۰)

سوره ۶۸: القلم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿۱﴾

نون سوگند به قلم و آنچه می ‏نویسند (۱)

مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿۲﴾

[که] تو به لطف پروردگارت دیوانه نیستی (۲)

وَإِنَّ لَکَ لَأَجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿۳﴾

و بی‏ گمان تو را پاداشی بی‏ منت‏ خواهد بود (۳)

وَإِنَّکَ لَعَلَی خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿۴﴾ 

و راستی که تو را خویی والاست (۴)

فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿۵﴾

به زودی خواهی دید و خواهند دید (۵)

بِأَیْیِکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿۶﴾

[که] کدام یک از شما دستخوش جنونید (۶)

إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿۷﴾

پروردگارت خود بهتر می‏ داند چه کسی از راه او منحرف شده و [هم] او به راه یافتگان داناتر است (۷)

فَلَا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿۸﴾

پس از دروغزنان فرمان مبر (۸)

وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿۹﴾

دوست دارند که نرمی کنی تا نرمی نمایند (۹)

وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَهِینٍ ﴿۱۰﴾

و از هر قسم خورنده فرو مایه‏ ای فرمان مبر (۱۰)

هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ ﴿۱۱﴾

[که] عیبجوست و برای خبرچینی گام برمی دارد (۱۱)

مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿۱۲﴾

مانع خیر متجاوز گناه پیشه (۱۲)

عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿۱۳﴾

گستاخ [و] گذشته از آن زنازاده است (۱۳)

أَنْ کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿۱۴﴾

به صرف اینکه مالدار و پسردار است (۱۴)

إِذَا تُتْلَی عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۵﴾

چون آیات ما بر او خوانده شود گوید افسانه ‏های پیشینیان است (۱۵)

سَنَسِمُهُ عَلَی الْخُرْطُومِ ﴿۱۶﴾

زودا که بر بینی‏ اش داغ نهیم [و رسوایش کنیم] (۱۶)

إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ ﴿۱۷﴾

ما آنان را همان گونه که باغداران را آزمودیم مورد آزمایش قرار دادیم آنگاه که سوگند خوردند که صبح برخیزند و [میوه] آن [باغ] را حتما بچینند (۱۷)

وَلَا یَسْتَثْنُونَ ﴿۱۸﴾

و[لی] ان شاء الله نگفتند (۱۸)

فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿۱۹﴾

پس در حالی که آنان غنوده بودند بلایی از جانب پروردگارت بر آن [باغ] به گردش در آمد (۱۹)

فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿۲۰﴾

و [باغ] آفت زده [و زمین بایر] گردید (۲۰)

فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ ﴿۲۱﴾

پس [باغداران] بامدادان یکدیگر را صدا زدند (۲۱)

أَنِ اغْدُوا عَلَی حَرْثِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَارِمِینَ ﴿۲۲﴾

که اگر میوه می‏چینید بامدادان به سوی کشت‏ خویش روید (۲۲)

فَانْطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ ﴿۲۳﴾

پس به راه افتادند و آهسته به هم می گفتند (۲۳)

أَنْ لَا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُمْ مِسْکِینٌ ﴿۲۴﴾

که امروز نباید در باغ بینوایی بر شما در آید (۲۴)

وَغَدَوْا عَلَی حَرْدٍ قَادِرِینَ ﴿۲۵﴾

و صبحگاهان در حالی که خود را بر منع [بینوایان] توانا می‏ دیدند رفتند (۲۵)

فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿۲۶﴾

و چون [باغ] را دیدند گفتند قطعا ما راه گم کرده‏ ایم (۲۶)

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۲۷﴾

[نه] بلکه ما محرومیم (۲۷)

قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿۲۸﴾

خردمندترینشان گفت آیا به شما نگفتم چرا خدا را به پاکی نمی‏ ستایید (۲۸)

قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿۲۹﴾

گفتند پروردگارا تو را به پاکی می‏ ستاییم ما واقعا ستمگر بودیم (۲۹)

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ یَتَلَاوَمُونَ ﴿۳۰﴾

پس بعضی‏شان رو به بعضی دیگر آوردند و ه مدیگر را به نکوهش گرفتند (۳۰)

قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ ﴿۳۱﴾

گفتند ای وای بر ما که سرکش بوده‏ ایم (۳۱)

عَسَی رَبُّنَا أَنْ یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَی رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿۳۲﴾

امید است که پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد زیرا ما به پروردگارمان مشتاقیم (۳۲)

کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿۳۳﴾

عذاب [دنیا] چنین است و عذاب آخرت اگر می‏ دانستند قطعا بزرگتر خواهد بود (۳۳)

إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۳۴﴾

برای پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغستانهای پر ناز و نعمت است (۳۴)

أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ﴿۳۵﴾

پس آیا فرمانبرداران را چون بدکاران قرار خواهیم داد (۳۵)

مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿۳۶﴾

شما را چه شده چگونه داوری می ‏کنید (۳۶)

أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿۳۷﴾

یا شما را کتابی هست که در آن فرا می‏ گیرید (۳۷)

إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿۳۸﴾

که هر چه را برمی‏ گزینید برای شما در آن خواهد بود (۳۸)

أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿۳۹﴾

یا اینکه شما تا روز قیامت [از ما] سوگندهایی رسا گرفته اید که هر چه دلتان خواست‏ حکم کنید (۳۹)

سَلْهُمْ أَیُّهُمْ بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿۴۰﴾

از آنان بپرس کدامشان ضامن این [ادعا] یند (۴۰)

أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿۴۱﴾

یا شریکانی دارند پس اگر راست می‏ گویند شریکانشان را بیاورند (۴۱)

یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَی السُّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿۴۲﴾

روزی که کار زار [و رهایی دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانایی نیابند (۴۲)

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَی السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿۴۳﴾

دیدگانشان به زیر افتاده خواری آنان را فرو می‏ گیرد در حالی که [پیش از این] به سجده دعوت می ‏شدند و تندرست بودند (۴۳)

فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۴۴﴾

پس مرا با کسی که این گفتار را تکذیب می ‏کند واگذار به تدریج آنان را به گونه‏ ای که در نیابند [گریبان] خواهیم گرفت (۴۴)

وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿۴۵﴾

و مهلتشان می‏ دهم زیرا تدبیر من [سخت] استوار است (۴۵)

أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿۴۶﴾

آیا از آنان مزدی درخواست می ‏کنی و آنان خود را زیر بار تاوان گرانبار می‏ یابند (۴۶)

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿۴۷﴾

یا [علم] غیب پیش آنهاست و آنها می ‏نویسند (۴۷)

فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَی وَهُوَ مَکْظُومٌ ﴿۴۸﴾

پس در [امتثال] حکم پروردگارت شکیبایی ورز و مانند همدم ماهی [=یونس] مباش آنگاه که اندوه زده ندا درداد (۴۸)

لَوْلَا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿۴۹﴾

اگر لطفی از جانب پروردگارش تدارک [حال] او نمیکرد قطعا نکوهش شده بر زمین خشک انداخته می ‏شد (۴۹)

فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿۵۰﴾

پس پروردگارش وی را برگزید و از شایستگانش گردانید (۵۰)

وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿۵۱﴾

و آنان که کافر شدند چون قرآن را شنیدند چیزی نمانده بود که تو را چشم بزنند و می گفتند او واقعا دیوانه‏ ای است (۵۱)

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿۵۲﴾

و حال آنکه [قرآن] جز تذکاری برای جهانیان نیست (۵۲)

سوره ۶۹: الحاقة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الْحَاقَّةُ ﴿۱﴾

آن رخ دهنده (۱)

مَا الْحَاقَّةُ ﴿۲﴾

چیست آن رخ دهنده (۲)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿۳﴾

و چه دانی که آن رخ دهنده چیست (۳)

کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿۴﴾

ثمود و عاد آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند (۴)

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿۵﴾

اما ثمود به [سزای] سرکشی [خود] به هلاکت رسیدند (۵)

وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿۶﴾

و اما عاد به [وسیله] تندبادی توفنده سرکش هلاک شدند (۶)

سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَی الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَی کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿۷﴾

[که خدا] آن را هفت‏ شب و هشت روز پیاپی بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده می‏ دیدی گویی آنها تنه ‏های نخلهای میان تهی‏ اند (۷)

فَهَلْ تَرَی لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿۸﴾

آیا از آنان کسی را بر جای می ‏بینی (۸)

وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿۹﴾

و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و [مردم] شهرهای سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتکب خطا شدند (۹)

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿۱۰﴾

و از امر فرستاده پروردگارشان سرپیچی کردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنی سخت فرو گرفت (۱۰)

إِنَّا لَمَّا طَغَی الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿۱۱﴾

ما چون آب طغیان کرد شما را بر کشتی سوار نمودیم (۱۱)

لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿۱۲﴾

تا آن را برای شما [مایه] تذکری گردانیم و گوشهای شنوا آن را نگاه دارد (۱۲)

فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾

پس آنگاه که در صور یک بار دمیده شود (۱۳)

وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿۱۴﴾

و زمین و کوه ‏ها از جای خود برداشته شوند و هر دوی آنها با یک تکان ریز ریز گردند (۱۴)

فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱۵﴾

پس آن روز است که واقعه [آنچنانی] وقوع یابد (۱۵)

وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿۱۶﴾

و آسمان از هم بشکافد و در آن روز است که آن از هم گسسته باشد (۱۶)

وَالْمَلَکُ عَلَی أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿۱۷﴾

و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر می دارند (۱۷)

یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَی مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿۱۸﴾

در آن روز شما [به پیشگاه خدا] عرضه می ‏شوید [و] پوشیده‏ ای از شما پوشیده نمی‏ ماند (۱۸)

فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿۱۹﴾

اما کسی که کارنامه‏ اش به دست راستش داده شود گوید بیایید و کتابم را بخوانید (۱۹)

إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿۲۰﴾

من یقین داشتم که به حساب خود می ‏رسم (۲۰)

فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿۲۱﴾

پس او در یک زندگی خوش است (۲۱)

فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿۲۲﴾

در بهشتی برین (۲۲)

قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿۲۳﴾

[که] میوه هایش در دسترس است (۲۳)

کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿۲۴﴾

بخورید و بنوشید گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهای گذشته انجام دادید (۲۴)

وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیَهْ ﴿۲۵﴾

و اما کسی که کارنامه‏ اش به دست چپش داده شود گوید ای کاش کتابم را دریافت نکرده بودم (۲۵)

وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ﴿۲۶﴾

و از حساب خود خبردار نشده بودم (۲۶)

یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿۲۷﴾

ای کاش آن [مرگ] کار را تمام میکرد (۲۷)

مَا أَغْنَی عَنِّی مَالِیَهْ ﴿۲۸﴾

مال من مرا سودی نبخشید (۲۸)

هَلَکَ عَنِّی سُلْطَانِیَهْ ﴿۲۹﴾

قدرت من از [کف] من برفت (۲۹)

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿۳۰﴾

[گویند] بگیرید او را و در غل کشید (۳۰)

ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿۳۱﴾

آنگاه میان آتشش اندازید (۳۱)

ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿۳۲﴾

پس در زنجیری که درازی آن هفتاد گز است وی را در بند کشید (۳۲)

إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿۳۳﴾

چرا که او به خدای بزرگ نمی‏ گروید (۳۳)

وَلَا یَحُضُّ عَلَی طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿۳۴﴾

و به اطعام مسکین تشویق نمیکرد (۳۴)

فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿۳۵﴾

پس امروز او را در اینجا حمایتگری نیست (۳۵)

وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿۳۶﴾

و خوراکی جز چرکابه ندارد (۳۶)

لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ﴿۳۷﴾

که آن را جز خطاکاران نمی ‏خورند (۳۷)

فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۸﴾

پس نه [چنان است که می ‏پندارید] سوگند یاد می ‏کنم به آنچه می ‏بینید (۳۸)

وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۹﴾

و آنچه نمی ‏بینید (۳۹) 

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿۴۰﴾

که [قرآن] قطعا گفتار فرستاده‏ ای بزرگوار است (۴۰)

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿۴۱﴾

و آن گفتار شاعری نیست [که] کمتر [به آن] ایمان دارید (۴۱)

وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿۴۲﴾

و نه گفتار کاهنی [که] کمتر [از آن] پند می‏ گیرید (۴۲)

تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۴۳﴾

[پیام] فرودآمده‏ ای است از جانب پروردگار جهانیان (۴۳)

وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿۴۴﴾

و اگر [او] پاره‏ ای گفته ‏ها بر ما بسته بود (۴۴)

لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿۴۵﴾

دست راستش را سخت می‏ گرفتیم (۴۵)

ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿۴۶﴾

سپس رگ قلبش را پاره میکردیم (۴۶)

فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿۴۷﴾

و هیچ یک از شما مانع از [عذاب] او نمی ‏شد (۴۷)

وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ﴿۴۸﴾

و در حقیقت [قرآن] تذکاری برای پرهیزگاران است (۴۸)

وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْکُمْ مُکَذِّبِینَ ﴿۴۹﴾

و ما به راستی می‏ دانیم که از [میان] شما تکذیب ‏کنندگانی هستند (۴۹)

وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَی الْکَافِرِینَ ﴿۵۰﴾

و آن واقعا بر کافران حسرتی است (۵۰)

وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿۵۱﴾

و این [قرآن] بی‏شبهه حقیقتی یقینی است (۵۱)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۵۲﴾

پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی (۵۲)

سوره ۷۰: المعارج

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿۱﴾

پرسنده‏ ای از عذاب واقع‏شونده‏ ای پرسید (۱)

لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿۲﴾

که اختصاص به کافران دارد [و] آن را بازدارنده‏ ای نیست (۲)

مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿۳﴾

[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است (۳)

تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿۴﴾

فرشتگان و روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوی او بالا می ‏روند (۴)

فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿۵﴾

پس صبر کن صبری نیکو (۵)

إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿۶﴾

زیرا آنان [عذاب] را دور می ‏بینند (۶)

وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿۷﴾

و [ما] نزدیکش می ‏بینیم (۷)

یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿۸﴾

روزی که آسمانها چون فلز گداخته شود (۸)

وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿۹﴾

و کوهها چون پشم زده گردد (۹)

وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿۱۰﴾

و هیچ دوست صمیمی از دوست صمیمی [حال] نپرسد (۱۰)

یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿۱۱﴾

آنان را به ایشان نشان می‏ دهند گناهکار آرزو می ‏کند که کاش برای رهایی از عذاب آن روز می توانست پسران خود را عوض دهد (۱۱)

وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿۱۲﴾

و [نیز] همسرش و برادرش را (۱۲)

وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿۱۳﴾

و قبیله‏ اش را که به او پناه می‏ دهد (۱۳)

وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿۱۴﴾

و هر که را که در روی زمین است همه را [عوض می‏ داد] و آنگاه خود را رها میکرد (۱۴)

کَلَّا إِنَّهَا لَظَی ﴿۱۵﴾

نه چنین است [آتش] زبانه می ‏کشد (۱۵)

نَزَّاعَةً لِلشَّوَی ﴿۱۶﴾

پوست‏ سر و اندام را برکننده است (۱۶)

تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّی ﴿۱۷﴾

هر که را پشت کرده و روی برتافته (۱۷)

وَجَمَعَ فَأَوْعَی ﴿۱۸﴾

و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا می‏ خواند (۱۸)

إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿۱۹﴾

به راستی که انسان سخت آزمند [و بی‏ تاب] خلق شده است (۱۹)

إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿۲۰﴾

چون صدمه‏ ای به او رسد عجز و لابه کند (۲۰)

وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿۲۱﴾

و چون خیری به او رسد بخل ورزد (۲۱)

إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿۲۲﴾

غیر از نمازگزاران (۲۲)

الَّذِینَ هُمْ عَلَی صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿۲۳﴾

همان کسانی که بر نمازشان پایداری می کنند (۲۳)

وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿۲۴﴾

و همانان که در اموالشان حقی معلوم است (۲۴)

لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۲۵﴾

برای سائل و محروم (۲۵)

وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿۲۶﴾

و کسانی که روز جزا را باور دارند (۲۶)

وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿۲۷﴾

و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند (۲۷)

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿۲۸﴾

چرا که از عذاب پروردگارشان ایمن نمی‏ توانند بود (۲۸)

وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿۲۹﴾

و کسانی که دامن خود را حفظ می کنند (۲۹)

إِلَّا عَلَی أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿۳۰﴾

مگر بر همسران خود یا کنیزانشان که [در این صورت] مورد نکوهش نیستند (۳۰)

فَمَنِ ابْتَغَی وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿۳۱﴾

و هر کس پا از این [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند (۳۱)

وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿۳۲﴾

و کسانی که امانتها و پیمان خود را مراعات می کنند (۳۲)

وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿۳۳﴾

و آنان که بر شهادتهای خود ایستاده‏ اند (۳۳)

وَالَّذِینَ هُمْ عَلَی صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿۳۴﴾

و کسانی که بر نمازشان مداومت می ‏ورزند (۳۴)

أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿۳۵﴾

آنها هستند که در باغهایی [از بهشت] گرامی خواهند بود (۳۵)

فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿۳۶﴾

چه شده است که آنان که کفر ورزیده‏ اند به سوی تو شتابان (۳۶)

عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿۳۷﴾

گروه گروه از راست و از چپ [هجوم می ‏آورند] (۳۷)

أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿۳۸﴾

آیا هر یک از آنان طمع می ‏بندد که در بهشت پر نعمت درآورده شود (۳۸)

کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿۳۹﴾

نه چنین است ما آنان را از آنچه [خود] می‏ دانند آفریدیم (۳۹)

فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿۴۰﴾

[هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد می ‏کنم که ما تواناییم (۴۰)

عَلَی أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۴۱﴾

که به جای آنان بهتر از ایشان را بیاوریم و بر ما پیشی نتوانند جست (۴۱)

فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّی یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿۴۲﴾

پس بگذارشان یاوه گویند و بازی کنند تا روزی را که وعده داده شده‏ اند ملاقات نمایند (۴۲)

یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَی نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿۴۳﴾

روزی که از گورها[ی خود] شتابان برآیند گویی که آنان به سوی پرچمهای افراشته می دوند (۴۳)

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿۴۴﴾

دیدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است این است همان روزی که به ایشان وعده داده می ‏شد (۴۴)

سوره ۷۱: نوح

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَی قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۱﴾

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم که قومت را پیش از آنکه عذابی دردناک به آنان رسد هشدار ده (۱)

قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿۲﴾

[نوح] گفت ای قوم من من شما را هشدار دهنده‏ ای آشکارم (۲)

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿۳﴾

که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید (۳) 

یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَی أَجَلٍ مُسَمًّی إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۴﴾

[تا] برخی از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتی معین به تاخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تاخیر بر نخواهد داشت (۴)

قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿۵﴾

[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم (۵)

فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا ﴿۶﴾

و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود (۶)

  

وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿۷﴾ 

و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزی انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و ردای خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند (۷)

ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿۸﴾

سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم (۸)

ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿۹﴾

باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم (۹)

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا ﴿۱۰﴾

و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است (۱۰)

یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِدْرَارًا ﴿۱۱﴾

[تا] بر شما از آسمان باران پی در پی فرستد (۱۱)

وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهَارًا ﴿۱۲﴾

و شما را به اموال و پسران یاری کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها برای شما پدید آورد (۱۲)

مَا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿۱۳﴾

شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید (۱۳)

وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿۱۴﴾

و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است (۱۴)

أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿۱۵﴾

مگر ملاحظه نکرده‏ اید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است (۱۵)

وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿۱۶﴾

و ماه را در میان آنها روشنایی‏ بخش گردانید و خورشید را [چون] چراغی قرار داد (۱۶)

وَاللَّهُ أَنْبَتَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿۱۷﴾

و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهی از زمین رویانید (۱۷)

ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا ﴿۱۸﴾

سپس شما را در آن بازمی‏ گرداند و بیرون می ‏آورد بیرون‏ آوردنی [عجیب] (۱۸)

وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿۱۹﴾

و خدا زمین را برای شما فرشی [گسترده] ساخت (۱۹)

لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿۲۰﴾

تا در راههای فراخ آن بروید (۲۰)

قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿۲۱﴾

نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانی من کردند و کسی را پیروی نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وی نیفزود (۲۱)

وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا ﴿۲۲﴾

و دست به نیرنگی بس بزرگ زدند (۲۲)

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿۲۳﴾

و گفتند زنهار خدایان خود را رها مکنید و نه و د را واگذارید و نه سواع و نه ی غوث و نه ی عوق و نه ن سر را (۲۳)

وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿۲۴﴾

و بسیاری را گمراه کرده‏ اند [بار خدایا] جز بر گمراهی ستمکاران میفزای (۲۴)

مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا ﴿۲۵﴾

[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشی درآورده شدند و برای خود در برابر خدا یارانی نیافتند (۲۵)

وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَی الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا ﴿۲۶﴾

و نوح گفت پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روی زمین مگذار (۲۶)

إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا ﴿۲۷﴾

چرا که اگر تو آنان را باقی گذاری بندگانت را گمراه می کنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند (۲۷)

رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا ﴿۲۸﴾

پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنی که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشای و جز بر هلاکت‏ ستمگران میفزای (۲۸)

سوره ۷۲: الجن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿۱﴾

بگو به من وحی شده است که تنی چند از جنیان گوش فرا داشتند و گفتند راستی ما قرآنی شگفت‏ آور شنیدیم (۱)

یَهْدِی إِلَی الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿۲﴾

[که] به راه راست هدایت می ‏کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسی را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد (۲)

وَأَنَّهُ تَعَالَی جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿۳﴾

و اینکه او پروردگار والای ما همسر و فرزندی اختیار نکرده است (۳)

وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَی اللَّهِ شَطَطًا ﴿۴﴾

و [شگفت] آنکه کم خرد ما در باره خدا سخنانی یاوه می‏ سراید (۴)

وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَی اللَّهِ کَذِبًا ﴿۵﴾

و ما پنداشته بودیم که انس و جن هرگز به خدا دروغ نمی ‏بندند (۵)

وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿۶﴾

و مردانی از آدمیان به مردانی از جن پناه می ‏بردند و بر سرکشی آنها می‏ افزودند (۶)

وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿۷﴾

و آنها [نیز] آن گونه که [شما] پنداشته‏ اید گمان بردند که خدا هرگز کسی را زنده نخواهد گردانید (۷)

وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿۸﴾

و ما بر آسمان دست‏ یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهای شهاب یافتیم (۸)

وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿۹﴾

و در [آسمان] برای شنیدن به کمین می ‏نشستیم [اما] اکنون هر که بخواهد به گوش باشد تیر شهابی در کمین خود می‏ یابد (۹)

وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿۱۰﴾

و ما [درست] نمی‏ دانیم که آیا برای کسانی که در زمینند بدی خواسته شده یا پروردگارشان برایشان هدایت‏ خواسته است (۱۰)

وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿۱۱﴾

و از میان ما برخی درستکارند و برخی غیر آن و ما فرقه ‏هایی گوناگونیم (۱۱)

وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿۱۲﴾

و ما می‏ دانیم که هرگز نمی‏ توانیم در زمین خدای را به ستوه آوریم و هرگز او را با گریز [خود] درمانده نتوانیم کرد (۱۲)

وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَی آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿۱۳﴾

و ما چون هدایت را شنیدیم بدان گرویدیم پس کسی که به پروردگار خود ایمان آورد از کمی [پاداش] و سختی بیم ندارد (۱۳)

وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِکَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ﴿۱۴﴾

و از میان ما برخی فرمانبردار و برخی از ما منحرفند پس کسانی که به فرمانند آنان در جستجوی راه درستند (۱۴)

وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿۱۵﴾

ولی منحرفان هیزم جهنم خواهند بود (۱۵)

وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَی الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ﴿۱۶﴾

و اگر [مردم] در راه درست پایداری ورزند قطعا آب گوارایی بدیشان نوشانیم (۱۶)

لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَمَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿۱۷﴾

تا در این باره آنان را بیازماییم و هر کس از یاد پروردگار خود دل بگرداند وی را در قید عذابی [روز]افزون درآورد (۱۷)

وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿۱۸﴾

و مساجد ویژه خداست پس هیچ کس را با خدا مخوانید (۱۸)

وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿۱۹﴾

و همین که بنده خدا برخاست تا او را بخواند چیزی نمانده بود که بر سر وی فرو افتند (۱۹)

قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿۲۰﴾

بگو من تنها پروردگار خود را می‏ خوانم و کسی را با او شریک نمی‏ گردانم (۲۰)

قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿۲۱﴾

بگو من برای شما اختیار زیان و هدایتی را ندارم (۲۱)

قُلْ إِنِّی لَنْ یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿۲۲﴾

بگو هرگز کسی مرا در برابر خدا پناه نمی‏ دهد و هرگز پناهگاهی غیر از او نمی‏ یابم (۲۲)

إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿۲۳﴾

[وظیفه من] تنها ابلاغی از خدا و [رساندن] پیامهای اوست و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانی کند قطعا آتش دوزخ برای اوست و جاودانه در آن خواهند ماند (۲۳)

حَتَّی إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿۲۴﴾

[باش] تا آنچه را وعده داده می ‏شوند ببینند آنگاه دریابند که یاور چه کسی ضعیف‏تر و کدام یک شماره‏ اش کمتر است (۲۴)

قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿۲۵﴾

بگو نمی‏ دانم آنچه را که وعده داده شده‏ اید نزدیک است‏ یا پروردگارم برای آن زمانی نهاده است (۲۵)

عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَی غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿۲۶﴾

دانای نهان است و کسی را بر غیب خود آگاه نمی ‏کند (۲۶)

إِلَّا مَنِ ارْتَضَی مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿۲۷﴾

جز پیامبری را که از او خشنود باشد که [در این صورت] برای او از پیش رو و از پشت‏ سرش نگاهبانانی بر خواهد گماشت (۲۷)

لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَی کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿۲۸﴾

تا معلوم بدارد که پیامهای پروردگار خود را رسانیده‏ اند و [خدا] بدانچه نزد ایشان اس ت احاطه دارد و هر چیزی را به عدد شماره کرده است (۲۸)

سوره ۷۳: المزمل

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿۱﴾

ای جامه به خویشتن فرو پیچیده (۱)

قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿۲﴾

به پا خیز شب را مگر اندکی (۲)

نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا ﴿۳﴾

نیمی از شب یا اندکی از آن را بکاه (۳)

أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا ﴿۴﴾

یا بر آن [نصف] بیفزای و قرآن را شمرده شمرده بخوان (۴)

إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا ﴿۵﴾

در حقیقت ما به زودی بر تو گفتاری گرانبار القا می ‏کنیم (۵)

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا ﴿۶﴾

قطعا برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستین‏تر است (۶)

إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا ﴿۷﴾

[و] تو را در روز آمد و شدی دراز است (۷)

وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا ﴿۸﴾

و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز (۸)

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا ﴿۹﴾

[اوست] پروردگار خاور و باختر خدایی جز او نیست پس او را کارساز خویش اختیار کن (۹)

وَاصْبِرْ عَلَی مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿۱۰﴾

و بر آنچه می‏ گویند شکیبا باش و از آنان با دوری گزیدنی خوش فاصله بگیر (۱۰)

وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلًا ﴿۱۱﴾

و مرا با تکذیب ‏کنندگان توانگر واگذار و اندکی مهلتشان ده (۱۱)

إِنَّ لَدَیْنَا أَنْکَالًا وَجَحِیمًا ﴿۱۲﴾

در حقیقت پیش ما زنجیرها و دوزخ (۱۲)

وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا ﴿۱۳﴾

و غذایی گلوگیر و عذابی پر درد است (۱۳)

یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَکَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَهِیلًا ﴿۱۴﴾

روزی که زمین و کوهها به لرزه درآیند و کوهها به سان ریگ روان گردند (۱۴)

إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْکُمْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلَی فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿۱۵﴾

بی‏ گمان ما به سوی شما فرستاده‏ ای که گواه بر شماست روانه کردیم همان گونه که فرستاده‏ ای به سوی فرعون فرستادیم (۱۵)

فَعَصَی فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا ﴿۱۶﴾

[ولی] فرعون به آن فرستاده عصیان ورزید پس ما او را به سختی فرو گرفتیم (۱۶)

فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِنْ کَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا ﴿۱۷﴾

پس اگر کفر بورزید چگونه از روزی که کودکان را پیر می‏ گرداند پرهیز توانید کرد (۱۷)

السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ کَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿۱۸﴾

آسمان از [بیم] آن [روز] در هم شکافد وعده او انجام یافتنی است (۱۸)

إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَی رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿۱۹﴾

قطعا این [آیات] اندرزی است تا هر که بخواهد به سوی پروردگار خود راهی در پیش گیرد (۱۹)

إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَی مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَی وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۲۰﴾

در حقیقت پروردگارت می‏ داند که تو و گروهی از کسانی که با تواند نزدیک به دو سوم از شب یا نصف آن یا یک سوم آن را [به نماز] برمی ‏خیزید و خداست که شب و روز را اندازه‏ گیری می ‏کند [او] می‏ داند که [شما] هرگز حساب آن را ندارید پس بر شما ببخشود [اینک] هر چه از قرآن میسر می ‏شود بخوانید [خدا] می‏ داند که به زودی در میانتان بیمارانی خواهند بود و [عده‏ ای] دیگر در زمین سفر می کنند [و] در پی روزی خدا هستند و [گروهی] دیگر در راه خدا پیکار می ‏نمایند پس هر چه از [قرآن] میسر شد تلاوت کنید و نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و وام نیکو به خدا دهید و هر کار خوبی برای خویش از پیش فرستید آن را نزد خدا بهتر و با پاداشی بیشتر باز خواهید یافت و از خدا طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده مهربان است (۲۰)

سوره ۷۴: المدثر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿۱﴾

ای کشیده ردای شب بر سر (۱)

قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿۲﴾

برخیز و بترسان (۲)

وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿۳﴾

و پروردگار خود را بزرگ دار (۳)

وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿۴﴾

و لباس خویشتن را پاک کن (۴)

وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿۵﴾

و از پلیدی دور شو (۵)

وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿۶﴾

و منت مگذار و فزونی مطلب (۶)

وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿۷﴾

و برای پروردگارت شکیبایی کن (۷)

فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿۸﴾

پس چون در صور دمیده شود (۸)

فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿۹﴾

آن روز [چه] روز ناگواری است (۹)

عَلَی الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿۱۰﴾

بر کافران آسان نیست (۱۰)

ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿۱۱﴾

مرا با آنکه [او را] تنها آفریدم واگذار (۱۱)

وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ﴿۱۲﴾

و دارایی بسیار به او بخشیدم (۱۲)

وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿۱۳﴾

و پسرانی آماده [به خدمت دادم] (۱۳)

وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿۱۴﴾

و برایش [عیش خوش] آماده کردم (۱۴)

ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿۱۵﴾

باز [هم] طمع دارد که بیفزایم (۱۵)

کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿۱۶﴾

ولی نه زیرا او دشمن آیات ما بود (۱۶)

سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿۱۷﴾

به زودی او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار می ‏کنم (۱۷)

إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿۱۸﴾

آری [آن دشمن حق] اندیشید و سنجید (۱۸)

فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿۱۹﴾

کشته بادا چگونه [او] سنجید (۱۹)

ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿۲۰﴾

[آری] کشته بادا چگونه [او] سنجید (۲۰)

ثُمَّ نَظَرَ ﴿۲۱﴾

آنگاه نظر انداخت (۲۱)

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿۲۲﴾

سپس رو ترش نمود و چهره در هم کشید (۲۲)

ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿۲۳﴾

آنگاه پشت گردانید و تکبر ورزید (۲۳)

فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿۲۴﴾

و گفت این [قرآن] جز سحری که [به برخی] آموخته‏ اند نیست (۲۴)

إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿۲۵﴾

این غیر از سخن بشر نیست (۲۵)

سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿۲۶﴾

زودا که او را به سقر در آورم (۲۶)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿۲۷﴾

و تو چه دانی که آن سقر چیست (۲۷)

لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ ﴿۲۸﴾

نه باقی می‏ گذارد و نه رها می ‏کند (۲۸)

لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿۲۹﴾

پوستها را سیاه می‏ گرداند (۲۹)

عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿۳۰﴾

[و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است (۳۰)

وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکْرَی لِلْبَشَرِ ﴿۳۱﴾

و ما موکلان آتش را جز فرشتگان نگردانیدیم و شماره آنها را جز آزمایشی برای کسانی که کافر شده‏ اند قرار ندادیم تا آنان که اهل کتابند یقین به هم رسانند و ایمان کسانی که ایمان آورده‏ اند افزون گردد و آنان که کتاب به ایشان داده شده و [نیز] مؤمنان به شک نیفتند و تا کسانی که در دلهایشان بیماری است و کافران بگویند خدا از این وصف‏کردن چه چیزی را اراده کرده است این گونه خدا هر که را بخواهد بیراه می‏ گذارد و هر که را بخواهد هدایت می کند و [شماره] سپاهیان پروردگارت را جز او نمی‏ داند و این [آیات] جز تذکاری برای بشر نیست (۳۱)

کَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿۳۲﴾

نه چنین است [که می ‏پندارند] سوگند به ماه (۳۲)

وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿۳۳﴾

و سوگند به شامگاه چون پشت کند (۳۳)

وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿۳۴﴾

و سوگند به بامداد چون آشکار شود (۳۴)

إِنَّهَا لَإِحْدَی الْکُبَرِ ﴿۳۵﴾

که آیات [قرآن] از پدیده ‏های بزرگ است (۳۵)

نَذِیرًا لِلْبَشَرِ ﴿۳۶﴾

بشر را هشداردهنده است (۳۶)

لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿۳۷﴾

هر که از شما را که بخواهد پیشی جوید یا بازایستد (۳۷)

کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿۳۸﴾

هر کسی در گرو دستاورد خویش است (۳۸)

إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿۳۹﴾

بجز یاران دست راست (۳۹)

فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۴۰﴾

در میان باغها از یکدیگر می ‏پرسند (۴۰)

عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿۴۱﴾

درباره مجرمان (۴۱)

مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿۴۲﴾

چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد (۴۲)

قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿۴۳﴾

گویند از نمازگزاران نبودیم (۴۳)

وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿۴۴﴾

و بینوایان را غذا نمی‏ دادیم (۴۴)

وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿۴۵﴾

با هرزه‏ درایان هرزه‏ درایی میکردیم (۴۵)

وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿۴۶﴾

و روز جزا را دروغ می ‏شمردیم (۴۶)

حَتَّی أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿۴۷﴾

تا مرگ ما در رسید (۴۷)

فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿۴۸﴾

از این رو شفاعت‏ شفاعت‏ کنندگان به حال آنها سودی نمی ‏بخشد (۴۸)

فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿۴۹﴾

چرا آنها از تذکر روی گردانند (۴۹)

کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿۵۰﴾

گویی گورخرانی رمیده‏ اند (۵۰)

فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿۵۱﴾

که از مقابل شیری فرار کرده‏ اند (۵۱)

بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَی صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿۵۲﴾

بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏ ای از سوی خدا برای او فرستاده شود (۵۲)

کَلَّا بَلْ لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿۵۳﴾

چنین نیست که آنان می‏ گویند بلکه آنها از آخرت نمی‏ ترسند (۵۳)

کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿۵۴﴾

چنین نیست که آنها می‏ گویند آن قرآن یک تذکر و یادآوری است (۵۴)

فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿۵۵﴾

هر کس بخواهد از آن پند می‏ گیرد (۵۵)

وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَی وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿۵۶﴾

و هیچ کس پند نمی‏ گیرد مگر اینکه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است (۵۶)

سوره ۷۵: القیامة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿۱﴾

سوگند به روز قیامت (۱)

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿۲﴾

و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است (۲)

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿۳﴾

آیا انسان می ‏پندارد که هرگز استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد (۳)

بَلَی قَادِرِینَ عَلَی أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿۴﴾

آری قادریم که حتی خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم (۴)

بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿۵﴾

انسان شک در معاد ندارد بلکه او می‏ خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند (۵)

یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿۶﴾

از این‏رو می ‏پرسد قیامت کی خواهد بود (۶)

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿۷﴾

بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (۷)

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿۸﴾

و ماه بی ‏نور گردد (۸)

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿۹﴾

و خورشید و ماه یک جا جمع شوند (۹)

یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿۱۰﴾

آن روز انسان می‏ گوید راه فرار کجاست (۱۰)

کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿۱۱﴾

هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد (۱۱)

إِلَی رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿۱۲﴾

آن روز قرارگاه نهایی تنها بسوی پروردگار تو است (۱۲)

یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿۱۳﴾

و در آن روز انسان را از تمام کارهایی که از پیش یا پس فرستاده آگاه می کنند (۱۳)

بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَی نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿۱۴﴾

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است (۱۴)

وَلَوْ أَلْقَی مَعَاذِیرَهُ ﴿۱۵﴾

هر چند در ظاهر برای خود عذرهایی بتراشد (۱۵)

لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿۱۶﴾

زبانت را بخاطر عجله برای خواندن آن [= قرآن] حرکت مده (۱۶)

إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿۱۷﴾

چرا که جمع ‏کردن و خواندن آن بر عهده ماست (۱۷)

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿۱۸﴾

پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروی کن (۱۸)

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿۱۹﴾

سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (۱۹)

کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿۲۰﴾

چنین نیست که شما می ‏پندارید و دلایل معاد را کافی نمیدانید بلکه شما دنیای زودگذر را دوست دارید و هوسرانی بی‏قید و شرط را (۲۰)

وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿۲۱﴾

و آخرت را رها می ‏کنید (۲۱)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿۲۲﴾

آری در آن روز صورتهایی شاداب و مسرور است (۲۲)

إِلَی رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿۲۳﴾

و به پروردگارش می ‏نگرد (۲۳)

وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿۲۴﴾

و در آن روز صورتهایی عبوس و در هم کشیده است (۲۴)

تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿۲۵﴾

زیرا می‏ داند عذابی در پیش دارد که پشت را در هم می ‏شکند (۲۵)

کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿۲۶﴾

چنین نیست که انسان می ‏پندارد او ایمان نمی ‏آورد تا موقعی که جان به گلوگاهش رسد (۲۶)

وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿۲۷﴾

و گفته شود آیا کسی هست که‏ این بیمار را از مرگ نجات دهد (۲۷)

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿۲۸﴾

و به جدائی از دنیا یقین پیدا کند (۲۸)

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿۲۹﴾

و ساق پاها از سختی جان دادن به هم بپیچد (۲۹)

إِلَی رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿۳۰﴾

آری در آن روز مسیر همه بسوی دادگاه پروردگارت خواهد بود (۳۰)

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّی ﴿۳۱﴾

در آن روز گفته می ‏شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (۳۱)

وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّی ﴿۳۲﴾

بلکه تکذیب کرد و روی‏ گردان شد (۳۲)

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَی أَهْلِهِ یَتَمَطَّی ﴿۳۳﴾

سپس بسوی خانواده خود باز گشت در حالی که متکبرانه قدم برمی‏ داشت (۳۳)

أَوْلَی لَکَ فَأَوْلَی ﴿۳۴﴾

با این اعمال عذاب الهی برای تو شایسته‏ تر است‏ شایسته‏ تر (۳۴)

ثُمَّ أَوْلَی لَکَ فَأَوْلَی ﴿۳۵﴾

سپس عذاب الهی برای تو شایسته‏ تر است‏ شایسته‏ تر (۳۵)

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًی ﴿۳۶﴾

آیا انسان گمان می ‏کند بی‏ هدف رها می ‏ش ود (۳۶)

أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَی ﴿۳۷﴾

آیا او نطفه‏ ای از منی که در رحم ریخته می ‏شود نبود (۳۷)

ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّی ﴿۳۸﴾

سپس بصورت خون‏بسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (۳۸)

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَی ﴿۳۹﴾

و از او دو زوج مرد و زن آفرید (۳۹)

أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَی أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَی ﴿۴۰﴾

آیا چنین کسی قادر نیست که مردگان را زنده کند (۴۰)

سوره ۷۶: الإنسان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

هَلْ أَتَی عَلَی الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿۱﴾

آیا زمانی طولانی بر انسان گذشت که چیز قابل ذکری نبود (۱)

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿۲﴾

ما انسان را از نطفه مختلطی آفریدیم و او را می ‏آزماییم بدین جهت او را شنوا و بینا قرار دادیم (۲)

إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿۳﴾

ما راه را به او نشان دادیم خواه شاکر باشد و پذیرا گردد یا ناسپاس (۳)

إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿۴﴾

ما برای کافران زنجیرها و غلها و شعله ‏های سوزان آتش آماده کرده‏ ایم (۴)

إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿۵﴾

به یقین ابرار و نیکان از جامی می ‏نوشند که با عطر خوشی آمیخته است (۵)

عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿۶﴾

چشمه‏ ای که بندگان خدا از آن می ‏نوشند و [به دلخواه خویش] جاریش می کنند (۶)

یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿۷﴾

[همان بندگانی که] به نذر خود وفا میکردند و از روزی که گزند آن فراگیرنده است می‏ ترسیدند (۷)

وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَی حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿۸﴾

و به [پاس] دوستی [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراک می‏ دادند (۸)

إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا ﴿۹﴾

ما برای خشنودی خداست که به شما می ‏خورانیم و پاداش و سپاسی از شما نمی‏ خواهیم (۹)

إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿۱۰﴾

ما از پروردگارمان از روز عبوسی سخت هراسناکیم (۱۰)

فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿۱۱﴾

پس خدا [هم] آنان را از آسیب آن روز نگاه داشت و شادابی و شادمانی به آنان ارزانی داشت (۱۱)

وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿۱۲﴾

و به [پاس] آنکه صبر کردند بهشت و پرنیان پاداششان داد (۱۲)

مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَی الْأَرَائِکِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿۱۳﴾

در آن [بهشت] بر تختها[ی خویش] تکیه زنند در آنجا نه آفتابی بینند و نه سرمایی (۱۳)

وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿۱۴﴾

و سایه ‏ها[ی درختان] به آنان نزدیک است و میوه ‏هایش [برای چیدن] رام (۱۴)

وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿۱۵﴾

و ظروف سیمین و جامهای بلورین پیرامون آنان گردانده می ‏شود (۱۵)

قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿۱۶﴾

جامهایی از سیم که درست به اندازه [و با کمال ظرافت] آنها را از کار در آورده‏ اند (۱۶)

وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿۱۷﴾

و در آنجا از جامی که آمیزه زنجبیل دارد به آنان می ‏نوشانند (۱۷)

عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّی سَلْسَبِیلًا ﴿۱۸﴾

از چشمه‏ ای در آنجا که سلسبیل نامیده می ‏شود (۱۸)

وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿۱۹﴾

و بر گرد آنان پسرانی جاودانی می‏ گردند چون آنها را ببینی گویی که مرواریدهایی پراکنده‏ اند (۱۹)

وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿۲۰﴾

و چون بدانجا نگری [سرزمینی از] نعمت و کشوری پهناور می ‏بینی (۲۰)

عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿۲۱﴾

[بهشتیان را] جامه‏ های ابریشمی سبز و دیبای ستبر در بر است و پیرایه آنان دستبندهای سیمین است و پروردگارشان باده‏ ای پاک به آنان می ‏نوشاند (۲۱)

إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿۲۲﴾

این [پاداش] برای شماست و کوشش شما مقبول افتاده است (۲۲)

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿۲۳﴾

در حقیقت ما قرآن را بر تو به تدریج فرو فرستادیم (۲۳)

فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿۲۴﴾

پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبایی کن و از آنان گناهکار یا ناسپاسگزار را فرمان مبر (۲۴)

وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿۲۵﴾

و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان یاد کن (۲۵)

وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿۲۶﴾

و بخشی از شب را در برابر او سجده کن و شب[های] دراز او را به پاکی بستای (۲۶)

إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿۲۷﴾

اینان دنیای زودگذر را دوست دارند و روزی گرانبار را [به غفلت] پشت‏ سر می‏ افکنند (۲۷)

نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿۲۸﴾

ماییم که آنان را آفریده و پیوند مفاصل آنها را استوار کرده‏ ایم و چون بخواهیم [آنان را] به نظایرشان تبدیل می ‏کنیم (۲۸)

إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَی رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿۲۹﴾

این [آیات] پندنامه‏ ای است تا هر که خواهد راهی به سوی پروردگار خود پیش گیرد (۲۹)

وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿۳۰﴾

و تا خدا نخواهد [شما] نخواهید خواست قطعا خدا دانای حکیم است (۳۰)

یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿۳۱﴾

هر که را خواهد به رحمت‏ خویش در می ‏آورد و برای ظالمان عذابی پردرد آماده کرده است (۳۱)

سوره ۷۷: المرسلات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿۱﴾

سوگند به فرستادگان پی ‏درپی (۱)

فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿۲﴾

که سخت توفنده‏ اند (۲)

وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿۳﴾

و سوگند به افشانندگان افشانگر (۳)

فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿۴﴾

که [میان حق و باطل] جداگرند (۴)

فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا ﴿۵﴾

و القاکننده وحی‏ اند (۵)

عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿۶﴾

خواه عذری باشد یا هشداری (۶)

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿۷﴾

که آنچه وعده یافته‏ اید قطعا رخ خواهد داد (۷)

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿۸﴾

پس وقتی که ستارگان محو شوند (۸)

وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ﴿۹﴾

و آنگاه که آسمان بشکافد (۹)

وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿۱۰﴾

و آنگاه که کوه ‏ها از جا کنده شوند (۱۰)

وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿۱۱﴾

و آنگاه که پیمبران به میقات آیند (۱۱)

لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿۱۲﴾

برای چه روزی تعیین وقت‏ شده است (۱۲)

لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿۱۳﴾

برای روز داوری (۱۳)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿۱۴﴾

و تو چه دانی که روز داوری چیست (۱۴)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۱۵﴾

آن روز وای بر تکذیب ‏کنندگان (۱۵)

أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۶﴾

مگر پیشینیان را هلاک نکردیم (۱۶)

ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ ﴿۱۷﴾

سپس از پی آنان پسینیان را می ‏بریم (۱۷)

کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿۱۸﴾

با مجرمان چنین می ‏کنیم (۱۸)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۱۹﴾

آن روز وای بر تکذیب ‏کنندگان (۱۹)

أَلَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ﴿۲۰﴾

مگر شما را از آبی بی‏ مقدار نیافریدیم (۲۰)

فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ ﴿۲۱﴾

پس آن را در جایگاهی استوار نهادیم (۲۱)

إِلَی قَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿۲۲﴾

تا مدتی معین (۲۲)

فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿۲۳﴾

و توانا آمدیم و چه نیک تواناییم (۲۳)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۲۴﴾

آن روز وای بر تکذیب ‏کنندگان (۲۴)

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا ﴿۲۵﴾

مگر زمین را محل اجتماع نگردانیدیم (۲۵)

أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿۲۶﴾

چه برای مردگان چه زندگان (۲۶)

وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا ﴿۲۷﴾

و کوه ‏های بلند در آن نهادیم و به شما آبی گوارا نوشانیدیم (۲۷)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۲۸﴾

آن روز وای بر تکذیب ‏کنندگان (۲۸)

انْطَلِقُوا إِلَی مَا کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿۲۹﴾

بروید به سوی همان چیزی که آن را تکذیب میکردید (۲۹)

انْطَلِقُوا إِلَی ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿۳۰﴾

بروید به سوی [آن] دود سه شاخه (۳۰)

لَا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ ﴿۳۱﴾

نه سایه‏ دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت می ‏کند (۳۱)

إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ ﴿۳۲﴾

[دوزخ] چون کاخی [بلند] شراره می‏ افکند (۳۲)

کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿۳۳﴾

گویی شترانی زرد رنگند (۳۳)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۳۴﴾

آن روز وای بر تکذیب ‏کنندگان (۳۴)

هَذَا یَوْمُ لَا یَنْطِقُونَ ﴿۳۵﴾

این روزی است که دم نمی‏ زنند (۳۵)

وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ ﴿۳۶﴾

و رخصت نمی‏ یابند تا پوزش خواهند (۳۶)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۳۷﴾

آن روز وای بر تکذیب ‏کنندگان (۳۷)

هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ ﴿۳۸﴾

این [همان] روز داوری است‏ شما و [جمله] پیشینیان را گرد می ‏آوریم (۳۸)

فَإِنْ کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿۳۹﴾

پس اگر حیلتی دارید در برابر من بسگالید (۳۹)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۰﴾

آن روز وای بر تکذیب ‏کنندگان (۴۰)

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ ﴿۴۱﴾

اهل تقوا در زیر سایه ‏ها و بر کنار چشمه ‏سارانند (۴۱)

وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۴۲﴾

با هر میوه‏ ای که خوش داشته باشند (۴۲)

کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۴۳﴾

به [پاداش] آنچه میکردید بخورید و بیاشامید گواراتان باد (۴۳)

إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۴۴﴾

ما نیکوکاران را چنین پاداش می‏ دهیم (۴۴)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۵﴾

آن روز وای بر تکذیب ‏کنندگان (۴۵)

کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ ﴿۴۶﴾

[ای کافران] بخورید و اندکی برخوردار شوید که شما گناهکارید (۴۶)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۷﴾

[ولی] آن روز وای بر تکذیب ‏کنندگان (۴۷)

وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لَا یَرْکَعُونَ ﴿۴۸﴾

و چون به آنان گفته شود رکوع کنید به رکوع نمی ‏روند (۴۸)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۹﴾

آن روز وای بر تکذیب ‏کنندگان (۴۹)

فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿۵۰﴾

پس به کدامین سخن پس از [قرآن] ایمان می ‏آورند (۵۰)