به گزارش خبرنگار بین‌الملل حیات، ایالات متحده آمریکا از روز دوم فوریه سال جاری میلادی موج جدیدی از حملات خود به اهدافی در سوریه و عراق را آغاز کرده است. براساس اظهارات مقامات آمریکایی، این حملات هوایی در تلافی حمله 28 ژانویه گروه مسلح مقاومت اسلامی عراق (IRI) به پایگاه نظامی آمریکایی «برج22» در اردن انجام شد که در آن سه سرباز آمریکایی کشته و بیش از 40 نفر دیگر زخمی شدند.

جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در بیانیه‌ای که همان روز منتشر شد، گفت که واکنش‌های سخت آمریکا به اهداف نظامی مرتبط با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در منطقه متوقف نخواهد شد. روز بعد از این حملات، نیروهای آمریکایی و بریتانیایی پایگاه‌های حوثی‌ها در یمن را در ادامه تلاش‌های‌شان برای کاهش توانایی یمنی‌ها در ایجاد اختلال در کشتیرانی دریایی در دریای سرخ بمباران کردند. ممکن است در روزهای آتی نیز حملات بیشتری صورت گیرد، اما واضح است که آمریکا از حمله مستقیم به ایران که بارها از جانب مقامات آمریکایی به تامین سلاح برای حوثی‌ها متهم شده خودداری می‌کند.

مبادرت ورزیدن به این پاسخ نظامی در واکنش به کشته شدن سه سرباز آمریکایی از نظر سیاسی برای دولت بایدن اجتناب ناپذیر بود. همانطور که به طور معمول در سال‌های منتهی به انتخابات اتفاق می افتد، هر تحول جدی داخلی یا حادثه بین المللی که مربوط به منافع یا اعتبار ایالات متحده باشد برای دولت مستقر در آمریکا، خواه جمهوری خواه یا دموکرات به یک لحظه تعیین کننده تبدیل می شود.

به باور بسیاری از ناظران، جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده پس از وقوع این حملات به طور غیرطبیعی‌ای سعی کرد که این حملات را یک تلافی آبرومندانه و جدی نشان دهد و این از نظرآن‌ها نشان دهنده ان است که بایدن با نگرانی روزافزونی درباره برداشت های داخلی و نگرش رأی دهندگان حزب دموکرات از خودش به عنوان نامزد نهایی این حزب مواجه است.

انزوا گرایی، سیاست محبوبی که حالا ترامپ پرچم‌دار آن است

از 7 اکتبر، دولت اسراییل تلاش کرده است تا حمله حماس را یک اقدام تجاوزکارانه از سوی ایران نشان دهد. پس از حمله 28 ژانویه به پایگاه آمریکایی «برج22» در اردن نیز برخی از اعضای جمهوری خواه کنگره آمریکا این موضع را تکرار کردند. به عنوان مثال لیندزی گراهام، سناتور ایالت کارولینای جنوبی، در اظهاراتی که پس از حمله اخیرالذکر انجام شد، از هیچ سخنی برای تحریک مقامات ایالات متحده به حمله مستقیم به ایران فرگذار نکرد. همچنین چند تن از همکاران جمهوریخواه او از جمله تام کاتن از آرکانزاس و جان کورنین از تگزاس نیز سخنان او را تایید کردند.

از طرفی دیگر اما دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق، که نامزد احتمالی جمهوری‌خواهان برای انتخابات ریاست‌جمهوری در ماه نوامبر است، موضعی نسبتاً انزواگرایانه اتخاذ کرد و در اظهاراتی تکراری تاکید کرد که اگر او مسئولیت اداره کاخ سفید را بر عهده می‌داشت، حمله به نظامیان آمریکایی در اردن اصلا اتفاق نمی‌افتاد.

جمهوری‌خواهان مستقردر سنا مانند گراهام، کورنین و کاتن ممکن است دیگر منعکس کننده نظرات قشری که ترامپ در بین آن‌ها از پایگاه رای محکمی برخوردار است نباشند. اما آن‌ها مستمرا تلاش می کنند موضع حزب خود را در سیاست خارجی تغییر دهند. آمریکایی‌های پرشماری که امروز از کمپین دونالد ترامپ با شعارهایی همچون «اول آمریکا» و «آمریکا را دوباره بزرگ کن» حمایت می‌کنند، براساس تمایل سنتی انزواگرایانه جمهوری‌خواهان از گسترش درگیری و دخالت ایالات متحده در خارج از کشور بیزارند و ترجیح می دهند منابع مالی را در داخل کشورشان و به عنوان مثال برای تقویت مرزهای جنوبی و توقف هجوم مهاجران و پناهجویان استفاده کنند.

اقدام در خاورمیانه به مثابه بندبازی

اما این تنها حامیان دونالد ترامپ نیستند که از موضع ضد تنش در سیاست خارجی آمریکا حمایت می‌کنند. نتایج نظرسنجی‌های اخیر در این‌باره نشان می‌دهد که اکثریت قریب به اتفاق آمریکایی‌ها نگران کشیده شدن پای کشورشان به جنگ فرسایشی دیگری در خاورمیانه هستند. براساس یکی از این نظرسنجی‌ها «لفاظی‌های انزواطلبانه ترامپ» برای حدود 84 درصد از پاسخ‌دهندگان -که شامل رای دهندگان حزب دموکرات‌هم می‌شوند- جذابیت گسترده‌ای دارد.

از سوی دیگر، دموکرات‌ها در کنگره نیز که تحت تاثیر فشار فزاینده‌ی رقبا قرار دارند در واکنش به کشته شدن سه سرباز آمریکایی در حمله اردن، از دولت بایدن خواستار  پاسخی قوی اما «متناسب» شدند. عبارت «متناسب» درواقع نشان‌دهنده این است که آن‌ها خواستار حمله‌ای سنجیده به اهداف شبه‌نظامیان طرفدار ایران، اما بدون ضربه مستقیم به ایران هستند. چنین مواضعی از سوی بسیاری از دموکرات‌ها از جمله سناتور چاک شومر، رهبر اکثریت سنا از نیویورک، سناتور بن کاردین از مریلند و سناتور جک رید، از رود آیلند بیان شد.

در واقع، پاسخ دولت بایدن به حمله اردن عملاً نقطه میانی بین درخواست‌های جمهوری‌خواهان جنگ‌طلب برای حمله مستقیم به ایران و درخواست‌های دموکرات‌ها برای واکنش محدود را بازتاب داد. به گفته مقامات پنتاگون، این حملات شامل مراکز فرماندهی، کنترل و انبارهای پهپادی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و شبه‌نظامیان وابسته به آن در سوریه، عراق و یمن بوده است. البته مقاما ایرانی روز بعد از حملات اعلام کردند که هیچ‌یک از پایگاه‌های ایران در منطقه مورد حمله قرار نگرفته است.

تاثیر بر کمپین انتخاب مجدد بایدن

براساس رویه ادوار گذشته انتخابات، تصمیمات و اقدامات رئیس‌جمهور در حوزه سیاست خارجی به ندرت بر نتیجه انتخابات ریاست جمهوری تأثیر می گذارد، این اصل حتی درباره انتخابات کنگره هم صادق است و حتی تاثیرگذاری کمتری نیز دارد. با این حال، در انتخابات پیش‌رو ممکن است اوضاع متفاوت باشد و انتخاب‌های بایدن ممکن است شانس او را برای انتخاب مجدد کاهش دهند.

براساس آنچه گفته شد، بایدن می‌بایست در واکنش تلافی‌جویانه دولتش به حملات نیروهای مقاومت عراق، بی‌علاقگی اعلام شده خود نسبت به گسترش درگیری در خاورمیانه را به طور واضحی نشان می‌داد اما پاسخی که او ترتیب داد با وجود تلفات اندکی که داشت، نگرانی بسیاری از ناظران برا گسترش بیشتر درگیری‌ها در منطقه برانگیخت.

جو بایدن با علم به اینکه بعید است بتواند بسیاری از جمهوری خواهان تندرو را به حمایت از خود متقاعد کند، استراتژی کمپین خود را بر این اساس نهاده که بتواند در ماه نوامبر حمایت اکثریت رای دهندگان مستقل‌ و برخی جمهوری خواهان میانه رو که با ترامپ کنار نمی‌آیند را جذب کند. در همین راستا، گزارش‌های پس از انتخابات مقدماتی نیوهمپشایر نشان می‌دهند که اگر بایدن بتواند روی بخش‌هایی از این دو گروه برای حمایت از کمپین خود حساب کند؛ احتمال پیروزی نهایی‌اشض در ماه نوامبر بسیار بیشتر از اکنون خواهد بود.

بسیاری از جمهوری خواهان مستقل و میانه رو که معمولاً از مواضع میانه رو در سیاست خارجی ایالات متحده حمایت می کنند، احتمالاً پاسخ بایدن به حمله اردن را تأیید می کنند. این در حالی است که در این صورت او ممکن است حمایت دیگران را از دست بدهد. درواقع، مهم‌ترین مشکلات احتمالی برای بایدن ممکن است در حزب خودش، یعنی جایی که احساسات رای‌دهنده‌گانش درباره حمایت سنتی از «اقدام نظامی در خارج از کشور» و «حمایت از اسرائیل» به وضوح در حال تغییر است به وجود بیاید.

ریزش درحال رشد رای مسلمانان از سبد دموکرات‌ها

رای دهندگان جوان حزب دموکرات که در پیروزی بایدن در انتخابات سال 2020 بسیار تاثیرگذار بودند، اکنون از بسیاری از  تصمیم‌های استراتژیک رئیس‌جمهور، به ویژه آنهایی که مربوط به اسرائیل و خاورمیانه است، خشمگین شده اند. آن‌ها بایدن را به دلیل مواضع متناقضش در مواجهه با حمله روسیه به اوکراین و حمله اسرائیل به غزه به ریاکاری متهم می کنند.

از همه مهم‌تر، شانس بایدن برای تصاحب مجدد صندلی کاخ سفید تا حدود زیادی به این بستگی دارد که که آیا مسلمانان و عرب-آمریکایی‌ها دوباره تصمیم می گیرند که در ماه نوامبر به او رای دهند یا خیر؟ در حال حاضر، حمایت هر دو جامعه  فوق‌الذکر از بایدن به این دلیل که بایدن همچنان به درخواست‌های مکرر آن‌ها برای آتش‌بس در غزه بی توجهی می کند و هیچ کاری برای جلوگیری از کشتار اسرائیل انجام نمی دهد در هاله ای از ابهام قرار دارد.

در حالی که حملات انتقام جویانه بایدن در اوایل ماه جاری میلادی می‌توانست حرکت ژئوپلیتیکی درستی باشد که سیاست خارجی ایالات متحده به آن نیاز دارد، اما بعید است که برای منافع شخصی رئیس‌جمهور که به دنبال انتخاب مجدد است نیز مفید باشد و بتواند حمایت دموکرات های جوان و مسلمانان و عرب-آمریکایی را به او بازگرداند.

کاری که بایدن برای جلب حمایت آن‌ها باید انجام دهد این است که اولا از دست زدن به اقداماتی که شانس گسترش درگیری در منطقه را افزایش می‌دهند – مانند حمله مستقیم به مواضع ایران- بپرهیزد و ثانیا خود و دولتش را از جنگ و نسل‌‎کشی رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین جدا کند. درواقع، انتخاب مجدد او بدون اتتخاذ یک جهت‌گیری اخلاقی جدید، روشن و قابل دفاع در در خاورمیانه کماکان به طور نامشخص باقی خواهد ماند.