به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات، روز سوم شعبان و میلاد پربرکت پاسدار بزرگ دین خدا و شاهد شهیدان عالم، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از سال ۵۸ و به‌موازات شکل گیری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، روز پاسدار نامیده شد.
خدمات و فعالیت‌های این نهاد بزرگ انقلابی، مردمی و این فرزند و محصول مبارک انقلاب از آغازین ماه‌های استقرار نظام جمهوری اسلامی در تمامی عرصه‌ها از جهاد خودکفایی و سازندگی مناطق محروم و کمک به اقشار پابرهنه و مستضعف در دورافتاده‌ترین نقاط کشور، راه‌سازی، خدمات عمرانی، و به‌محض آغاز فتنه گروهک‌های معاند و تجزیه طلب و برانداز از گنبد و گرگان و ترکمن صحرا تا کردستان و آذربایجان غربی و خوزستان، در دفاع از حریم کشور و صیانت از اصل انقلاب به‌عنوان خون‌بهای بزرگ شهیدان، در صف اول و پیشتاز معرکه‌ها بودند.
اینچنین بود که امام این بزرگ آموزگار مکتب جان‌فشانی سپاهیان پاسدار فرمود: «اگر سپاه نبود، کشور هم نبود»
هشت سال دفاع مقدس؛ میدان فتوحات معنوی پاسداران مکتب امام عاشورا؛
اما هشت سال جنگ و جهاد، کوره‌ای شد که مس وجود مردترین مردان روزگار را زر کند و عیار عارف‌ترین سالکان سرچشمه شهادت را آشکار سازد. این گنج همچنان آکنده از گوهرهای نایافته، کسانی را در خود پرورد و به ما شناساند که شاید جز در این محک ابتلا و امتحان الهی، ظرفیت‌های عظیم وجودی شان فرصت و امکان بروز و ظهور نمی‌یافت. از همان بدو ورود سپاه به صحنه کردستان و دفاع از مردم مظلوم آن خطه در برابر گروهک‌های جنایتکار همچون حزب دمکرات و کومله و... گوهرهایی چون محمدابراهیم همت‌ها، احمد متوسلیان‌ها و حسن باقری‌ها را یافتیم و گویی سپاه پاسداران، مغناطیسی شده بود که جذبه‌اش، جانانه‌ترین اراده‌ها و انگیزه‌ها و ایمان‌ها را به خود می‌کشید و در خود پرورش می‌داد و به کمال می‌ساند.
پس از تجاوز رذیلانه صدامیان با پشتگرمی تسلیح و حمایت نظامی- لجستیک ده‌ها کشور و قدرت جهانی از شرق تا غرب، این سپاه بود که دست یاری به ارتش داد و سنگر به سنگر، خرمشهر را چراغ امید ایران کرد و کوچه به کوچه‌ی این شهر خون را با معرفی معجزه‌ای چون محمد جهان‌آرا، خاکریز دفاع از مظلومیت و عظمت مردم این کشور و ارزش‌های این انقلاب الهی کرد.
پس از حذف لیبرالیسم از مدیریت کشور و با عملیات طریق القدس و فتح بستان، سپاه به‌عنوان بزرگترین تجلیگاه حضور نیروهای جان برکف مردمی، حماسه‌ها آفریدند و با عملیات «الی بیت‌المقدس»، فصلی جدید از رشادت و رزم این فرزندان راستین امام در جبهه‌ها رقم خورد که سنگرها و میدان‌های جنگ را به عرصه سیر و سلوک معنوی و عبودیت الهی و تحولات عظیم روحی تبدیل کرد. دوکوهه‌ها از پادگان نظامی به شکل مسجد و محراب و معراجگاه درآمدند و سوز مناجات و راز و نیاز و نیایش و نماز، هویت بچه‌های سپاهی و بسیجی شد که سنگر را سجاده عبادت کرده بودند و در ورای ظواهر مادی، «مارمیت اذ رمیت» می جستند و امدادهای غیبی مکاشفه می‌کردند.
لباس خاکی و سبز سپاه، کفن سرخ شهادت
عشق رزمندگان به این لباس‌های زیتونی و خاکی، به این آرم که جزو هویت انقلاب و دفاع مقدس شده بود از عشق‌شان به شهادت ناشی می‌شد. لباس سپاه، تنها لباس رزم نبود. جامه احرام بود و سیر و سلوک. کفن شهیدان بود و حرمت و تقدس داشت. همانگونه که پیکرهای مطهر شهیدان، ده‌ها سال بعد در جریان عملیات تفحص از زیر خاک که بیرون می‌آمد، دست قلم شده‌شان روی عکس امام بود که بر سینه‌شان آرام جا گرفته بود؛ در جای قلبشان و کنار آرم سپاه...
وصیتنامه‌های شهیدان، زیر آرم سپاه مرامنامه‌ی آئین شهادت طلبی شد. این وصیتنامه‌ها که به گفته امام شهدا: «انسان را می لرزاند و بیدار می کند»، ترسیم گر افقی است که سپاه آن را با هزاران ستاره تابناکش از بروجردی و علم الهدی و خرازی و دستواره و چراغی تا قاسم سلیمانی و طهرانی مقدم و فخری‌زاده و حججی و سیدرضی ها چشم در چشم تاریخ نهاده است.
سپاه یک نیروی نظامی و یک نهاد دفاعی صرف نبود. سپاه یک مکتب و یک مسیر بود که سرلوحه اش ولایت پذیری، دین باوری، مردم دوستی، دشمن ستیزی و شهادت طلبی است و چهل و پنج سال است نسل به نسل، شکوفایی دارد و پروردگانش از ایران انقلابی گذشته و همه منطقه و حتی جهان را عطرآگین از این گل های باغ جهاد و شهادت کرده است.
جغرافیایی به وسعت جهان
مسیری که سپاه به‌عنوان پاسدار بزرگ حریم و مرزهای اعتقادی انقلاب طی کرد، در تداوم خود منحصر به این کشور نبود. سپاه، فرزند خمینی بود و صدای انقلاب و طنین این صدا باید ناگزیر به همه جهان می‌رسید.
دامنه عزت آفرینی سپاه، امروزه آنچنان وسعت یافته که همه عرصه های پیشرفت، رشد و اقتدار ایران از اقتصاد، عرصه‌های عمرانی و صنعتی و تولیدی، آبخیزداری، صنایع هوافضا، صنعت موشکی، اقتدار هسته‌ای و... را شامل می‌شود و این اقتدار، نمی‌تواند محدود در مرزها باشد و ناگزیر جهانی است چرا که در ذات خود چالش برانگیز و مخاطره آفرین برای دشمنان این کشور است و سپاه عزیز ما از همین روی، آماج همه دشمنی‌ها، کینه‌ها و خباثت‌های نظام سلطه استکباری است.
فرزندان این انقلاب معنوی و به تعبیر حضرت روح الله(ره): «هسته های مقاومت جهان اسلام» فرزندان سپاه پاسدارانی بودند به وسعت انقلاب جهانی اسلام که ایران پایتخت معنوی و پشتوانه این ام القرای شهادت طلبی بود. از حشدالشعبی و کتائب حزب الله در عراق و از حماس و جهاد در فلسطین و ارض قدس که صهیونیسم تا حوثی های یمن که اقتدار شیطان را در منطقه، یکتنه به بازی گرفته‌اند و از حزب‌الله لبنان تا فاطمیون افغان و تا همه جای کره ارض، سپاه پرچمدار و پیشرو قافله عاشوراییان و کفرستیزان و صهیونیسم سوزان شده است و این جغرافیای معنوی، همه جهان را در خود گرفته و به گفته امام: «تا کفر و شرک هست، ما هستیم».
حسین(ع) درس آموز مکتب پاسداری
بهتر است سخنی نگوئیم و تنها از امام بشنویم که پاسداران، در مکتب او که فرزند حقیقی حسین (ع) بود درس شهادت آموختند و ترجیع بند وصیتنامه‌های خونین‌شان نام آن روح خدایی بود:
«اگر عاشورا نبود، منطق جاهلیت ابو سفیانیان که می‌خواستند قلم سرخ بر وحی و کتاب بکشند و یزید یادگار عصر تاریک بت پرستی که به گمان خود با کشتن و به شهادت کشیدن فرزندان وحی امید داشت اساس اسلام را برچیند و با صراحت، بنیاد حکومت الهی را برکند. نمی‌دانستیم به سر قرآن کریم و اسلام عزیز چه می‌مد. لکن اراده خداوند متعال بر آن بوده و هست که اسلام رهایی بخش و قرآن هدایت افروز را جاوید نگه دارد و با خون شهیدانی چون فرزندان وحی احیا و پشتیبانی فرماید و از آسیب دهر نگه دارد و حسین بن علی آن عصاره نبوت و یادگار ولایت را برانگیزد، تا جان خود و عزیزانش را فدای عقیدت خویش و امت معظم پیامبر اکرم کند، تا در امتداد تاریخ، خون پاک او بجوشد و دین خدا را آبیاری فرماید و از وحی و از رهاوردهای آن پاسداری کند.
و اینک که پاسداران از سپاه و کمیته‌های عصر حاضر، این روز بزرگ پر برکت جاوید را روز پاسدار اعلام کرده‌اند، مسئولیتی بس بزرگ و تکلیفی بس عظیم را عهده دار شده‌اند، گویی آنان به یاد پاسداران عاشورا و انگیزه جانفشانی‌ها و فداکاری‌های کربلا این روز را انتخاب کردند و نیکو انتخابی است و بزرگ مسئولیتی. نیکوست که ادامه خون سرخ تشیع را تداعی می کند و پر مسئولیت است که انگیزه آن فداکاری و جانبازی آن چنان لطیفه الهی دارد که آن خون را «ثار الله» و از مرزهای حجب نور و ظلمت فراتر برده و از خودی‌ها و خودبینی‌ها پیراسته و به مرز «العبودیةُ جوهرةُ کنهها الرّبوبیة» «۱» رسانده و آراسته و دست ما از آن کوتاه است. لکن مأیوس نشوید و کوشش کنید تا به کوشش خویش رنگ اسلامی- الهی بیشتری دهید و به فداکاری خویش اخلاصمندتر باشید که بحمد الله هستید.
شما عزیزان که از بدو انقلاب از متن جامعه اسلامی جوشیدید و افتخارات بزرگ برای ملت و اسلام می‌آفرینید، باید بدانید که خدا پشتیبان لشکریان خویش است و همیشه در نهایت حق پیروز است.
آمریکای جهانخوار باید بداند که ملت عزیز و خمینی تا نابودی کامل منافعش او را راحت نخواهند گذاشت و تا قطع هر دو دست آن به مبارزه خدایی خود ادامه خواهند داد.»
میلاد سرخیل پاسداران دین خدا و روز پاسدار بر سپاه پاسداران که نماد عزت، اقتدار و سربلندی این سرزمین و این انقلابند، مبارک باد...
نظر شما