به گزارش خبرنگار بین‌الملل حیات، دیوان بین‌المللی دادگستری لاهه هفته گذشته تایید کرد که اتهام آفریقای جنوبی بر اساس کنوانسیون نسل کشی مبنی بر اینکه «اسرائیل در حال اقدام به نسل‌کشی علیه مردم فلسطین در غزه است» «قابل قبول» شمرده می‌شود. این دادگاه همچنین حکم داده است که اسرائیل باید «تمام اقدامات لازم» را برای جلوگیری از تکرار نسل‌کشی در غزه انجام دهد.

البته این دادگاه در حکم نهایی خود از درخواست آتش‌بس فوری و دائمی که قبلاً توسط اکثریت مطلق کشورهای جهان در مجمع عمومی سازمان ملل تایید شده بود، کوتاهی کرده است. با وجود اینکه اکثر اقدامات موقتی که توسط جمهوری آفریقای جنوبی درخواست شده بود، توسط دادگاه تأیید شده است؛ به سختی می توان چشم‌اندازی را در نظر گرفت که اسرائیل در آن این اقدامات را اجرا کند و به تعهدات خود در «کنوانسیون نسل‌کشی» بدون موافقت با آتش‌بس عمل کند.

جنایتکاری که در دادگاه هم جنایت می‌کند!

تاکنون هیچ نشانه‌ای که حاکی از قصد رژیم صهیونیستی برای توجه به حکم دیوان باشد مشاهده نشده است. درواقع، صهیونیست‌ها از زمانی که دیوان بین‌المللی دادگستری رسیدگی به پرونده شکایت آفریقای جنوبی را آغاز کرده، جنایت‌های خود در غزه را دوچندان نیز کرده‌اند.

براساس گزارش‌های وزارت بهداشت غزه، در مجموع بیش از یک درصد از جمعیت غزه در سه ماه گذشته کشته و ۲.۲ درصد دیگر زخمی شده اند. بیشتر این منطقه تخریب شده است و بیش از دو میلیون نفر، یعنی تقریبا همه ساکنان آن آواره شده اند. بیش از ۲۶ هزار کشته و ۶۴ هزار مجروح که در نتیجه عملیات‌ وحشیانه رژیم صهیونیستی در غزه به بار آمده، بیانگر این پیام آشکار صهیونیست‌ها به دیوان و افکار عمومی جهان است که آن‌ها به نظرات، خواسته‌ها یا اقدامات هیچ نهاد بین‌المللی – حقوقی یا سیاسی – اهمیتی نمی‌دهند.

ایلان پاپ، مورخ اسرائیلی، در آخرین کتاب خود با عنوان «بزرگترین زندان روی زمین» می‌نویسد: تاریخ غزه و سرزمین های اشغالی را می‌توان ذیل عنوان «پاکسازی قومی» توضیح داد. فلسطینی‌ها امروز نیز در مناطق مربوط به خود محصور شده‌اند. مقامات اسرائیلی لازم نمی‌بینند که در جمعیت‌شناسی ملی آن‌هارا به حساب بیاورند، چراکه آن‌ها نمی‌توانند آزادانه حرکت کنند، توسعه یابند، و یا از حقوق اولیه مدنی و انسانی برخوردار باشند».

طی حدود چهار ماه گذشته از عملیات طوفان ‌الاقصی، محاصره بی‌امان دریایی و زمینی غزه توسط نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی، بمباران بی‌سابقه نوار غزه منجر به بروز یک فاجعه انسانی وخیم شده است. صهیونیست‌ها با هدف قرار دادن عمدی بیمارستان‌ها سیستم بهداشت و درمان غزه را به طور کلی از کار انداخته‌اند، خدمات پزشکی تقریبا وجود ندارد و مردم در اثر قحطی و بیماری از جمله هپاتیت A و لیشمانیا می‌میرند. در چنین شرایطی حتی کوچکترین آسیب‌های جسمی نیز می‌تواند منجر به مرگ شهروندان شود، چرا که حفظ بهداشت و جلوگیری از عفونت بسیار دشوار است.

رژیم صهیونیستی برای نزدیک به یک قرن ابتدایی‌ترین حقوق فلسطینی‌ها همچون حق اعمال خودمختاری ملی را از ملت فلسطین سلب نموده است. صهیونیست‌ها زبان عبری را در سرزمین‌های اشغالی به عنوان زبان رسمی اسرائیل معرفی کرده و «شهرک‌نشینی» را به عنوان یک ارزش ملی تبلیغ می‌کند.

چرا آفریقای جنوبی علیه اسرائیل ایستاد؟

حال سوال اینجاست که آیا مقامات قضایی در آفریقا جنوبی از این واقعیت مسلم که صهیونیست‌ها هیچ اعتنایی به قوانین و مقررات بین المللی ندارند آگاه نبودند؟ اگر بودند چرا آفریقای جنوبی علیه اسرائیل به دیوان بین‌المللی دادگستری شکایت برده است؟

از آنجا که رژیم صهیونیستی از سال ۱۹۴۸ تاکنون بسیاری از قوانین بین‌المللی از جمله قوانین منع‌کننده «جنایات جنگی» و «جنایت علیه بشریت» را نقض کرده است، مقامات آفریقای جنوبی بارها در این دادگاه تصریح کرده‌اند که نسل‌کشی های اسرائیل باید در چارچوب گسترده‌تر آپارتاید ۷۵ ساله اسرائیل درک شوند.

آفریقای جنوبی، ملتی که خود یکی از بدترین انواع استعمار، شهرک‌نشینی، پاکسازی قومی و جداسازی نژادی را تجربه کرده است، و البته ملتی که توانسته با موفقیت یک رژیم شریر آپارتایدی را نابود و آن را با یک دموکراسی چند نژادی، چند فرهنگی و مترقی جایگزین کند؛ چگونه می تواند در مقابل جنایات بی‌سابقه و وحشیانه صهیونیست‌ها سکوت اختیار کند؟
مردم آفریقای جنوبی دریافتند که بی‌عملی درقبال تداوم نسل‌کشی درغزه، به این معناست که آن‌ها هیچ درسی از قتل عام شارپیویل و سوتو و همه مصیبت‌های بی‌شماری که آن‌ها تحت حاکمیت شهرک نشینان استعماری در طول سال‌های آپارتاید متحمل شده‌اند، نگرفته‌اند. بر اساس این تجربه تلخ، چنان حساسیتی در این ملت نسبت به سیاست‌های آپارتایدی ایجاد شده است که خود را به واکنش نسبت به دیگر رژیم‌های آپارتایدی همچون رژیم صهیونیستی متعهد می‌بینند. از این‌رو، آن‌ها اقدام کردند و رژیم‌ صهیونیستی را به عالی‌ترین دادگاه جهان بردند و این رژیم آپارتایدی را به ارتکاب فجیع‌ترین جنایت جهان، یعنی «نسل‌کشی» متهم کردند.

فایده حکم دادگاه لاهه چیست؟

اسرائیل ممکن است به احکام و مقررات دادگاه توجه نکند، اما موضع تاریخی آفریقای جنوبی در بلندمدت برای آن‌ها عواقبی خواهد داشت. همانطور که وزارت همکارهای بین‌الملل آفریقای جنوبی پس از تصمیم موقت دیوان بین‌المللی دادگستری اعلام کرد: «کشورهای ثالث اکنون متوجه وجود خطر جدی نسل‌کشی علیه مردم فلسطین در غزه هستند. بنابراین، آنها باید مستقلاً و فوراً برای جلوگیری از نسل‌کشی توسط اسرائیل و تضمین عدم نقض کنوانسیون نسل‌کشی، اقدام کنند. این حکم برای دیگرکشورها تعهدی ایجاد می‌کند مبنی بر اینکه کمک مالی و تسهیل اقدامات نظامی اسرائیل را -که به طور قابل قبولی در دیوان دادگستری لاهه به عنوان نسل کشی تعریف شدند- متوقف کنند.

آنچه که می‌توان آن را دستاورد قطعی دادگاه لاهه در نظر گرفت این است که آفریقای جنوبی با این طرح این پرونده، نه تنها اسرائیل، بلکه کل سیستم قضایی جهانی را محاکمه کرده است. این اولین بار در تاریخ است که یک کشور از جنوب جهانی با شجاعت از خط قرمزی که توسط غرب استعمارگر ترسیم شده بود عبور کرد و خواستار پاسخگویی شهرک‌نشین مورد علاقه آن‌ها به خاطر جنایاتش شد.

نسل‌های آینده ۲۶ ژانویه ۲۰۲۴ را به‌عنوان روزی به یاد خواهند آورد که در آن جهان سرانجام تصمیم گرفت که یک رژیم جنایتکار استعمارگر و حامیان قدرتمند آن را در مقابل نقض مکرر و طولانی‌مدت قوانین بین‌المللی پاسخگو نگه دارد. بله، این شاید مقدمه‌ای است برای تولد نظم نوین جهانی؛ نظمی که مورد علاقه مستکبران عالم نیست.