به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ در هفتم بهمن ماه، سامانه خرید خودروی وارداتی برای جانبازان گروه دوم بازگشایی شد. بر اساس این خبر جانبازان 50 درصد به بالا می توانستند از میان خودروهای اعلام شده، انتخاب خودرو را انجام دهند.  در این سامانه که برای ثبت نام خودروهای وارداتی برای جانبازان 50 درصد به بالا باز شده بود گروه ها می توانستند از میان 6 خودروی پیشنهادی، انتخاب خودرو را انجام دهند. 

پس از این خبر عده ای معلوم الحال هجمه ای علیه جانبازان و ایثارگرانی  که از جان خود برای کشورمان ایران مایه گذاشته و جوانی و سلامتی خود را در این راه صرف کردند؛ آغاز و خود را نماینده مردم معرفی کردند. آنها در مطالب خود عنوان داشتند که چرا دولت باید چنین امکاناتی را در اختیار عده ای خاص (جانبازان) قرار دهد. اما بلافاصله بعد از این هجمه ها بود که مردم در اظهارات خود که بخشی از آن در قالب نظرات در خبرها دیده می شود به این موضوع واکنش نشان دادند. از همین شاید خواندن این نظرات برای افرادی که شاید تصوری از مفهوم «ایثار»، «پاکبازی»، «عشق بی منت به وطن» و «سالهای اسارت» ندارند؛ خالی از لطف نباشد. 

البته این هجمه ها سبب رنجیده شدن جانبازان عزیز نیز شد و یکی از این ایثارگران در پیامی به ذکر این موضوع پرداخت و نوشت: «خدا شاهد است که نه من و نه دیگر جانبازان و یا آزادگان چشم‌داشت، توقع و یا انتظاری نداشتیم که پس از پایان جنگ تحمیلی دنبال خدمات یا امتیازاتی از سوی دولت باشیم. ما اینگونه نبوده و نیستیم؛ بلکه منِ جانبازی که معلول هستم، در منزل افتاده ام، توان کار کردن ندارم و حتی قادر نیستم کارهای شخصی خود را انجام دهم و تمام زحمت من بر عهده همسر و پرستاران زحمتکش است. ما شرمنده و ممنون دار آنان هستیم؛ لذا از مردم عزیزمان خواهش می کنم تصور و دید زیاده خواهی به ما نداشته باشند».

یکی از کاربران در پاسخ به این جانبازان نوشت: «این حق شماست؛ البته در برابر ایثار شما ناچیز است» و کاربر دیگری نیز نوشت: «سلام برادر جانباز عزیز دل، شما در زمان جنگ تحمیلی سن و سالی نداشتید و به خواسته وجدان؛ راهی دفاع از دین، خاک و ناموس شدید و چه بسا در این راه سختی های زیادی متحمل شدید؛ این امتیازات دیروقت نسبت به دیگر کشورها امتیاز محسوب نمی شود من امتیاز دیگر کشورها را بررسی کرده و آنان خیلی به رزمندگان، ایثارگران و جانبازان خود ارزش معنوی و خصوصا مادی قائل هستند. پس حقتان بود هر چقدر دیر هنگام اتفاق افتاد و پس از آن از کار افتاده تر شدید».

حمزه مخاطب دیگری است که در پاسخ این جانیاز عزیز نوشته است: «شما تو دل ملت جا دارید ای شهیدان زنده شما رهبران نهضت هستید».

مجید هم بیان کرده است: «هر کاری برای شما انجام بدهند کم است همه جای دنیا به قهرمانان خود می رسند؛ کسانی که جونشون رو کف دست گرفته تا دیگران راحت زندگی کنند من جانباز 70 درصد می شناسم که هنوز مستاجره و مبل خونش کاملن فرسوده هست چرا باید اینجوری زندگی کنند.»

کاربر دیگری با نام «صمد» نوشت: «سلام. درود بر شما جانبازان، آزادگان و خانواده محترمتان. ما به احترام رشادتهای شما عزیزان هرجا یک جانباز و یا آزاده‌ای ببینیم تمام قد ایستاده و تعظیم خواهیم کرد. ان شاالله اجر و پاداش الهی شما نزد پروردگار محفوظ است. و رضوان من الله اکبر.»

کاربر دیگری گفت: «عزیز برادر نگران آدمهایی نباش که حتی چشم ندارند ببینند فرزندان شمایی که عمریست با زجر و زحمت پرستاری شما را بر عهده دارند و به واسطه همین پرستاری ها گرفتار انواع و اقسام بیماری های روحی و جسمی شده اند؛ دانشگاه بروند. و تازه پدران آنها در هنگامه جنگ برای فرار از سربازی و یا جبهه رفتن هزاران خدعه و نیرنگ را بکار می بردند، نباش. اینها به هر حال نقدزدن و ناکامی خود را بر گردن دیگران انداختن کارشان است.» 

در پایان باید به افرادی که تصور می کنند نماینده مردم این کشور هستند و نظرات خود را به عنوان نظر و عقیده عام مردم بیان می کنند یاد آور شد که به جرات می توان گفت هرگز جانبازی که در اوان جوانی و در نهایت زیبایی و سلامتی؛ مبارزه با دشمن را انتخاب می کند تا وجبی از خاک وطنش را به دشمن ندهد، یا اویی که خانواده، فرزند، همسر و راحتی زندگی اش را فدای مردمش می کند به دنبال منفعت مالی و کسب پول نبوده است. این اقدام آنها چیزی غیر از ایثار و از خودگذشتگی نبوده که قدم در این مسیر گذاشته است به ویژه اینکه در زمان جنگ آنان «ماندن» را بر «فرار» ترجیح دادند. هرگز فردی که باارزش ترین دارایی خود را بی هیچ منتی برای مردمش فدا کرده است به دنبال مکنت نیست و این وظیفه ماست که دین خود را به این عزیزان اینگونه ادا کنیم تا شاید بخشی از فداکاری آنها جبران شده باشد.