به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ سوم دی سال 1365 عملیات کربلای 4 با رمز یا محمد رسول الله (ص) آغاز شد. این عملیات در منطقه ای میان ابوالخصیب و شلمچه انجام شد تا در نهایت رزمندگان اسلام بتوانند خود را به «خور زبیر» برسانند.

کربلای 4 باید در ساعت 22:30 آغاز می شد. قطع ارتباط جاده های مواصلاتی دشمن در شمال و جنوب بصره از اهداف مهم این عملیات به شمار می رفت چراکه اگر این موضوع انجام می شد؛ تمامی راههای ارتباطی عراق برای فروش نفت قطع می شد و بصره در آستانه سقوط قرار می گرفت. در واقع قبل از شروع عملیات دشمن اطلاعاتی به دست آورده بود و ساعتی قبل از شروع عملیات خرمشهر را گلوله باران کرده بود؛ همچنین هواپیماهای دشمن برای اولین بار در شب منطقه را بمباران کردند.

در حقیقت با لو رفتن عملیات دشمن در آمادگی کامل به سر می برد و عملیات آنچنان که می بایست در کنترل فرماندهان قرار نگرفت؛ یگانها به محض رسیدن به ساحل دستگیر شدند و نیروها تنها در برخی از جزایر عراق توانستند نفوذ کنند اما واقعیت این بود که با توجه به هوشیاری کامل دشمن ادامه عملیات امکان پذیر نبود فلذا به منظور جلوگیری از تلفات بیشتر ادامه نبرد خاتمه یافت.

دلیل لو رفتن عملیات استفاده عراق از اطلاعاتی بود که آمریکا در اختیار آنان قرار داده بود. آنچه که عراق پس از عملیات کربلای 4 به آن اذعان کرد حاکی از هوشیاری کامل آن بر تاکتیک های ویژه عملیات کربلای 4 بود. در این زمینه عدنان خیرالله وزیر دفاع وقت عراق یک هفته پس از اجرای عملیات کربلای 4 اظهار کرد: «علت شکست ایرانی‌ها در عملیاتشان این است که ما آماده بودیم و نقشه‌های لازم را طرح و از درس‌های فاو استفاده کردیم. وی سپس به آمریکایی‌ها گفت: ما به خاطر این اطلاعات از شما تشکر می‌کنیم. دیوید کریست، مورخ و مشاور سابق وزارت دفاع آمریکا، در مرداد ۱۳۹۲ در گفتگو با بی‌بی‌سی فارسی تائید کرد که ایالات‌متحده با دادن اطلاعات عملیات کربلای ۴ به عراقی‌ها، باعث شکست این عملیات شد... .

در ماه اوت ۱۹۸۶ (۱۳۶۵) سازمان سیا سیستم بسیار پیچیده و امنی ایجاد کرد که واشنگتن را مستقیماً به عراق وصل می‌کرد. برای دو سال متوالی صدام حسین از طریق ایستگاه بغداد اطلاعات مستقیمی درباره آرایش‌های نظامی ایران دریافت می‌کرد. این مرکز همچنین قادر بود اطلاعات بسیار دقیقی را برای فرماندهان عراق تهیه کند. این اطلاعات برای آن بود که فعالانه به رژیم عراق علیه ایران برتری و امتیاز بدهد.»

غواصان ایرانی در نهایت مظلومیت توسط نیروهای بعثی به شهادت رسیدند. حدود ساعت ۲۲:۰۸ با خبرهای گوناگونی که رسید، فرماندهی پی برد که دشمن تک را کشف کرده‌است. اما اوضاع به سختی قابل اداره و بازگشت به شرایط قبل از حمله بود؛ و از سوی دیگر، هنوز تا اندازه‌ای امیدواری وجود داشت. از این رو، در ساعت ۲۲:۳۰ دقیقه ۳ دی ماه ۱۳۶۵، رمز عملیات قرائت شد و یگان‌ها در تمام محورها عملیات را آغاز کردند. غواص‌ها باید قبل از آغاز عملیات از رودخانه عبور می‌کردند؛ آنها از ساعت ۲۱ به آب زدند اما پس از حدود ۳۰ دقیقه، در ساعت ۲۱:۳۵ دقیقه عزیز جعفری اطلاع داد دشمن با تیربار نیروها را زیر آتش گرفته‌است.

این تحرک دشمن نیز مانند شب‌های گذشته عادی فرض شد، لذا دستور داده شد همه در ساعت ۲۲:۳۰ دقیقه پای کار باشند اما در ساعت ۲۱:۳۸ دقیقه لشکر ۱۴ امام حسین خبر داد که دشمن روی خط، منور زیادی انداخته و داخل رودخانه نیز با تیربار به نیروها حمله کرده‌است. تمام این اقدامات دشمن داخل تنگه متمرکز شده بود. همان جایی که می‌بایستی تاکتیک ویژه عملیات انجام می‌گرفت. در ساعت ۲۲، فرمانده قرارگاه قدس اعلام کرد که لشکر ۳۱ عاشورا متوقف شده‌ است و امکان استفاده از لشکر ۴۱ ثارالله نیز وجود ندارد و تیربار دشمن در خط و روی آب، نیروها را هدف گرفته‌است. در محور قرارگاه قدس لشکرهای ۱۴ امام حسین، ۲۱ امام رضا و ۳۱ عاشورا در ساعات نخست حمله و قبل از درگیری، تلفات زیادی متحمل شدند.

غواصان نمی‌توانستند از کپسول اکسیژن استفاده کنند به همین دلیل آنها به صورت شناور بر روی آب با ارتفاع بیست سانت در عمق آب فرو می‌رفتند و طناب‌هایی در آب دست داشتند تا مسیر را گم نکنند. به دلیل اینکه ما باید از منطقه حساس عبور می‌کردیم ابتدا یک گروه تحت عنوان پیشتاز از سوی ما به سمت جزایر حرکت کردند تا مطلع شوند که آیا عراقی‌ها از حضور ما مطلع شدند یا خیر. در همین زمان به یکباره منطقه کاملاً روشن شد و هواپیماهای عراقی بر روی آب منور ریختند، به طوری که منطقه مثل روز روشن شد و عراقی‌ها ستون‌های ما را دیدند و آن زمان با تمام تجهیزاتی که داشتند ما را به گلوله بستند و رگباری از گلوله‌ها به ستون ما آمد.

در آن زمان بسیاری از غواص‌ها شهید شدند زیرا بسیاری از گلوله‌ها به سر آنان می‌خورد. ما هیچ راهی نداشتیم، نه می‌توانستند از اسلحه استفاده کنند و نه راه برگشت داشتند. بسیاری از بچه‌ها مظلومانه در این فضا شهید شدند. با اینکه در آن زمان بسیاری از افراد شهید شدند ولی باقی افراد راه خود را ادامه دادند تا عملیات به نتیجه برسد. در آنجا بسیاری از بچه‌های غواص در بخش‌های مختلف گروهان اسیر شدند. در این عملیات بسیاری از نیروهایی که بعد از غواص‌ها با قایق آمده بودند نیز کشته و اسیر شدند. اکثر کسانی که غواص بودند در آن عملیات به صورت دسته جمعی یا تک تک شهید شدند. بعدها عکس‌هایی در روزنامه های عراقی منتشر شد که در آن اسرای غواص را دست بسته تیر باران می‌کردند. در آن عملیات از ۵۰۰ نفر غواص شاید تنها ۲۰۰ نفر بازگشتند.

در این عملیات ابتدا حدود ۱۵ هزار نفر از نیروهای ایرانی به رهبری گروهی از تکاوران نیروی زمینی ارتش و غواصان، نیمهٔ جنوبی شط العرب (دجله) و نیمه شمالی اروندرود (کارون و دجله) را پشت سر گذاشتند و با گذر از جزیره‌های ام‌الرصاص، ام‌البابی، قطعه ۲ و سهیل (عرض این قسمت از رودخانه حدود ۴۸۰ متر و جریان آب آن آرام است و جزایر به صورت پی‌درپی در عرض رود قرار گرفته‌اند) به خاک عراق وارد شده و خط دفاعی حد فاصل سپاه سوم عراق در شرق بصره و سپاه هفتم در منطقه نزدیک شبه‌جزیره فاو را شکستند.

نیروهای عراقی برای نابودی نیروهای ایرانی از سلاح‌های مستقیم و توپخانه بهره بردند و نیروهای هوایی هر دو طرف نیز در آسمان درگیر بودند. در این عملیات یکی بزرگترین جابه‌جایی‌های نیروها با استفاده از بالگرد، در طول مدت کوتاهی توسط هوانیروز ارتش و قایق‌های تندرو و هاورکرافت‌های نیروی دریایی ارتش انجام شد. همچنین پشتیبانی هوایی، توپخانه‌ای و پدافندی ارتش نیز در این عملیات ادامه داشت، ولی به دلیل مشکلات اساسی در طراحی و جمع شدن نیروها در یک منطقه، موجب شکست سنگین نیروهای ایرانی شد. درگیری به مدت حدود ۲۶ ساعت ادامه داشت و در نهایت با توجه به بروز مشکلات زیاد، عملیات در ساعت ۲۳:۴۵ دقیقه ۴ دیماه متوقف شد.

در این روز غواصان لشکر اسلام در خون خود غلت خوردند و بر تاریخ ثبت کردند که هیچ گاه از امر ولی خود کوتاهی نخواهند کرد. در حقیقت در این برگ از تاریخ، مظلومیت رزمندگان و غواصان ما برای همیشه در تاریخ ثبت شد و شمار زیادی از شهدا و خانواده هایش سالها چشم انتظار یکدیگر قرار گرفتند!