به گزارش خبرنگار اجتماعی حیات، بامداد روز جمعه 12آبان ماه بود که بر اثر حریق در یک کمپ ترک اعتیاد در شهرستان لنگرود 32 نفر جان خود را از دست دادند. کشمکش ها بر اثر علت وقوع حریق در این مرکز ادامه داشت تا اینکه پنج روز پس از حادثه، دادستان مرکز استان گیلان از دستگیری عامل آتش سوزی این کمپ خبر داد. دادستان با بیان آنکه پس از بررسی های دقیق و کارشناسی مشخص شد کانون حریق در خارج از محل اسکان این افراد به وقوع پیوسته است، گفت: پس از انجام تحقیقات گسترده توسط ضابطین دادگستری، فرد مظنون دستگیر و نهایتا به اقدام شوم خود اعتراف کرد.

در واقع این فرد تا دو هفته گذشته در همان کمپ بستری بوده و طبق ادعای خود، به علت خصومت شخصی و سختگیری عوامل حاضر در این مرکز با ریختن بنزین در محوطه کمپ دست به چنین اقدامی زده است.

بدرفتاری پرسنل در مراکز بازپروری

پایگاه خبری حیات نسبت به صحت و سقم اظهارات فرد دستگیر شده مبنی بر بدرفتاری عوامل کمپ با افراد تحت درمان اظهار نظری نخواهد کرد اما این نخستین باری نیست که افراد دارای اعتیاد که با میل و خواست خود و با هدف ترک اعتیاد به مراکز بازپروری یا همان کمپ های ماده 15 مراجعه می کنند نسبت به بدرفتاری پرسنل، روش ها غلط و عدم کیفیت لازم مراکز گلایه دارند.

در واقع بسیاری از این افراد که با آرزوی پاکی پا به این کمپ ها می گذارند در نهایت به علت سومدیریت از مرکز فرار کرده و دیگر میلی به ترک نخواهند داشت.

از این رو برآن شدیم تا با تعدادی از افرادی که مدتی را در کمپ های ماده 15 حضور داشتند مصاحبه کنیم.

حسن مرد 45 ساله ای که حدود 20 روز در یکی از کمپ های ترک اعتیاد ماده 15 حاشیه تهران بستری شده بود به خبرنگار اجتماعی حیات گفت: حدود 20 سال است که مصرف کننده تریاک هستم و اکنون که فرزندان بزرگ شده اند با اصرار آنان و البته تمایل خودم به یکی از این مراکز مراجعه نمودم اما برخورد پرسنل مرکز به حدی زننده و غیرقابل تحمل بود که توان تحمل آنجا را نداشتم.

این مرد استفاده از الفاظ رکیک، شکنجه و رفتارهای غیرانسانی همگی از دلایل عدم رغبت من به مراکز ترک اعتیاد است.

وی می گوید: پرسنل این مراکز با رفتار دور از شان معتادان را به جای سوق دادن به ترک مواد به سوی مصرف مواد مخدر سوق می دهند.

روانکاوی نقطه مجهول بسیاری از مراکز بازپروری

حمید جوان 35 ساله ایست که به مدت هشت سال به مصرف انواع مواد مخدر صنعتی و سنتی روی آورده است و مدتی پیش با اصرار مادر به یکی از مراکز بازپروری حضور یافته بود.

این جوان در گفتگو با خبرنگار اجتماعی حیات گفت: روانکاوی از نظر من اولین و مهمترین بخش روند ترک اعتیاد است اما این بخش در بسیاری از مراکز بازپروری مجهول و خالی از متخصص است.

متاسفانه بسیاری از این معتادان حتی در زمان خماری نیز تصور نمی کردند مکانی که قرار است مامنی امن و محل تولدی دوباره برای آنان باشد به شکنجه گاه جسمی و روحی شان بدل شود. چگونه ممکن است در کمپ هایی که نظارت بر آنها صورت می گیرد، چارچوب های استاندارد رعایت نشود؟ چه اتفاقی رخ می دهد که فرد معتاد وقتی با خشونت یا کمبود در کمپ مواجه می شود آن را به بازرسان گزارش نکند؟  

در حقیقت کمپ های ماده 15 ماده که معتادان به صورت خود معرف و اختیاری به آنجا مراجعه می کنند تحت نظارت یک کمیته 9 نفره می باشد که مسئولیت آن را رئیس شبکه بهداشت شهرستان برعهده دارد.

حسین حاتمی عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی نیز صبح امروز با حضور در یک برنامه رادیویی با بیان اینکه مجلس تمام خلاء‌های مربوط به چگونگی راه‌اندازی کمپ‌ها و شیوه های درمانی آن‌ها را جمع‌آوری کرده است، بیان کرد: متاسفانه در هیچ کدام از قوانین موجود، اشاره‌ای به استانداردهاو ضوابط راه‌اندازی کمپ‌های ترک اعتیاد نشده است.

کما اینکه اکنون بسیاری از مراکز بازپروری یا بدون مجوز مشغول به فعالیت هستند و یا به علت نبود امکانات کافی و عدم استفاده از پرسنل متخصص نه تنها به مامن امنی برای افراد آسیب دیده از اعتیاد تبدیل نشده است بلکه به باور بسیاری از این افراد این مراکز به زندان و شکنجه گاه بیشتر شبیه است تا مرکز درمانی!