پدر شهید جاوید سراجی در گفتگو با خبرنگار حیات؛ گفت: اسم شهید ما جاوید سراجی است او  ۱۸ ساله بود که داوطبانه به خدمت سربازی رفت جاوید در  میمه ، تپه شهدا در تاریخ ۱۳۶۶ سوم مرداد شهید شد. من به او گفتم که نرو سن تو هنو کم است، گفتم که در این جنگ و بمباران کجا میروی او گفت زنان مملکتم در خطر هستند من نمیتوانم این شرایط را ببینم و به جبهه نروم. او رفت بعد از هر حمله به دنبال او میرفتم و زخمهای او را که ناشی از تیر و ترکش بود تیمار میکردم و دوباره او را راهی جبهه میکردم ولی آخرین بار که رفت در تپه شهدا در تاریخ ۱۳۶۶ سوم مرداد شهید شد. پس از آن پنج یا شش نفر به خانه ما آمدند و به همسرم گفتند حاج خانم پسرت شهید شد درهمان لحظه همسرم سکته کرد و الان چهل سال است که زمین گیر شده است.

وی ادامه داد: من هم در این سن و سال حاضرم بروم و برای دفاع از کشورم شهید شوم شهادت خیلی خوب و نعمت بزرگی است پسر من خیلی زحمت هم برای مملکت و هم برای ارتش کشید. او همیشه در مساجد به مردم خدمت میکرد. یک روز به خانه آمد و به مادرش گفت مامان امروز غذای بیشتری برای من بگذار مادرش گفت پسرم غذای اضافه برای چی میخوای گفت شما کاری نداشته باشید فقط لطفا کمی غذای اضافه برای من بگذارید یک نان اضافه و یک نان و پنیر اضافه هم به من بده پشت سر او رفتم تا ببینم غذا را به چه کسی میدهد کمی پایین تر از منزل ما یا خانم مسن تنها زندگی میکرد که کسی رو نداشت پشت در ایستاد و غذا را به او داد و رفت و نان و پنیر را خودش خورد.

این پدر شهید گفت: پسر خاله او سرباز بود من به او پول دادم گفتم برو برای خودت لباس بخر ولی او پول را برای پسر خاله اش فرستادخیلی پسر با ادبی بود.