به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ وقتی شهید شد، خیلی جوان بود؛ با پدرومادر اختلاف سنی زیادی نداشت تا جایی که هرجا با هم می رفتند، اطرافیان تصور می کردند که حمید برادر آن دو است. مادر و پدر با عشق وافری درباره او حرف می زنند. پدربزرگش نیز شهید شده و در جواب مادر که گفته بود ما دینمان را ادا کرده ایم و تو نیازی نیست به سوریه بروی پاسخ داده بود مادر اینگونه نیست و در واقع این سعادتی بود که نصیبتان شده بود. پدرش از لحظه سخت خداحافظی گفت. آن زمانی که حمید رفت می دانست حسرت دیدار دوباره او به دلش می ماند اما با این حال راهی سوریه شد. شوخی نبود چراکه بحث دفاع از حرم حضرت زینب (س) مطرح شده بود و هیچ جایی برای شک و تردید نبود.

به حمید الهام شده بود که اگر اعزامی صورت بگیرد، حتما در گروه اعزامی خواهد بود. به پدر گفته بود که یک روز قبل از اذان صبح در بین الحرمین راه می رفتم، بعد اذان به حرم حضرت عباس (ع) رفتم. خیلی دور ضریح خلوت بود. با قمر بنی هاشم (ع) عهد کردم. از او که اولین مدافع حرم حضرت زینب (س) در این کره خاکی بودند، خواستم که اگر مرا قابل بدانند اجازه دهند راهی دفاع از حرم حضرت زینب (س) شوم. دعایش پذیرفته شد و بعد از گذشت3 ماه اسباب رفتنش فراهم شد.

چند ماهی از رفتنش به سوریه می گذشت که پدر و مادر دل آشوب می شوند. قرار بود که 15 فروردین پس از تحویل خط به همرزمانش برگردد اما روز 13 فروردین و زمانی که مردم برای تفریح به سبزه زار رفته بودند؛ حال خانواده حمید خوش نبود. انگار شهادت او به آنان الهام شده بود. با آمدن بستگان و فرمانده سپاه به منزل؛ پدر از شهادت حمید با خبر می شود و تقریبا آمادگی شنیدن خبر شهادت او را داشتند. پدر در برابر خبر شهادت حمید با ذکر آیه «انا لله و انا الیه راجعون» شهادت او را با جان پذیرا می شود.

حالا دیگر حمید شهید شده است اما پدر بیشتر از هر کسی دیگر حضور او را در زندگی شان حس می کند. او می گوید: «بعد از شهادتش، به عینه حضورش را دیدیم. من سه فرزند دیگر دارم، اما حمید را زنده تر می دانم. اصلاً فکر نمی کنیم حمید در جمع ما نیست. حمید آن قدر زنده است که به واسطه او زنده شدیم و باب دیگری به روی ما باز شد. نه ما که هر کس با او ارتباط داشت می گوید عکسش را که می بیند دلداده اش می شود. شایستگی و سعادتی که نصیب حمید شد به رغم سن کمش کار برای شهدا بود. همه دعا می کنند خدا طول عمر بدهد، من فکر می کنم فقط طول عمر مهم نیست، وسعت و برکت عمر بهتر است. حمید در ۲۲ سالگی شهید شد و یکی از جوان ترین شهدای مدافع حرم ایران است. عاقبت به خیری اش به خاطر شهدا بود.»

شهید حمید قاسم پور متولد سال ۱۳۷۲ و جزو اولین شهدای مدافع حرم استان فارس و شهرستان آباده است که سال ۱۳۹۴ به عنوان نیروی داوطلب بسیجی به سوریه اعزام شد و طبق خوابی که دیده بود، در بیابان های خان طومان سوریه به شهادت رسید. از آنجا که تروریست ها به پیکر بی جان حمید هم رحم نکردند و جگرش را از تنش بیرون کشیدند، شهید قاسم پور به حمزه شهدای مدافع حرم معروف شده است.