به گزارش خبرنگار گروه ورزشی حیات؛ جنگ (از منظر تهاجمی) همیشه و در طول تاریخ فعالیت مضمومی بوده که مورد نکوهش عامه مردم قرار گرفته است و آدم کشی و قتل و غارت و تجاوز به حریم سرزمینی به منظور جاه‌طلبی و قدرت‌طلبی سران کشورهای مختلف اگرچه در طول تاریخ با مخالفت عمومی شدیدی روبرو بوده اما به گستردگی تاریخ همیشه وجود داشته است و مردم بی‌دفاع قربانی حرص سیری‌ناپذیر قدرت طلبان و امپریالیسم شده‌اند.
با این وجود یک ایده که خودش از دل یک فعالیت جنگ طلبانه بیرون آمده در چند صده اخیر به عنوان جایگیزینی برای جنگ میان قدرت طلبان گستردگی پیدا کرده و توانسته است تا حد زیادی هم موفق عمل کند. طراحی یک ورزش در ابعادی گسترده‌تر از سایر ورزش‌ها که هم جذابیت و جهان شمولی بالایی داشته باشد و هم غریزه برتری طلبی و پیروزی در دسته‌بندی‌های شخصی و اجتماعی را ارضا کند. فوتبال آمده بود تا جنگ کوچکتری باشد که جایگزینه جنگ اصلی شود. جایی که حمله و توپ دارد ولی کسی در آن کشته نمی‌شود.
مبنای طراحی فوتبال بر اساس یک بزم یونانی قدیمی است که در پی پیروزی‌های جنگی شکل می‌گرفته است. جایی که سربازان یونانی، جمجمه سربازان کشته شده ارتش مقابل را به بازی می‌گرفتند و آن را به سمت دخمه‌ای که تجمیع جمجمه‌ها بود پرتاب می‌کردند. آنها عقیده داشتند نباید به جمجمله‌ها دست زد و با پا آن را به دخمه می‌انداختند. این مبنای طراحی رشته ورزشی به نام فوتبال بود که انگلیسی‌ها آن را با هوشمندی خاصی طراحی و به جهان عرضه کردند.
فوتبال امروز پس از گذشت چند صده هم تبدیل به یک جنگ تمام عیار شده و هم آوردگاهی برای صلح جهانی، جایی که سوای مرافعه سیاستمداران و دولت‌مردان، بازیکنان شانه به شانه هم به رقابتی سالم پرداخته و در پایان یک سوی میدان مزد برتری خودش را گرفته است. این رشته ورزشی با محبوبیتی فزاینده و غیر قابل کنترل قلب‌ها را در سراسر جهان تسخیر کرد و به قدری بزرگ شد که دیگر زور طراحان آن هم به کنترلش نمی‌رسد.
این رشته ورزشی بارها در نقاط مختلف جهان صلح به ارمغان آورده است، در کتاب فوتبال علیه دشمن سایمون کوپر ماجرای جنگ داخلی ساحل عاج مطرح شده است که با ورود دیدیه دروگبا، قهرمان ورزشی این کشور به پایان و صلح انجامید و شاید اگر فوتبالی نبود، هیچ وقت چنین قهرمانی متولد نمی‌شد که قدری فراتر از سران سیاسی کشور داشته باشد.
امروز اما بعضاً فوتبال برای برخی میدان دوم جنگ است و نمی‌خواهند با تفکرات صلح جویانه آن کنار بیایند و به دنبال بهانه‌جویی برای تبدیل این آوردگاه صلح و دوستی به میدان جنگ هستند. رفتاری که باشگاه الاتحاد در اصفهان از خوشد نشان داد دقیقا برخلاف ماهیت فوتبال بود و با استقبال گرمی که کاروان سپاهان از آنها در ورود به کشور داشتند و مورد تمجید سران این باشگاه هم قرار گرفت ولی در ادامه این دستِ دوستی به شکل دیگری جواب داده شد.
روز گذشته خبر رسید سران سیاسی دو کشور برای پایان این منازعه غیر منطقی وارد عمل شده تا ماجرا ختم به خیر شود. این اتفاقات پس از توافقات سیاسی دو کشور که پای اختلفشان به فوتبال و عدم حضور نمایندگان دو تیم در محل میزبانی از هم باز شده بود، رفتار جالب توجه و قابل تقدیری است که نشان می‌دهد اگرچه یک روز فوتبال قرار بود به نزاع های سیاسی پایان دهد امروز سیاست در خدمتِ صلح در زمین فوتبال قرار گرفته است.
نظر شما