به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهید «ابوالفضل مهدی»، هفتم تیر ماه سال ۱۳۳۷، در روستای خوزنین از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد، پدرش تقی، کشاورزی می‌کرد و مادرش حلیمه (فوت۱۳۴۳) نام داشت، تا پایان دوره ابتدایی درس خواند، گچکار بود و سال ۱۳۵۴ ازدواج کرد. این شهید بزرگوار از سوی گروه جنگ‌های نامنظم شهید چمران در جبهه حضور یافت، بیست و سوم شهریور سال ۱۳۶۰، در دهلاویه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

در متن وصیت‌نامه شهید ابوالفضل مهدی آمده است:

«هنگامی که این وصیت‏‌نامه را می‌‏نویسم، هیچ گونه لیاقتی در خود نمی‏‌بینم که در راه اسلام و قرآن شهید شوم و این سعادت عظیم شامل حالم شود؛ ولی از آنجا که نا امید از رحمت خدا نیستم، شاید روزی این سعادت نصیبم گردد.

پروردگارا! سپاس می‏گویم که به من فرصت دادی تا اسلام و انقلاب را خوب بشناسم و به ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی؟» سید شهیدان لبیک گویم. می‌‏روم به جایی که یاران حسین (ع) عاشقانه و با نیَّتی پاک جانِ خود را فدای قرآن و انقلاب کردند.

جایی که مَردان حق از تمامی وابستگی ‏های دنیوی چشم‏ پوشی کردند. می‏روم تا با قطره‏‌های خونم خدمت کوچکی به اسلام و دینم کرده باشم.

به برادران و خواهرانم سفارش می‏کنم که از اسلام و انقلاب دفاع کنند و مرا نیز که در این راه رفته‏ام حلال کنند و از اینکه من فدای این راه شدم، هیچ ناراحت نباشند؛ بلکه به آن افتخار کنند. برایم هر چه خرج می‏کنید، از پول خودم باشد و هر مقدار که ماند، به حساب صدِ امام بریزید.

خداوندا! در این آخرین لحظات عُمرَم، چشمان پُرگناهم را به دیدار روی پُر فروغ مهدی (عج) روشن گردان. پروردگارا! امت مسلمان ما را مقابل مشکلات، صابر گردان و همه مستضعفان را از بند استعمارگران شرق و غرب، رهایی بخش.

معبودا! ما و همه مسلمین را به اصل ولایت‌فقیه که کلید رهایی مسلمین از بند جباران چپ و راست است، هر چه بیشتر آشنا بگردان؛ به امید دیدار در قیامت.»