رمضان علی‌زاده فرزند شهید ابراهیم علی‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی حیات؛ درباره این شهید گرانقدر بیان داشت: پدرم در هفت مهرماه سال 1321 در روستای قَره بُلاغ عُلیا حوالی شهرستان شاهین دژ استان آذربایجان غربی متولد شد، زمانی که به دنیا آمد، پدرش در قید حیات نبود و اقوام و فامیل پدرم را  بزرگ کردند.

وی افزود: به دلیل اینکه پدرم سرپرستی نداشت، مجبوربود از همان دوران کودکی کار کند. آن زمان، دوران ارباب رعیتی بود و پدرم برای ارباب‌ها کار می کرد؛ ایشان هم چوپانی می کرد و هم در مزارع فعالیت داشت.

فرزند شهید علی زاده با اشاره انتخاب شغل پدرش گفت: شرایط معیشت برای پدرم سخت بود، طوری که مجبور شد قبل از موعد به سربازی برود و زمانی که به  خدمت رفت در همانجا استخدام شد.

وی ادامه داد: پدرم چون ارتشی بود به واسطه شغلش در شهرستان‌های مختلف زندگی کردیم و همیشه همراه پدرم بودیم. ایشان دارای خصوصیات اخلاقی بسیار خوبی بود و نسبت به همه اطرافیان رفتار خوبی داشت. پدرم قبل از زمان انقلاب نظامی بود و در ژاندارمری خدمت می کرد. زمان انقلاب ژاندارمری حذف و نیروی انتظامی تشکیل شد. پدرم نیز به عضویت نیروی انتظامی درآمد.

علی زاده گفت: پدرم همیشه با مردم بسیار خوب بود و سعی می کرد مشکلات آن ها را برطرف کند. همیشه به خاطر اخلاق خوبش در میان اقوام، خویشاوندان و دوستان زبانزد بود و همواره از ایشان با نام نیک یاد می‌کردند؛ مخصوصا برای سربازان بسیار ارزش قائل بود و اگر نیاز یا مشکلی داشتند سعی می کرد تا مشکلشان را میان خودشان برطرف کند.

وی با اشاره به اینکه شهید علی زاده 24 سال سابقه خدمت نظامی داشت، بیان کرد: پدرم هنگام شهادت استوار یک بود. وقتی به شهادت رسید درجه ستوان دوم را به ایشان دادند.

فرزند شهید علی زاده با اشاره به نحوه شهادت پدرش گفت: ایشان در 24 شهریور ماه سال1364 به شهادت رسید. من آن زمان در مقطع اول راهنمایی تحصیل می کردم. وقتی خبر شهادت پدرم به گوشم رسید، برایم قابل باور نبود و حسابی شوکه شده بودم. ایشان شناخت کلی از محل و منطقه داشتند. قسمتی از منطقه را دولت برای کانال کشی آب درست کرده بود و اکثرا افراد از آن منطقه آب می آوردند. حزب دموکرات در همان مسیر کمین کرده بود و با رگبار گلوله به سمت نیروهای انتظامی با آن‌ها درگیر شد.

وی ادامه داد: پدرم همیشه در ماموریت هایش سعی می کرد اولین نفر وارد عمل شود و جان خودش را به خطر می انداخت تا اگر خطری بود دیگر سربازانش احتیاط کنند. او به نوعی همان خط شکن بود. در آخرین ماموریتش، با حمله حزب دموکرات، اولین نفری بود که با آن ها درگیر شد و  در تاریخ 24 شهریورماه سال 1364 با ضرب گلوله به فیض شهادت نائل آمد.

فرزند شهید علی زاده گفت: آن زمان حزب دموکرات در مناطق کرد نشین زندگی می‌کردند و شب ها در مناطق با در دست داشتن اسلحه با نظامی‌ها درگیر می شدند و برای مردم امکان تردد وجود نداشت. آن ها امنیت را از مردم گرفته بودند و من آن زمان کودک بودم و از نزدیک وقایع را می دیدم. بعدها منطقه از وجود آن‌ها پاک سازی شد.

فرزند شهید علی زاده در پایان گفت: تا زمان شهادت پدرم کوچکترین برخورد فیزیکی و ناراحتی از ایشان ندیدم، پدرم بیشتر در منطقه و عملیات شرکت می کرد؛ حتی گاهی حدود یک ماه هم در منطقه  و عملیات حضور داشت. بارها  زخمی شده بود ولی هیچ وقت به دنبال مدرک جانبازی‌اش نرفته بود.