به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ پرداختن به زندگی شهدا و اسطوره‌های سرزمینمان و حتی جهان یکی از مواردی است که توجه افراد زیادی را جلب می‌کند، شهدا در میان همگان جایگاه ویژه ای دارند و می‌شود از منش، رفتار و زندگی این بزرگواران درس‌ها آموخت و الگو ها گرفت، در قرآن نیز به جایگاه خاص و ویژه شهدا اشاره شده است و آیات زیادی وصف شهیدان نازل شده است.
در آیات ۱۶۹ تا ۱۷۱ سوره آل عمران آمده است: «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ* فَرِحِینَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ یسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَ لا هُمْ یحْزَنُونَ* یسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللَّهَ لا یضِیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِینَ؛
هرگز کسانی را که در راه خدا کشته شده اند، مرده مپندار، بلکه زنده اند که نزد پروردگارشان روزی داده می شوند. به آن چه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند و برای کسانی که از پی ایشانند و هنوز به آنان نپیوسته اند شادی می کنند که نه بیمی برایشان است و نه اندوهگین می‌شوند. بر نعمت و فضل خدا و این که خداوند پاداش مؤمنان را تباه نمی گرداند، شادی می کنند.»
وقتی در کتاب آسمانیمان جایگاه ویژه شهدا را می‌بینیم خوب است که به زندگی آن‌ها نیز توجه کنیم که شهدا چگونه بودند که به این مقام عالی رسیدند؟ یکی از شهیدانی که امروز به روایت تصویری و زندگی‌اش پرداخته‌ایم «شهید محمدباقرحکیم» است.
شهید آیت الله سیدمحمدباقر حکیم در سال ۱۳۱۷ در نجف اشرف دیده به جهان گشود، وی فرزند مرجع تقلید شیعیان آیت‌الله سیدمحسن حکیم بود،شهیدحکیم از همان دوران کودکی‌اش به حوزه علمیه رفت و تمام تلاش خود را برای آموختن فقه اسلامی به کار گرفت و در کنار فعالیت‌های دینی خود همواره توجه خاصی به سیاست داشت وی در اوایل دوران جوانی‌اش همچون پدر بزرگوارش به جرگه مبارزان سیاسی پیوست و در بنیانگذاری حزب الدعوه الاسلامیه زیر نظر پدرش مشارکت داشت.
قدرت اندیشه، هوش و استعداد فوق العاده این شهید گرانقدر،سبب شد تا مدرسان و استادان حوزه او را تجلیل و تحسین نمایند، تا جایی که وی موفق به کسب مدرک اجتهاد در فقه، اصول و علوم قرآنی نیز شد.شهید حکیم از عالمان شیعه کشور عراق، رئیس و از بنیان‌گذاران مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق بود.
این شهید بزرگوار از پیشگامان مبارزه با رژیم بعث عراق نیز بود و در راستای سرنگونی این رژیم و نجات ملت عراق از زیر بار ظلم و ستم صدام بسیار تلاش و مجاهدت کرد، همیشه مسئله محنت و مصیبت مردم عراق محور سخنان و فعالیت‌های شهید حکیم بود.
اقدام های شهید حکیم تأثیر بسیاری در سرعت بخشیدن به سقوط صدام داشت، تا جایی که با فعالیت هایش چندین بار از طرف رژیم بعث بازداشت شد.
شهید حکیم به دلیل فعالیت های سیاسی در عراق چندین مرتبه از سوی رژیم بعث زندان و تحت شکنجه قرار گرفت، تا اینکه در ۱۳۵۷ با صدور فرمان عفو عمومی، تعدادی از زندانیان سیاسی و عادی آزاد شدند که آیت‌الله حکیم نیز پس از ۱۸ ماه زندان آزادشد و البته وی زیر نظر قرار داشت و اجازه خروج از عراق نیز به او داده نشد.
دو سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و شهادت سیدمحمدباقرصدر امکان ماندن شهید حکیم دیگر در عراق غیر ممکن شد؛ از این رو چند ماه قبل از شروع حمله نظامی صدام و رژیم بعث علیه کشورمان وی به طور محرمانه از عراق خارج و خود را به سوریه رساند و مدت کوتاهی پس از شروع جنگ تحمیلی به عنوان مهمان امام خمینی (ره) به تهران آمد و در خانه‌ای نزدیک بیت امام ساکن شد.
این شهید گرانقدر برای مبارزه با صدام و رژیم بعث عراق به جبهه های جنگ نیز اعزام شد و همپای نیروهای ایرانی با رژیم بعث مبارزه کرد. وقتی نیروهای آمریکایی به عراق حمله کردند وی در 21 اردیبهشت ماه سال 1382 تصمیم گرفت برای یاری مردم کشورش به عراق برگردد از این رو در نجف اقامت کرد.
سرانجام این شهید بزرگوار در ۷ شهریور ۱۳۸۲ پس از امامت نماز جمعه و هنگام خروج از صحن حرم امام علی(ع)، در انفجار اتومبیل بمب‌گذاری‌شده به فیض شهادت نائل آمد؛ در این حمله 150نفر به همراه ایشان ترور شدند.
از شاگردان محمد باقر حکیم می‌توان به شهید سید عبدالصاحب حکیم، محمدباقر مهدی و شهید سید عباس موسوی (اولین دبیر کل حزب‌الله لبنان) اشاره کرد.
این شهید والامقام هیچ وقت از مجاهدت و اهداف الهی اش دست نکشید، او برای شاگردانش نیز نامه می‌نوشت و آن ها را راهنمایی می‌کرد؛ یکی از نامه های این شهید بزرگوار بدین شرح است: « در هنگامه عظیمی این کلمات را برای شما می‌نویسم؛ در حالی که اسلام اقدام مهم و منحصر به فردی را در تاریخ معاصر به دست ملت مسلمان ایران به رهبری امام خمینی (دام ظلّه) و همیاری دیگر نیروهای خیر و علمای اعلام رقم زد و با صبر و بردباری آرزوی بزرگ محقق گردید و به آن جامه عمل پوشیده شد و با اندیشه‌ای که به‌سان زلزله‌ای بر بنیاد ستمگران فرود آمد موجبات برپایی دولت حق و اسلام را بر روی زمین فراهم آورد.
بر یکایک شما و بر هرکس که سعادت با او یار بوده و همراه این جریان اسلامی قرار گرفته است، واجب است که تمام نیروی خود و هر آنچه را که در اختیار دارد را به خاطر اسلام در خدمت آن قرار دهد تا توقفی حاصل نشود. هر فردی باید تلاش خود را برای برافراشته کردن پرچم آن با توان اسلام و ایجاد جامعه جدیدی که راهنمای جهان باشد انجام دهد.
تکلیف هر یک از شما و هر کسی که بخت با او یار شده تا در سایه این تجربه اسلامی پیشگام، زندگی کند، این است که هر چه توان، ظرفیت و استعداد دارد در راه این انقلاب خرج کند؛ چرا که وقتی بنایی برای اسلام به پا می‌شود، هزینه کردن برای آن پایانی ندارد و آن‌گاه که نهضتی با قدرت اسلام، پرچم می‌افرازد، بذل و فداکاری حد و اندازه نمی‌شناسد و عملیات ساخت بنای جدید به ظرفیت‌های هرچند ناچیز همه، نیاز دارد. منبع: السیره و المسیره، ج 4، ص 27.»
شهیدآیت الله حکیم بیش از 60 کتاب و رساله در رشته‌های مختلف علوم اسلامی شامل فقه، تفسیر، علوم قرآنی، جامعه شناسی، اقتصاد، تاریخ و علوم سیاسی به رشته تحریر درآورد. همچنین کتاب «در نجف» به قلم اصغر استاد حسن معمار به زندگی و مبارزات آیت الله شهید سید محمدباقر حکیم پرداخته است.
مقام معظم رهبری در پی شهات این عالم بزرگ در پیامی، فاجعه به شهادت رساندن آیت الله شهید حکیم را محکوم کردند. ایشان در قسمتی از پیام فرمودند: «دست گنهکار و پلید مزدوران استکبار، فاجعه ای بزرگ آفرید و شخصیت ارزشمندی را که در برابر اشغالگران عراق، سنگر مستحکمی به شمار می آمد، از مردم عراق گرفت و این سنگر را ویران کرد.»
گفتنی است شهیدحکیم پیش از شهادت خود در نجف قطعه زمینی را خریداری کرده بود تا در آن کتابخانه و محل تحصیل علوم دینی ساخته شود که همزمان با شهادت ایشان شد و این زمین تبدیل به آرامگاه وی شد.
سلامی بدهیم به روح پرفتوح شهدا با قرائت زیارت نامه شهدا:
اَلسَّلامُ عَلی رَسوُلِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلی نَبِی اللّهِ اَلسَّلامُ عَلی مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللّهِ؛ اَلسَّلامُ عَلی اَهْلِ بَیْتِهِ الطّاهِرین اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ اَیُّهَا الشُّهَدآءُ الْمُؤْمِنُونَ؛ اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَهْلَ بَیْتِ الاْیمانِ وَ التَّوْحیدِ اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَنْصارَ دینِ اللّهِ وَ اَنْصارَ رَسُولِهِ عَلَیْهِ وَ الِهِ السَّلامُ سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدّارِ اَشْهَدُ اَنَّ اللّهَ اخْتارَکُمْ لِدینِهِ وَ اصْطَفاکُمْ لِرَسُولِهِ؛ وَاَشْهَدُ اَنَّکُمْ قَدْ جاهَدْتُمْ فِی اللّهِ حَقَّ جِهادِهِ وَ ذَبَبْتُمْ عَنْ دینِ اللّهِ وَ عَنْ نَبِیِّهِ؛ وَ جُدْتُمْ بِاَنْفُسِکُمْ دُونَهُ وَاَشْهَدُ اَنَّکُم قُتِلْتُمْ عَلی مِنْهاجِ رَسُولِ اللّهِ؛ فَجَزاکُمُ اللّهُ عَنْ نَبِیِّهِ وَعَنِ الاِْسْلامِ وَ اَهْلِهِ اَفْضَلَ الْجَزآءِ وَ عَرَّفَنا وُجُوهَکُمْ فی مَحَلِّ رِضْوانِهِ وَ مَوْضِعِ اِکْرامِهِ مَعَ النَّبِیّینَ وَ الصِّدّیقینَ وَ الشُّهَدآءِ وَ الصّالِحینَ وَ حَسُنَ اُولَّئِکَ رَفیقاً اَشْهَدُ اَنَّکُمْ حِزْبُ اللّهِ وَ اَنَّ مَنْ حارَبَکُمْ فَقَدْ حارَبَ اللّهَ وَ اَنَّکُمْ لَمِنَ الْمُقَرَّبینَ الْفائِزینَ الَّذینَ هُمْ اَحْیآءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ فَعَلی مَنْ قَتَلَکُمْ لَعْنَةُ اللّهِ وَ الْمَلاَّئِکَةِ و َالنّاسِ اَجْمَعینَ اَتَیْتُکُمْ یا اَهْلَ التَّوْحیدِ زائِراً وَبِحَقِّکُمْ عارِفاً وَ بِزِیارَتِکُمْ اِلَی اللّهِ مُتَقَرِّباً وَ بِما سَبَقَ مِنْ شَریفِ الاْعْمالِ وَ مَرْضِی الاْفْعالِ عالِماً فَعَلَیْکُمْ سَلامُ اللّهِ وَ رَحْمَتُهُ وَ بَرَکاتُهُ وَ عَلی مَنْ قَتَلَکُمْ لَعْنَةُ اللّهِ وَ غَضَبُهُ وَ سَخَطُهُ اَللّهُمَّ انْفَعْنی بِزِیارَتِهِمْ وَ ثَبِّتْنی عَلی قَصْدِهِمْ وَ تَوَفَّنی عَلی ما تَوَفَّیْتَهُمْ عَلَیْهِ وَ اجْمَعْ بَیْنی وَ بَیْنَهُم فی مُسْتَقَرِّ دارِ رَحْمَتِکَ اَشْهَدُ اَنَّکُمْ لَنا فَرَطٌ وَ نَحْنُ بِکُمْ لاحِقُونَ؛
سلام بر رسول خدا سلام بر پیامبر خدا سلام بر محمد بن عبداللّه سلام بر خاندان پاکش سلام بر شما ای شهیدان با ایمان سلام بر شما ای خاندان ایمان و توحید سلام بر شما ای یاران دین
خدا و یاران رسول خدا - که بر او و آلش سلام باد - سلام بر شما بدان شکیبائی که کردید پس چه خوب است خانه سرانجام شما گواهی دهم که براستی خداوند شما را برای دین خود انتخاب فرمود و برگزیدتان برای رسول خود و گواهی دهم که شما در راه خدا جهاد کردید آن طور که باید و دفاع کردید از دین خدا و از پیغمبر خدا و جانبازی کردید در رکاب رسول خدا و گواهی دهم که شما بر همان راه رسول خدا کشته شدید پس خدای تان پاداش دهد از جانب پیامبرش و از دین اسلام و مسلمانان بهترین پاداش و بشناساند به ما صورت های شما را در جایگاه رضوان خود و موضع اکرامش همراه با پیمبران و راستگویان و شهیدان و صالحان و چه نیکو رفیقانی هستند آن ها گواهی دهم که شمائید حزب خدا و هر که با شما بجنگد مسلماً با خدا جنگ کرده و براستی شما از مقربان و رستگارانید که در پیشگاه پروردگارشان زنده اند و روزی می خورند پس لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آن که شما را کُشت آمده ام به نزد شما برای زیارت ای اهل توحید و به حق شما عارفم و بوسیله زیارت شما بسوی خدا تقرب جویم و بدان چه گذشته از اعمال شریف و کارهای پسندیده دانایم پس بر شما باد سلام خدا و رحمت و برکاتش و لعنت خدا و خشم غضبش بر آن کس که شما را کُشت خدایا سود ده مرا به زیارت شان و بر آن نیتی که آن ها داشتند مرا هم ثابت بدار و بمیرانم بر آن چه ایشان را بر آن میراندی و گرد آور میان من و ایشان در جایگاه خانه رحمتت گواهی دهم که شما بر ما سبقت گرفتید.
نظر شما