به گزارش حیات؛ دور بیست و سوم رقابتهای لیگ برتر فوتبال ایران هم مدتی است شروع شده و دو هفته از این مسابقات را پشت سر گذاشتیم.
با وجود اینکه در ابتدای راه شروع فصل جدید مسابقات هستیم اما بازهم فصل جدید از راه نرسیده شاهد یک نزاع تکراری میان دو باشگاه پرطرفدار پایتخت هستیم. استقلال و پرسپولیس که هر دو از باشگاههای ریشهدار و قدیمی پایتخت و فوتبال ایران محسوب میشوند، از دیرباز مورد توجه علاقهمندان زیادی بودند که رقابت میان این دو را دنبال میکرده و هریک به طرفداری از تیم محبوب خود میپردازند.
از سوی دیگر اما طی چند دهه اخیر به واسطه دولتی شدن دو باشگاه و قرار گرفتنشان زیر نظر سازمان تربیت بدنی و بعد از آن وزارت ورزش، این کش مکش نوع جدیدی به خود گرفته و وارد عرصه مدیریت دو باشگاه هم شد.
کما اینکه در سالهای اخیر شاهد کشمکشهای مدیریتی میان دو باشگاه بودیم که هر یک از طرفین این ماجرا به مصاحبه و صدور بیانیه علیه یکدیگر میپردازند و دیگری را متهم به مورد خاصی میکنند که خودشان را از آن اتهام مبری میدانند. از حمایتهای معنوی گرفته تا مسائل داوری و تصمیمات ارکان قضایی فدراسیون و اخیراً هم پای مسایل مالی و بودجه و هزینهها پیش آمده است.
این که دو باشگاه پرطرفدار که رقیب یکدیگر هستند هر دو توسط یک ارگان، نهاد، وزارتخانه یا شخص خاصی به شکل مشترک اداره شوند موضوعی به شدت غیر حرفهای است و علاوه بر اینکه برخلاف قوانین بین المللی و نهادهایی همچون فیفا و AFC محسوب میشود، به خودی خود هم باعث ایجاد حرف و حدیث و تنشهایی میشود که سلامت فوتبال را زیر سوال میبرد.
دولت سالهاست طبق مصوبه مجلس شورای اسلامی از هزینه و تخصیص بودجه در ورزش حرفهای منع شده و تنها نهادی تصمیمساز برای دو مجموعهای است که توان کمک مالی به آن را ندارد.
از همین رو دولتهای مختلف اقدام به پیش راندن نهادهای خصولتی و شرکتهای زیر مجموعه دولت از جمله اپراتورهای مخابراتی یا بانکها تحت عنوان اسپانسر به سمت این دو مجموعه کرده تا حمایت خود را به شکل غیر مستقیم از این دو باشگاه داشته باشند و همین موضوع هم شفافیت در قراردادهای اسپانسرینگ را از بین برده و هم حرف و حدیثهایی در مورد عدم رعایت عدالت مالی میان دو باشگاه از سوی دولتهای مختلف را ایجاد کرده و هر دولت متهم به حمایت و جانبداری از یکی از دو باشگاه رنگی پایتخت شده است.
بیانیه امروز استقلال در واکنش به صحبتهای شب گذشته درویش، مدیرعامل پرسپولیس هم برگ جدیدی از این کشمکش است که دعوایی تکراری را در شکلی جدید ایجاد کرده که اثرات آن از سطح کلان مدیریت دو باشگاه به بدنه اجتماعی هواداران دو تیم که بخش قابل توجهی از جامعه را تشکیل میدهند نفوذ کرده و منجر به تنشها و آسیبهایی میشود که مقابله با آن یکی از وظایف یک دولت مردم نهاد است.
بهتر است تا دیر نشده اقدامی در خصوص خروج دو باشگاه از زیر نظر دولت و مالکیت مشترک صورت بگیرد تا هم برای کسب مجوز حرفهای از نهادهای بین المللی نیازی به کاغذبازی و دورزدن قانون نباشد و هم دولت خود را برای همیشه از پاسخگویی بابت تصمیمات اشتباه دیگران خلاص کند.
نظر شما