به گزارش حیات: با توجه به نقش حساس احزاب در سرنوشت سیاسی کشورها لازم است که بیشتر به اهمیت موضوع بپردازیم. یکی از نمادها و ابزارهای اصلی مشارکت سیاسی، حزب است که از پیشینه ای طولانی برخوردار است. جای هیچ شکی نیست که تأسیس احزاب، عامل تقویت کننده ثبات و امنیت نظام سیاسی است، مشروط بر آن که موانع تحزب برطرف شده و با آفات و آسیبهای احتمالی، با هوشیاری تمام برخورد شود، زیرا تجربه تاریخی نشان میدهـد کـه صـرف وجـود احـزاب و پدیده های سیاسی مشابه، نشانه پویایی و نشاط سیاسی و توسعه و ثبـات همـه جانبـه و پایدار نیست.

در تمام دنیا از احزاب با عنوان چرخ دنده ماشین دموکراسی، نماد سیاست مدرن و واسط بین مردم و کارگزاران و تصمیم گیران سیاسی یاد می شـود در واقع حزب یک گردهمایی پایدار گروهی ازمردمی است که ازعقاید مشـترک و تشـکیلات مـنظم برخوردارند و با پشتیبانی مردم برای به دست آوردن قدرت سیاسی از راه های قانونی مبارزه می کنند.

در  دنیا یکی از مهمترین ابزارهای برای ایجاد یک سیستم حاکمیت کارآمد، استفاده از حزب سیاسی و نظام های چند حزبی است. وجود چند حزب سیاسی در یک کشور باعث می شود که مهار قدرت امکان پذیرتر گردد و در نتیجه منافع اکثریت مردم حفظ شود.

کارکرد احزاب صرفا به مرحله رقابت‌های انتخاباتی منحصر نمی‌شود بلکه در تنظیم روابط قوای حاکم، نقش مهمی را عهده‌دار هستند ولی متاسفانه در کشور ما زمانی که به ایام انتخابات ریاست جمهوری یا انتخابات مجلس شورای اسلامی نزدیک می شویم احزاب به صورت فعال حاضر می شوند و با در دست گرفتن تریبون های رسانه سعی در احاطه اکثریت کرسی ها و آراء مردمی دارند ولی به محض اینکه انتخابات به سرانجام  رسید مجددا در لاک خود فرو می روند تا انتخابات بعد.

چنانچه نگاهی به تعداد احزاب موجود در ایران بیندازیم مشاهده می کنیم که در حال حاضر 120 حزب در کشور فعالیت دارند که از این میان ۳۳ حزب با گستره فعالیت استانی و ۸۷ حزب با گستره فعالیت ملی هستند ولی زمانی که از احزاب فعال در ایران صحبت می شود آنچه که به ذهن می رسد صرفا اسم اصولگرا یا اصلاح طلب بودن است. اصلاح طلبی و اصولگرایی، دو واژه ای است که  با نزدیک شدن به هر انتخاباتی نام آنها را می شویم. این دو جریان سیاسی که پس از انقلاب با نام چپ و راست شناخته می شدند. آیا افراد جامعه زیر شاخه های حزب اصلاح طلب و اصولگرا را می شناسد؟ برنامه ها و افق چشم انداز آنها را می داند؟ آیا حتی می دانند که اصولگرا و اصلاح طلب چه سیاست ها و افکاری دارند؟ آیا اصلا در مورد نحوه فعالیت این دو حزب آشنا هستند؟ و سوالات دیگری که مجال بیان نیست. چرا نقش اکثر احزاب به حدی کمرنگ است که اسم بسیاری از آنها برای ما تازگی دارد؟

چنانچه جامعه جوان امروز از عرصه سیاسی دور مانده و تحلیل درستی از فضای جامعه سیاسی و مدنی ندارد شاید مقصر اصلی کمرنگ یا به تعبیری بی رنگ بودن نقش احزاب در جامعه است.

نیاز جامعه امروز نگاهی روشن و دقیق نسبت به مسائل سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و مدنی است که لازمه آن حضور فعال تر حزاب می تواند این مسیر را هموارتر کند.