حیات: مکتب امام حسین(ع)، دانشگاهی سراسر عشق است که قدمتی به وسعت تاریخ دارد. بدون شک تک به تک دروس این مکتب شور انگیز؛ متنوع و سرشار از نبوغ است. حسین(ع) در این مکتب ایمان، ایثار، عزت، عشق به خدا، شجاعت، آزادگی، فداکاری، ظلم ستیزی و توحید را به آزادگانی می آموزد که به دنبال شعور حسینی هستند نه شور آن.

قیام امام حسین(ع) و یاران باوفایش در دشت کربلا باید الهام بخش تمام آزدگان سراسر جهان باشد، همانگونه که گاندی گفت باید برای نجات کشور همان راهی را پیمود که حسین ابن علی(ع) پیموده است. 

به باور شیعه های جهان اسلام عاشورا به معنای عشق به حسین است، حسینی که مقابل ظلم ایستاد و سرخم نکرد. در واقع نهضت سید و سالار شهیدان پدیده ای عمیق، چند ماهیتی و چند لایه ای است.

واقعه عاشورا درس دینداری و استقامت در برابر ظلم را به ما آموزش داد. درسی که باید نسل به نسل و سینه به سینه منتقل شود و اکنون پس از گذشت 14 قرن نه تنها رنگ کهنه‌گی به خود نگرفته است، بلکه هر ساله روح تازه ای در آن دمیده می شود.

پیام دشت کربلا از غروب تاسوعا تا ظهر عاشورا، آزادگی و حریت است. پیامی که هنوز هم به ما نهیب می زند اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید.

سالهاست که دشمنان دین مبین اسلام به دنبال دل کندن مسلمانان از عشق به حسین(ع) هستند و در تلاشند تا این مکتب را بی ارزش جلوه دهند. اما عشق به حسین(ع) منوط به قشری خاص نیست. عشق به اباعبدالله فطری است و ربطی به جغرافیا و سیاست ندارد.

مهمترین هدف قیام اباعبدالله الحسین(ع) ظلم ستیزی است، همانگونه که امام حسین(ع) مفسدان را عناصری می دانست که موجب آسیب های اجتماعی می شوند، پس امروز باید مقابل ظلم ایستاد و از حق مظلوم دفاع کرد.

روزی دنیا با تمام زیبایی و عظمتش به پایان می رسد و خورشید و ستارگان با تمام فروغشان به یکباره تاریک می شوند و در این دنیا هیچ عملی هولناک تر از ظلم و بی عدالتی نیست. 

فارغ از ظلم و بی عدالتی، تزویر بدترین آفت دین است. تزویر با لباس دیانت و تقوی به میدان می آید. تزویر سکه ای است دورو، که بر یک رویش نام خدا و بر روی دیگرش نقش ابلیس است. عوام خدایش را می بینند و اهل معرفت ابلیسش را. و چه خون دلها خورد علی از دست این جماعت سر به سجود آیه خوان و به ظاهر متدین.

باشد که در عاشورای امسال پیش از شور حسینی، شعور حسینی را دریابیم و خود را از ظلم و بی عدالتی و تزویر دور کنیم.