به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهید «خسرو حسنی»، پانزدهم تیر 1342، در شهرستان ری به دنیا آمد. تا دوم راهنمایی درس خواند. سال 1359 ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. به عنوان پاسدار کمیته انقلاب اسلامی در جبهه حضور یافت. ششم فروردین 1367، با سمت آرپی‌چی زن در دربندیخان عراق با اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای روستای سعیدآباد تابعه شهرستان شهریار واقع است.


در متن وصیت‌نامه شهید «خسرو حسنی» آمده است:

«بسم الله الرحمن الرحیم

به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان. درود وسلام به پیشگاه دوازدهمین اختر تابناک ولایت و امامت حضرت مهدی موعود (عج) و نایب برحقّش خمینی کبیر رهبر مستضعفان جهان و با عرض سلام خدمت پدر و مادر گرامی ام. امیدوارم که سلام فرزندتان را بپذیرید. عزیزان! ازاین که زحمت زیادی برای من کشیدید تا به این سن رسیدم خیلی متشکّرم. از مادر گرامی ام که مرا تر و خشک کرده و شب‌ها بخاطر من بیدار مانده است، تشکّر می کنم و از این که نتوانستم برای شما یک فرزند خوب باشم معذرت می خواهم و امیدوارم که شما مرا ببخشید و از من راضی باشید. امیدوارم که اگر خدا توفیقی حاصل کرد و شهید شدم زیاد ناراحت نباشید. عزیزان! همه‌ی ما غریبیم در این دنیا و باید به خودمان یقین بدهیم که حتما روزی از این دنیای فانی می رویم و باید به فکر آن دنیا باشیم. شما نیز بعد از من زیاد ناراحتی نکنید و به فکرخودتان باشید و توشه ای برای آخرت خود ذخیره کنید و در نمازها و در کارها به فکر خداوند باشیم برای رضای خداوند قدم بر داریم. دوستان! آشنایان! امیدوارم که این حقیر هر چند دوستی خوبی نبودم برای شما ولی شما به بزرگی خودتان مرا حلال کنید و برایم طلب مغفرت نمایید و شما را سفارش می کنم به تقوا و پرهیزکاری. عزیزان! قدر و ارزش خودتان را بدانید گول زرق و برق دنیا را هرگز نخورید و مواظب شیطان قسم خورده آدمی باشید. از آمدن به جبهه کوتاهی نکنید و از یاری رساندن به اسلام و امام امّت دریغ نکنید و هرگز از فرمان امام امّت خمینی بت شکن سرپیچی نکنید و خداوند عاقبت همه ی ما را به خیر کند.

فرزندان! همسرم! این مدّتی که با شما زندگی کردم جز صفا و پاکی درون و پاکی قلب و نجابت از شما چیز دیگری ندیدم این مدّتی که با شما بودم رفتار وبرخورد شما با من مثل یک معلّم با شاگردش بود. می دانم که ناراحت می شوید امّا بخاطر خداوند صبرکن تا اجرت ضایع نشود. همسرگرامی و دوست مهربانم! فرزندانمان را خوب تربیت کن که برای جامعه مفید باشند. از این که جدّا نتوانستم در این مدّت زندگی از نظر مادّی و معنوی رضایت شما را جلب نمایم و ناراحتی که گاهی اوقات پیش می آمد بنده را حلال کنید به هر دو فرزندم سفارش می کنم از خطّ پیامبر اسلام (ص) و از خطّ امامان جدا نشوند و دختر رعایت حجاب کامل را نماید و در ازدواج دخترم و همسرم و پدرم بسیار دقت کنید. دوست دارم، پسرم با مسائل دینی بیشتر آشنا شود و مجاهد در راه خدا باشد. پدرتان را فراموش نکنید. در آخر از همه‌ی کسانی که برای من زحمت کشیده‌اند تشکّر می کنم. امیدوارم برایم دعا کنند. عبد حقیر خداوند خسروحسنی.»