به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ عکس‌هایش را که در خبرگزاری‌ها می‌بینم جوان «به‌روزی» است. لباس‌های شیکی به تن دارد. زیباست و در چشمانش شوق زندگی موج ‌می‌زند. شاید اگر الان زندگی می‌کرد عکس‌هایش هم کلی لایک می‌خورد.  

ژست‌های مختلفی با دوستانش گرفته و همگی خوشحال و سرزنده هستند. تکواندو و فوتبال از ورزش‌هایی است که سید علی به آنها علاقه داشت.

 وقتی هنوز به دنیا نیامده بود، مادرش به خاطر علاقه به امیرالمومنین (ع) دوست داشته پسری داشته باشد که نامش را (علی) بگذارد و بعد از تولدش همیشه با محبت به علی(ع) به او شیر داده است.

به مادرش می‌گفت: «مادر عزيزم! هر موقع به ياد من افتادي به ياد جدم سيد الشهدا (ع) باش که در آفتاب گرم صحراي کربلا برهنه افتاده بود يا شهدايي که با بمب و خمپاره، تکه تکه مي شوند و جسدشان به دست نمي آيد. اي مادر! عمر دنيا کوتاه است. بالاخره آدمي يک روز آمده و يک روز هم بايد برود و چه بهتر که مرگ انسان شهادت در راه خدا باشد»

هر زمانی که از مدرسه می‌آمد، دست مادرش را می‌بوسید و به او محبت داشت. شهید سید علی توکلی در مشهد دنیا آمد. وی در زمان قبل از انقلاب اسلامی ایران، سن کمی داشت؛ اما هر زمانی که جلسه‌ای علیه رژیم پهلوی برگزار می‌شد، در آن شرکت می‌کرد و در زمان تظاهرات، با شروع انقلاب اسلامی و اوج گیری آن پشت به پشت دیگر جوانها در تظاهرات شرکت می کرد.

‫تا اینکه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ‫ﺑﺎ اﺟﺎزه ﭘﺪر، ﻋﻀﻮ ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﻰ ﺷﺪ. ﻋﻠﻰ ﺑﻪ ﻣـﺴﺎﺋﻞ دﻳﻨـﻰاش ﭘﺎﻳﺒﻨـﺪ ﺑـﻮد، وﻟـﻰ ﭘﻴـﺮوزى اﻧﻘﻼب ﺑﺮ روﺣﻴﻪ او ﺗﺄﺛﻴﺮﺑﺴﺰاﻳﻰ ﮔﺬاﺷﺖ و او را در ﻋﻘﻴﺪه‌اش، راﺳﺦﺗﺮ ﻛﺮد.

زمانی که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و ثبت نام برای حضور در جبهه شروع شد او در صف مشتاقان برای دفاع از میهنش بود و توانست پدر و مادر را برای رفتن به جبهه راضی کند.

سید علی در جواب مخالفت‌های پدر و مادر می گفت: زﻣﺎﻧﻰ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ دﻳﻨﻤﺎن را ﺑﻪ اﻧﻘـﻼب ادا ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺠﻨﮕﻴﻢ و ﻗﻄﻌﻪﻗﻄﻌﻪ ﺷﻮﻳﻢ.

‫از 2 آذر 1360 داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻋﺎزم ﮔﻴﻼنﻏﺮب ﺷﺪ و ﺗﺎ 18 ﺑﻬﻤـﻦ 1360 ﻣـﺸﻐﻮل ﺧـﺪﻣﺖ ﺑـﻮد. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺗﻴﭗ وﻳﮋه ﺷﻬﺪا در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻨﺘﻘﻞ شد.

سید علی توکلی از اواخر سال 1359 تا سال 1363 در جبهه بود و در مناطق جنگی زیادی از جمله گیلانغرب، ایلام و کردستان حضور داشت و سمت های مختلفش به خاطر رشادتهایی بود که از خود نشان داده بود.

او هنگام رفتن به جبهه روحيه بسيار بالايي داشت و آماده شهادت بود و مي گفت براي شهادتم دعا کنيد. همواره مي گفت: دعاي مادر در مورد فرزند مستجاب مي شود. از مادش مي خواست براي شهادتش دعا کند تا به آرزويش برسد. مي گفت: اگر لياقت شهادت داشتم و به شهادت رسيدم تحمل کنيد و گريه نکنيد و با گريه خود دشمن را شاد نکنيد.

سيد علي مي گفت: اگر شهيد شدم؛ صبر کنيد، گريه نکنيد و تحمل داشته باشيد تا دشمن شاد نشود. امام را دعا کنيد. با انقلاب موافق باشيد. بگذاريد برادرم درس مذهبي بخواند و سنگر مرا پر کند. (آرزوداشت برادرش روحاني شود) خواهرانم، محجوب و خوب و مومن تربيت شوند و مرا دعا کنيد تا خدماتم مورد قبول واقع شود.

سیدعلی توکلی در تاريخ 21 ماه مبارک رمضان 1404 مطابق 1 تير 1363 در نبرد با منافقين و کومله‌ها در عمليات ليله‌القدر، بر اثر اصابت گلوله، شربت شهادت را نوشيد و به آرزويش رسيد. جنازه او را پس از مراسم باشکوهي در بهشت رضا در کنار ديگر همرزمانش دفن کردند.

بی‌‌سیم چي شهيد می‌گويد:
شهيد وقتي مي خواست در عمليات ليله القدر شرکت کند، بسيار خوشحال بود. علت را جويا شدم و او در جواب گفت: مي خواهم به ميهمانی بروم. ديشب خواب ديدم که حضرت علي (ع) فرمود: سه روز ديگر شما به ميهماني من خواهي آمد. مي دانم و به من الهام شده است که به زودی به ميهمانی حضرت علي (ع) خواهم رفت.