قدمت تکنولوژی رایانه ای در بانکداری ایران به سال 1350 شمسی باز می‌گردد؛ در آن زمان با به کارگیری حدود 10 دستگاه خودپرداز در اولین شعبه ها، استفاده از این دستگاه ها اجرایی شد. در اواخر دهه 1360 نیز بانک‌های کشور با توجه به احساس نیاز به اتوماسیون عملیات بانکی، به رایانه‌ای کردن عملیات بانکی پرداختند. سپس طرح جامع اتوماسیون بانکی در قالب پیشنهادی برای تحول جامع در برنامه‌ریزی فعالیت‌های انفورماتیکی بانک‌ها ارایه شد و با مصوبه مجمع عمومی بانک‌ها در سال 1372 نیز طرح جامع اتوماسیون سیستم بانکی شکل رسمی به خود گرفت.

طی سال‌های 1372 و 1373 جرقه‌های ایجاد سوییچ ملی برای بانکداری الکترونیکی زده ‌شد و در همان راستا شبکه ارتباطی بین بانک ملی ایران و فروشگاه‌های شهروند ایجاد شد. در خرداد 1381 نیز مجموعه مقررات حاکم بر مرکز شبکه تبادل اطلاعات بین بانکی، موسوم به شتاب به تصویب رسید.

در سال 1381 پل ارتباطی بین بانک ها توسط کارت های بانکی برقرار شد که به عنوان عملیات "عضو شتاب" معرفی گردید و باعث شروع زیرساخت سازی در حوزه تکنولوژی بانکداری شد. از نظر تئوری، تکنولوژی بانکداری یک رشته مستقل به حساب نمی‌آید، بلکه ترکیب چندین موضوع متفاوت از جمله مالی، فناوری اطلاعات و ارتباطات، علوم کامپیوتر و بازاریابی است.

از دید عملکردی نیز بانک تِک (Bank Tech) دارای سه بعد مهم است یعنی استفاده از سخت افزار مناسب برای ارایه خدمات به مشتریان، استفاده از الگوهای پیشرفته و به روز دنیای کامپیوتر از جمله اینترنت اشیا برای حل مشکلات مربوط به بازاریابی ورتبه بندی مشتریان و نیز تعیین اندازه گیری، کاهش و مدیریت انواع خطاهایی که بانک ها با آن مواجه می شوند.

جمع‌آوری اطلاعات مشتریان در لحظه ورود و پس از آن می‌تواند به شناخت مشتریان و ارایه متقابل محصولات و خدمات مرتبط کمک کند و به همین دلیل بازاریابی بانک‌ها معمولا علاقه‌مند به کسب بینش جامع در مورد رفتار مالی مشتریان هستند.

در دنیایی که همه دستگاه‌های خدمات بانکی با هویت دیجیتالی مشتری در ارتباط هستند، وچود اینترنت اشیا و دسترسی به رد پای دیجیتالی منحصربه‌ فرد هر مشتری ممکن است به کشف الگوهای اکتسابی از دستگاه‌های مختلف و ارایه بینش و نگرش در مورد رفتار مالی کمک کند.

کارشناسان حوزه بانک تِک معتقدند که اینترنت اشیا می‌تواند بر روی فرآیندهای تجاری سنتی بانک ها، مانند شناخت هویت مشتریان، تسهیلات بانکی، مدیریت وثیقه، تأمین مالی تجارت، پرداخت ها وحتی مدیریت مالی سرمایه تأثیر بگذارد. اینترنت اشیا همراه با دیگر فناوری‌های نوظهور مانند هویت دیجیتال می‌تواند مدل‌های تجاری نقطه به نقطه (P2P) جدیدی ایجاد کند.

هر چه دستگاه‌های بیشتری رابط دیجیتالی پیدا می‌کنند، اصطلاح بانکداری هوشمند معنای جدیدی پیدا می‌کند و چالب تر اینکه مشتریان می‌توانند از طریق هرچیزی که دارای رابط دیجیتالی است مانند سیستم‌های سرگرمی، اتومبیل یا هواپیما به حساب‌های بانکی خود دسترسی پیدا کنند.