به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ حضرت خدیجه کبری (س) 68 سال پیش از هجرت پیامبر (ص) در مکه مکرمه به دنیا آمد و نخستین زن پیامبر (ص)، مادر حضرت فاطمه (س) و اولین زنی بود که اسلام آورد. ایشان در طول زندگی خود کمک‌ها و فداکاری‌های بسیاری در راه اسلام و ترویج آن انجام داد.
حجت الاسلام مهدی شفیعی کارشناس مذهبی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی ما درباره القاب و ویژگی حضرت خدیجه (س) گفت: حـضرت خدیجه (س) بـه دلیل پاکی و خلق و خوی پسندیده به طاهره معروف بودند. همچنین به ایشان سیده نسوان نیز می‌گفتند و پیامبر بعد از ازدواج حضرت را خدیجه کبری خواندند، ایشان نسبت به محرومان، یتیمان و سرپرستی و دستگیری از این اقشار تـوجهی ویـژه‌ای داشتند به این سبب حضرت را ام الایتام هم می‌خواندند.
وی افزود: حضرت خدیجه (س) در دوران جوانی با تشکیل کاروان های تجاری به کسب درآمد پرداخت. وی با مدیریت و درایتی قوی و به دور از رسم تاجران زمانه که رباخواری را از اصول ثروت اندوزی قرار داده بودند، به تجارت روی آورده بود.
حجت الاسلام شفیعی گفت: تاریخ نگاران، بارها از حضرت خدیجه (س) با عنوان هایی همچون «بانوی دوراندیش و خردمند» یا «بانوی عاقل» یاد کرده‌اند. ایشان یکی از ثروتمندترین افراد مکه بود، ولی هرگز از یاری فقیران روی برنگرداند و خانه اش همواره کعبه آمال مردم بینوا و پناه گاه نیازمندان بود. کرم، سخاوت، دوراندیشی، درایت، عفت و پاک دامنی، از وی بانویی پرهیزکار و مورد احترام ساخته بود. لقب «بانوی بانوان قریش» که در آن زمان به وی داده شد، نشان دهنده جایگاه او در میان مردم است.
کارشناس مذهبی با اشاره به دلیل ازدواج حضرت خدیجه با پیامبر اکرم (ص) بیان کرد: حضرت خدیجه (س) با مشاهده نشانه‌هایی که مشخص می‌کرد حضرت محمد (ص) پیامبر موعود است به ایشان علاقه‌مند شدند. همچنین ازدواج با پیامبراکرم (ص) با داشتن ویژگی های اخلاقی خاص ایشان برای هر زنی از قریش آرزو بود. این دلایل باعث شد که حضرت خدیجه رضایت کاملی به این ازدواج را داشته باشند.
حجت الاسلام شفیعی گفت: بنا به روایتی از هشام بن محمّد درباره زندگی حضرت محمد (ص) و حضرت خدیجه (س)؛ رسول خدا (ص) حضرت خدیجه (س) را دوست داشت و به او احترام می‌گذارد و در بعضی کارها با ایشان مشورت می‌کرد. او وزیر صدق و راستی بود و نخستین زنی است که به دین پیامبر ایمان آورد و پیامبر تا وقتی که حضرت خدیجه (س) زنده بود، هرگز همسر دیگری برنگزید. تمام فرزندانش به غیر از ابراهیم از حضرت خدیجه (س) بودند.
وی افزود: پیامبر اکرم (ص) پس از آن که با حضرت خدیجه (س) ازدواج کرد، برای او از اشتیاق و علاقه‌اش به امام علی (ع) سخن گفت. حضرت خدیجه هم چون می‌دید امام علی (ع) محبوب پیامبر (ص) است، زیاد به ایشان رسیدگی می‌کرد لباس مناسب به او می‌پوشاند و خدمتکارانش را در خدمت‌شان قرار می‌داد.
حجت الاسلام شفیعی ادامه داد: این رسیدگی به امام علی (ع) آن قدر مشهود و آشکار شده بود که مردم با دیدن امام می‌گفتند: «او برادر و عزیزترین کس محمد است و روشنایی چشم خدیجه. خوشبختی، او را فرا گرفته است. مهربانی و لطف حضرت خدیجه (ره) پیوسته در صبح و شام، شامل حال خانواده ابوطالب است.»
کارشناس مذهبی با اشاره به رحلت حضرت خدیجه (س) گفت: رحلت حضرت خدیجه (س) برای پیغمبر (ص) مصیبتی بزرگ بود؛ زیرا خدیجه (س) یاور پیغمبر خدا (ص) بود و به احترام او بسیاری به حضرت محمد (ص) احترام می‌گذاشتند و از آزار وی خودداری می‌کردند.
حجت الاسلام شفیعی افزود: حضرت خدیجه (س) در سن 65 سالگی در ماه رمضان سال دهم بعثت در خارج از شعب ابوطالب جان به جان آفرین تسلیم کرد. پیغمبر خدا (ص) شخصا ایشان را غسل داد، حنوط کرد و با همان پارچه ای که جبرئیل از طرف خداوند عزوجل برای حضرت خدیجه (س) آورده بود، کفن کرد. رسول خدا (ص) شخصا درون قبر رفت، سپس حضرت خدیجه (س) را در خاک نهاد و آنگاه سنگ لحد را در جای خویش استوار ساخت. ایشان بر حضرت خدیجه (س) اشک می‌ریخت، دعا می‌کرد و برایش آمرزش می‌طلبید. آرامگاه حضرت خدیجه (س) در قبرستان مکه در «حجون » واقع است.
