بهگزارش حیات، فیروزه نژادکی متولد سال 1354 در استان تهران و فرزند شهید والامقام فریدون نژادکی میباشد. وی فارغالتحصیل رشته داروسازی در مقطع دکتری از دانشگاه تهران میباشد و در حال حاضر در شرکت داروسازی، مدیر رگولاتوری است و مجوزهای مربوط به تولید و واردات را از سازمان غذا و دارو دریافت میکند.
آنچه در پی میآید گفتگو خبرنگار حیات با فیروزه نژادکی است:
فیروزه نژادکی گفت: پدرم سال 1362 در سومار کرمانشاه به شهادت رسید، در ارتش استوار یکم بودند و بهعنوان پزشکیار در جبهه حضور داشتند. زمانیکه پدرم به شهادت رسید 6 ساله بودم، متاسفانه تصویر و خاطرهی مبهم و کوتاهی از او به یادگار دارم. هرموقع دست پدرم را میگرفتم احساس غرور و شادی میکردم و به خود میبالیدم که او پدر من است، همیشه به مادرم احترام میگذاشت و با خود میگفتم چقدر خوب است که همدیگر را دوست دارند. ولی متاسفانه عمر آن لحظههای شیرین کوتاه بود و سریع گذشت.
مدیر رگولاتوری اضافه کرد: مادرم زمانیکه باردار بود خبر شهادت پدرم را به او دادند وبا تلاش و زحمت بیوقفه بهتنهایی و بدون حمایت اطرافیان 4 بچه کوچک را تربیت و بزرگ کرد. سپری کردن روزها برای مادرم خیلی سخت و غمانگیز شده بود و با وجود آنکه جوان بود ازدواج نکرد و همیشه میگفت نمیخواهم ناپدری بچههایم را اذیت کند. من همیشه سعی میکردم با درس خواندن و ادامه تحصیلم بخش کوچکی از تلاش و زحمتهای او را جبران کنم و باعث افتخارش شوم و نام پدرم را زنده نگه دارم.
فیروزه نژادکی در پایان گفتگو تصریح کرد: از سال دوم دانشگاه مشغول نوشتن پایان نامهام شدم و تا به پایان رسیدنش 3 سال زمان صرف کردم، مقالهای که ارائه دادم خوشبختانه جهانی شد، عنوان این مقاله اثر محافظتی داروی لیتیوم و نقش نیتریک اکساید در بهبود زخم معده ناشی از استرس بود. این آزمایش روی موش های بزرگ امتحان شد که ابتدا موش ها باید 24ساعت چیزی نخورند و بعد از آن، جهت ایجاد استرس یک ساعت در آب شناور شوند و از این طریق استرس زیادی بهشون وارد می شد که دچار زخم معده شوند و در نهایت دارو لیتیوم و نقش نیتریک اکساید باعث بهبود این اثر می شد .نگهداری و مراقبت از موشهای بزرگ بسیار کار سخت و دشواری بود ولی خداروشکر این مقاله در رزومه کاری من خیلی موثر بود.
انتهای پیام/
گفتوگو با فیروزه نژادکی
مقالهای که جهانی شد

فیروزه نژادکی گفت: از سال دوم دانشگاه مشغول نوشتن پایان نامهام شدم و تا به پایان رسیدنش 3 سال زمان صرف کردم، مقالهای که ارائه دادم خوشبختانه جهانی شد.