به گزارش حیات و به نقل از دفاع پرس، با تأملی در وصیت‌نامه‌های شهدای دانشجو تعابیری که آنان در مورد حمایت از انقلاب و رهبری و نیز اعتقاد راسخ آنان به راهی که در پیش گرفته بودند داشته باشیم، می‌بینیم که انتخاب آنان انتخابی تصادفی و از روی غلبه احساسات نبوده است. شهدای دانشگاه و دانشجو رفتند، اما دغدغه‌ اصلی و مهم آنان چگونگی تداوم راه انقلاب اسلامی و بالندگی حرکتی بود که با محوریت و زحمات حضرت امام خمینی (ره) شکل گرفته بود. امروز که پس از گذشت حدود سه دهه از پایان دفاع مقدس ملت ما خاطره جان فشانی‌ها و ایثارگری‌های رزمندگان و شهدای خود را گرامی می‌دارد، این واقعیت بار دیگر خود را نشان می‌دهد که عرصه مبارزه امروز به همان میدانی کشیده شده است که عزیزان دانشجو و دانشگاهی شهید ما دغدغه آن را داشتند. به منظور زنده نگداشتن یاد و خاطره دانشجویان شهید خراسان رضوی به قسمتی از وصیتنامه 18 شهید دانشجوی این استان اشاره خواهیم داشت. دانشجوی شهید «سید حمیدرضا فراشباشی آستانه»: «خدایا! امروز ورق هاى تاریخ اسلام، با جوهرى خون رنگ و قلمى به قامت عزیزانى چون سرو به صفحه سفید کفن هاى گلگون نگاشته مى‏‌شود و شهادت فصل سرخى است از کتاب سبز قرآن که معلمش حسین(ع) و کلاسش کربلاست و شاگرد آن همه انسان هاى بیدار هستند. از کربلاى حسین (ع) تا نینواى ایران که فرمود: «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» و این سندى است گواه بر مدعاهایمان که در صفحه صفحه نوشته تاریخ روزمان خون است، رنج است و درد. و آنچه آسان مى‏ کند ایمان به توست و عشق به شهادت، چون این درس دیگرى است از مکتب حسین (ع) آن سرور و سید شهیدان زنده ‏مان». دانشجوی شهید «وحید شادیفر»:‌‌ «ای عزیزان، ای که به صبر و استقامت بی نظیرتان، دشمن را مأیوس کردید و اسلام را بیمه. این کلماتِ فردی است که در مقابل شما بر خاک های خونین بهشت رضا (ع) بوسه می‌زند. به دستهایم بنگرید و ببینید آیا با خود تحفه‌ای از دنیا برده‌ام؟ پس شما هم خود را مهیا کنید. ان‌شاءالله همه شما را اگر خداوند بزرگ بخواهد، در قیامت ملاقات خواهم کرد». دانشجوی شهید «محسن فرشچی»: «ما سعادتمند بودیم که در زمانى زندگى کردیم و شهید شدیم که بزرگترین پیروزی ‌ها براى اسلام بود و عظیم ‌ترین انقلاب جهان و فداکارترین مردم و زیباترین حماسه‏‌هاى تاریخ را شاهد بودیم، چیزى که بسیارى از گذشتگان از آن محروم بودند. برادران و خواهران مسلمان و انقلابی ‌ام، قدر این لحظات بزرگ و تکرار نشدنى و این انقلاب شکوهمند و این رهبر بى‌نظیر را بدانید و قدر و ارزش یکدیگر را بدانید و براى پیروزى نهایى انقلاب اسلامى که تنها راه رسیدن ملت ها به سعادت و فضیلت است، از هیچ کوششى دریغ نکنید که با ارزش‌ترین چیزها نزد شماست». دانشجوی شهید «مسعود ارشادی»: «معلوماتتان را با مطالعات اسلامی بالا ببرید. ارتباطتان را با یکدیگر بیشتر و قوی تر کنید و متوجه باشید که دیگران از رفتار و کردار و گفتار و اخلاق‌تان الگو می‌گیرند‌. انتقاد از خویشتن را جز برنامه‌های خود قرار دهید. نگذارید ایمان شما خدای ناکرده پژمرده و ضعیف شود بلکه باید روز به روز تقویت گردد و اگر ضایعه‌ای برایتان پیش آمد زود دچار تأسف نشوید و به آینده امید کامل داشته باشید. در برخوردهای خود گرم و مهربان باشد و با صدای بلند به پیشواز یکدیگر بروید و به یاد آورید حدیث محبت رسول اکرم(ص) را که می‌فرماید: به خدایی که جان محمد (ص) در قبضه اختیار اوست به بهشت نمی‌روید مگر مؤمن باشید، مؤمن نخواهی بود مگر دوست بدارید». دانشجوی شهید «محمود امیرخانی»: «جنگ تحمیلی با تمامی خساراتی که برای امت اسلام داشت از جهتی الطاف الهی و نعمت عظیم برای ما شد، به طوری که جوانان و پیران ما در میدان کارزار، صحنه‌های حماسی و تاریخی که نمونه‌اش را جز در برهه‌ای از صدر اسلام نداشته‌ایم، آفریده‌اند. اکنون جبهه‌های جنگ، میدان عروج عارفانه و عاشقانه عشاق به سوی معبودشان شده است. تقاضایم از مردم ایران خصوصاً جوانان مسلمان این است که جنگ را تا پیروزی نهایی ادامه داده تا محو تمامی مظاهر استکبار جهانی و آزادی کربلا، قدس عزیز و کعبه شریف از چنگال صهیونیسم لحظه‌ای از پا ننشینند و پرچم افتاده از دست سربازان گمنام اسلام را به دست گرفته و تا فتح نهایی پیش روند». دانشجوی شهید «حمیدرضا غفوری شعرباف»: «عزیزان من، نسبت به اسلام و آبروی جمهوری اسلامی غیرت داشته باشند. همینطور که کاری نمی کنید که آبروی خانواده‌تان برود کاری که آبروی جمهوری اسلامی را خدای ناکرده ضایع می کند انجام ندهید». دانشجوی شهید «سید علی آل شهیدی»: «عزیزان! انسان باید همواره تکلیف خود را بشناسد و به آن عمل کند. هر چند که شناختن شاید از عمل کردن مشکل تر باشد، زیرا در مرحله شناخت است که وسوسه های شیطان مانع از درک واقعی آن می شود و با ساختن انواع توجیهات انسان را از مسیر حقیقی‌اش جدا می کند. پس سعی کنیم همواره به وظیفه شرعی خود عمل کنیم و جاذبیت های مادی ما را از حرکت در مسیر شناختمان باز ندارد». دانشجوی شهید «حسین امینی مقدم»: «هم اکنون ایران اسلامی مقتدرترین حکومت جهان است. اگر چه ابر قدرت‌ها سلاح و موشک دارند در مقابل ما، ایمان، امام ‏زمان(عج) و خداوند قادر و عشق به آن‌ها را داریم. لذا پشت ما گرم است و محکم و از هیچ چیز جز خداوند ترس و هراسی ‏نداریم. خواهران و برادران، قدر این همه نعمات را بدانید و خدارا شکر کنید و با جان و مال حامی این همه نعمات باشید.» دانشجوی شهید «مهرداد اکبرنژاد»: «خدایا تو خوب شاهدی که من درس و خانواده و راحتی و در میان دوستان بودن را به خاطر تو کنار گذاشتم. ای حبیب، ای مراد، ای معشوق از اینکه محبوب و مراد و عاشق خود را طلبیدی سپاسگذرام و به خاطر تو بدنم را با سختی آشنا کردم و بالاخره پشت به دشمن نکردم و رو در رویش ایستادم. ولی خوب، اگر توانی در کف بود از روی لطف بود که به من عطا نمودی و همه چیزم از تو بود و خودت هم از من باز پس گرفتی و من حق نداشتم که به تو بگویم در راه تو قدم برنمی‌دارم چون من از خودم چیزی نداشتم تا از تو دریغ کنم، هر چه بود از خودت بود فقط به من حق انتخاب دادی و خوشحالم که انتخابی نیکو داشتم.» دانشجوی شهید «مهدی منصوب»: «ای برادران عزیز، شما امیدان آینده انقلاب و شما وارث خون شهیدان می باشید پس تا می‌توانید در راه اسلام کوشش کنید، دشمن ظالم و یاور مظلوم باشید، همیشه طرفدار حق باشید، همیشه فقط برای رضای خدا کار کنید، مبادا خدای نکرده برای یک لحظه کوتاهی که شده امام راتنها بگذارید؛ امام را دعا کنید، در خط امام حرکت کنید، به حرف های امام که حرف های خدا، قرآن و پیامبر (ص) است گوش کنید و به آن ها عمل نمایید. خداوند بزرگ به شما اجرش را بدهد.» دانشجوی شهید «علی اکبر بزازان نوغانی»: «انسان مؤمن و متقی کسی است که به هنگام به خطر افتادن دین و ناموس و شرف دل از زن و فرزند و زندگی و دیگر تجلیات زندگی مادی شسته و بدون هیچ درنگی برای دفاع و جهاد بشتابد.» دانشجوی شهید «مصطفی گل قندشتی»: «من برای پاسخ دادن به ندای امام خمینی (ره) که فرمودند: «مسئله جنگ، امروز برای ما اهمیتش از فروع دین نیز بالاتر است»، من نیز پیش خود گفتم که درس خواندن من که از فروع دین بالاتر نیست، پس به جبهه آمدم و از خدا خواستم که هر چه را که می خواهد نصیبم کند و خداوند اکنون شهادت را نصیبم کرده است. (خدا را شکر) به عزیزانم توصیه می کنم که در فکر مرگ باشند. چرا که هر لحظه‌ای که می گذرد، به آن نزدیک‌تر می شوند و هیچ گاه از دوستی اهل بیت (ع) کوتاهی نکنند و تحمل مشکلات را داشته و دست از یاری امام بر ندارند.» دانشجوی شهید «سید سیروس یگانگی»: «چه عزیزان دلیری که خون گرم و پاکشان را خالصانه اهدا نمودند و ناشناخته ماندند تا اسلام در دنیا شهره شود. خدا این هجرت و جهاد را از ما بپذیرد. با چشمی باز و یقینی کامل رو به سوی عاشقان آمدم و دنیا را با تمام آرزوهایش برای درک و کسب آن‌چه وعده کردند ترک کردم و بی‌تردید خداوند این را که جز اخلاص نیست قبول فرماید، برادران و خواهران عزیز اگر کسی جانش را در راه خدا داد این جان متعلق به او بوده است. دیگران به فکر خود باشند و بدانید از اعمال هرکس سؤال خواهد شد. امیدوارم قرآن هادی همه شود. امیدوارم متانت و صبر و تحمل همیشگی را داشته باشید و از دعای خیر برای طول عمر پیر جماران غافل نشوید که ما هر چه داریم در عالم معنویت از اوست و جان به فدای هر نفسی که او می‌کشد.» دانشجوی شهید «حسن خوراکیان»: «خدایا از تو می خواهم که اگر شهادت نصیبم کردی فقط و فقط بخاطر خودت و رضایت ذات مقدست باشد. از تو می‌خواهم که در لحظه مرگ از تمام وابستگی ها جز وابستگی بخودت و از تمام عشق ها جز عشق خودت و از تمام امیدها جز امید به رحمتت آزادم سازی. معبودم از تو می‌خواهم که هنگام جان دادن مرا مشمول آیه‌ای که بر زبان دوستت جاری کرده‌ای قراردهی که (اللهم ارزقنا الشهادة خالصاً فی سبیلک تحت رایة نبیک مع اولیائک). الهی از عذاب دوزخ که ثمره طبیعی اعمالم در دنیاست به راحت رضوانت که نشانه دریای بیکران رحمتت است پناه می برم. ای کریم به من مقام اهل حق را عطا کن اگر چه محق نیستم. یا غفار من گوی که طاعتم بپذیر قلم عفو بر گناهم کش.» دانشجوی شهید «محمد جواد صالحیان»: «ملت عزیز و امت حزب الله ایران، بیش از هر عصر و زمان و بیش از نسل های پیشین، به اسلام یقین آوردید و شکرانه این نعمت عظیم الهی را به جای آوردید که خداوند کریم ذوالجلال، نظر لطف و رحمتش را بر ما انداخت و ما را از گمراهی‌ها و تیره روزی‌ها نجات داد و به سوی اسلام راستین هدایت نمود، باید با تمام وجود، قلباً، زباناً و عملاً از اولین دسترنج جان نثاران انقلاب حفاظت کنید و این ممکن نیست جز با پیروی از خمینی بت‌شکن و اجرا مو به موی فرامین ایشان. ملت شهید پرور ایران، از مساجد جدا نشوید که اگر جدا شوید، مرگ اسلام را تضمین خواهید نمود، و نماز جمعه را فراموش نکنید. روضه خوانی های حسینی را هر چه با شکوه‌تر برگزار نمائید.» دانشجوی شهید «محمد قاسمیان شیروان»: «هان اهل قلم، قلم تفنگ است، امروز برگیر سلاح خود، که جنگ است امروز برخیز که بی بهانه، سنگر گیریم درخانه به هر بهانه ماندن، ننگ است، امروز آن‌هایی که حضورشان در جبهه لازم است، حتماً‌ شرکت کنند که حکم امام است و تکلیف شرعی، بیائید کار جنگ را یکسره کنیم و با آرامش خاطر به درس روی آوریم. آنهایی که قادر به شرکت در جبهه نیستند در پشت جبهه به هر نحوی که می‌توانند برای جنگ کار کنند، از گروه گرایی و باندبازی (مخصوصاً گروه‌های اسلامی) جدا خودداری کنند. هدفتان فقط الله، و تنها در خط اصیل اسلام و امام که روحانیت مبارز و مکتبی در آن نقش دارد گام بردارید و مواظب وسوسه‌های شیطان باشید که در کمین است و اعمالتان را ضایع نکند.» دانشجوی شهید «محمود رضا جغتایی»: «ملت آگاه باشید که آمریکا این شیطان بزرگ از پا نخواهد نشست و هر روز هرچه در توان دارد به کار می‌اندازد و از تمام سیاستمداران بهره می گیرد که این انقلاب نور الهی را خاموش گرداند ولی نمی‌دانند که خداوند اراده کرده است که نورش را تمام گرداند و به حد کمال برساند هرچه کافران را خوش نیاید. نکته جالبی که در این چند روز اتفاق افتاد همکاری کسانی که برای رهایی مستضعفین تا چندین ماه پیش سینه را چاک می کردند ولی حالا از فرانسه و آمریکا و دیگر کشورهای اجنبی از قبیل عربستان سعودی می‌آوردند و جالب تر اینکه در این میان قاضی به شرع را هم با خود همراه نمودند که این ملت رنجیده را که سال‌ها آمریکا و دیگر استعمارگران آن‌ها را زیر یوغ خود در آورده و برگرده آن‌ها سوار شده بودند فریب دهند ولی این انقلاب و این مردم که متکی به اسلام هستند را نشناخته‌اند که هیچگاه زیر بار مکر و حیله آن‌ها نرفته و فریب نمی‌خورند، این ملت را خون شهدا آگاه کرده و رهبری الهی که این ملت را رهبری می نماید مستقیم یا غیر مستقیم به خداوند منان متصل است و هر لحظه جلو جریان‌ها می‌ایستد و اوضاع را به کنترل در می‌آورد.» دانشجوی شهید «مسعود غرویان»: «خدایا! امیدوارم که ریختن خونم، وسیله‌ای برای هدایت افرادی باشد که هنوز شبهه‌ای هر چند ناچیز در قلب خود نسبت به جنگ و جهاد دارند. خداوندا! تو می‌دانی که من معصیت‌های زیادی انجام داده و همین معصیت‌ها بار مرا سنگین کرده‌اند. امیدوارم سرخی خونم، سیاهی اعمالم را از بین ببرد و همان‌طور که مرا در این جهان و در بین مردم و دوستانم رسوا نکردی، در جهان آخرت هم در پیشگاه ائمه‌ی اطهار علیهم‌السلام و شهدای گرانقدرمان سرافکنده نکنی. الهی! به جبهه آمدم تا دینت را یاری دهم و وظیفه‌ی سنگینم را در قبال شهدا و ادامه‌ی راهشان انجام داده و در نهایت، رضایت تو را به چنگ آورم چرا که مهم، رضایت توست. پس اگر با تلاش و جهادم در این راه راضی می‌شوی، حاضرم و اگر با مجروح و معلول شدنم، باز حاضرم و اگر با شهادت که منتهی درجه‌ی آرزوی من است، باز هم حاضرم. به هر حال «الهی رضاً به رضائک، تسلیما لامرک.»