پایگاه خبری حیات – شهین مردانی؛ خشونت جنسی در محیط‌های آموزشی یکی از چالش‌های جدی نظام‌های آموزشی جهان است؛ معضلی که از مدارس ابتدایی تا دانشگاه‌ها را درگیر کرده و با وجود گستردگی، همچنان کمتر از میزان واقعی گزارش می‌شود. نهادهایی مانند یونیسف، یونسکو و مراکز مطالعات دانشگاهی طی سال‌های اخیر هشدار داده‌اند که «آمار رسمی» تنها بخش بسیار کوچکی از موارد را ثبت می‌کند. برآوردهای بین‌المللی نشان می‌دهد صدها میلیون کودک و دانشجو در طول تحصیل با نوعی از خشونت جنسی مواجه شده‌اند؛ موضوعی که به شکل مستقیم بر سلامت روان، کیفیت آموزش و اعتماد عمومی به نهادهای آموزشی اثر می‌گذارد. با این حال، ضعف سازوکارهای گزارش‌دهی، ترس اجتماعی و تعاریف متفاوت قانونی باعث شده تصویر دقیقی از عمق مسئله در دسترس نباشد.

ایالات متحده: خشونت جنسی در مدارس و دانشگاه‌ها

در آمریکا، خشونت جنسی در محیط‌های آموزشی یک مشکل جدی و مستند است و تحقیقات گسترده‌ای توسط دانشگاه‌ها و نهادهای مستقل انجام شده؛ بزرگ‌ترین بررسی در سطح دانشگاه‌ها توسط Association of American Universities (AAU) در سال ۲۰۱۹ انجام شد که شامل ۱۸۱,۷۵۲ دانشجو از ۳۳ دانشگاه بود. نتایج نشان داد که ۱۳درصد از دانشجویان حداقل یک بار در طول دوران تحصیل تجربه تماس جنسی ناخواسته با اجبار فیزیکی یا بدون رضایت داشته‌اند. برای زنان، این رقم نزدیک به ۲۵درصد و برای مردان حدود ۷درصد بود. گروه‌های جنسیتی غیرساده (ترنس، غیر باینری و questioning) نرخ‌های بالاتری از تجربه آزار و سوءرفتار جنسی گزارش کردند.

در مدارس ابتدایی و متوسطه (K–12)، داده‌ها کمتر اما نگران‌کننده‌اند. مطالعات CDC نشان می‌دهد که حدود ۹درصد دختران و ۴درصد پسران در سنین ۱۴–۱۷ سال تجربه انواع آزار جنسی داشته‌اند. این آمار تنها موارد گزارش‌شده به نهادهای آموزشی را شامل می‌شود و بخش زیادی از واقعیت‌های زیرگزارش‌شده را در بر نمی‌گیرد.

بر اساس گزارش‌های رسمی دانشگاه‌ها و پلیس، تعداد پرونده‌های ثبت‌شده تجاوز و تماس جنسی غیرموافقتی کمتر از آمار واقعی است؛ مثلاً در سال ۲۰۱۹ حدود ۶,۹۷۸ مورد تجاوز در دانشگاه‌ها گزارش شده، در حالی که پیمایش AAU نشان می‌دهد تعداد واقعی قربانیان بسیار بالاتر است.

عوامل مؤثر بر وقوع خشونت جنسی شامل محل سکونت دانشجویی (خوابگاه‌ها)، مصرف الکل، روابط هم‌دانشگاهی، و عدم آگاهی یا مقاومت قربانیان است. در این کشور، شکاف میان آمار رسمی و واقعیت‌های میدانی نشان می‌دهد که مسئله تنها فردی نیست بلکه یک بحران ساختاری در محیط‌های آموزشی است.

انگلیس: چشم‌انداز خشونت جنسی در دانشگاه‌ها بر پایه آمار ۲۰۲۵

در سال ۲۰۲۵، نهاد نظارت آموزش عالی انگلستان، Office for Students (OfS)، اولین پیمایش سراسری درباره‌ «سوء‌رفتار جنسی و خشونت جنسی» در دانشگاه‌ها را منتشر کرد که به صدها هزار دانشجوی سال آخر ارسال شد — و نتایج تکان‌دهنده بود. بر پایه این پیمایش، ۲۴.۵درصد از دانشجویانی که پاسخ دادند گزارش کردند از شروع تحصیل‌شان حداقل یک بار «آزار جنسی (sexual harassment)» تجربه کرده‌اند؛ یعنی تقریبا از هر چهار دانشجو، یک نفر. همین پیمایش نشان داد ۱۴.۱درصد از آن‌ها «تجاوز یا خشونت جنسی (sexual assault/violence)» را گزارش کرده‌اند؛ یعنی تقریباً از هر هفت دانشجو، یک نفر.

در تحلیل تفکیکی جنسیتی، زنان تقریباً سه برابر مردان احتمال داشتند تجربه آزار جنسی داشته باشند (۳۳.۰درصد در مقابل ۱۲.۲درصد) و بیش از دو برابر احتمال داشتند خشونت یا تجاوز گزارش دهند (۱۹٪ زنان در مقابل ۷٪ مردان). با این حال، گزارش‌دهی رسمی بسیار پایین بود: فقط ۱۳.۲درصد از کسانی که در ۱۲ ماه گذشته آزار را تجربه کرده بودند به دانشگاه یا کالج شکایت رسمی دادند. از میان آن‌هایی که شکایت کردند، فقط ۴۶.۷درصد روند پیگیری را «خوب» ارزیابی کردند و ۳۹.۳درصد آن را «ضعیف» دانستند. این واقعیت نشان می‌دهد که بخش بزرگی از خشونت‌ها در زندگی دانشجویی هرگز در آمار رسمی ثبت نمی‌شود و همچنان پنهان باقی می‌ماند.

نتایج این پیمایش به روشنی نشان می‌دهد که دانشگاه‌های انگلیس به‌رغم اعتبار و ساختارهای مدرن آموزشی محیط امنی برای همه دانشجویان نیست. درصد بالای قربانیان در میان زنان و اقلیت‌های جنسی و نیز ضعف در روند گزارش‌دهی و پیگیری، بحران ساختاری خشونت جنسی در نظام آموزش عالی این کشور را آشکار می‌کند. در واکنش به این داده‌ها، از اول اوت ۲۰۲۵ قوانین جدیدی اجرا شد که دانشگاه‌ها را موظف به پیشگیری، گزارش‌دهی شفاف و حمایت از قربانیان کردند، اما داده‌ها و تجربه دانشجویان نشان می‌دهد تحقق این تغییرات نیازمند زمان، اراده فرهنگی و نظارت جدی است.

آلمان: نگرانی از افزایش خشونت و تعرض جنسی

در آلمان، گزارش‌های رسمی و رسانه‌ای در سال ۲۰۲۴ از افزایش جرایم خشونت‌آمیز و تعرض جنسی خبر می‌دهند. بر اساس داده‌های پلیس و مراکز جرم‌شناسی، در سال ۲۰۲۴ حدود ۱۳۳۲۰ مورد تعرض و آزار جنسی ثبت شده است، آماری که نسبت به سال قبل ۹.۳ درصد افزایش نشان می‌دهد.

همچنین موضوع خشونت جنسی علیه کودکان در این کشور هشداردهنده گزارش شده است؛ داده‌ها نشان می‌دهند که در سال ۲۰۲۱، توزیع پورنوگرافی کودکان و تصاویر سوءاستفاده جنسی به شکل گسترده افزایش یافته و موارد سوءاستفاده جنسی از کودکان، بیش از ۱۵ هزار و ۵۰۰ مورد ثبت رسمی داشته است. اگرچه این آمارها به‌طور مشخص شامل «مدرسه یا دانشگاه» نمی‌شوند، اما افزایش کلی خشونت جنسی و آزار در جامعه شامل جوانان و نوجوانان نشانه هشداردهنده‌ای است که احتمال دارد بر فضاهای آموزشی نیز تأثیر بگذارد. در نتیجه، آلمان امروز با چالشی جدی در زمینه امنیت جنسی به ویژه برای جوانان و کودکان مواجه است و نیاز به نظارت بیشتر، پیشگیری فعال و حمایت قربانیان دارد.

فرانسه: حجم گسترده خشونت و سوءرفتار جنسی در محیط‌های آموزشی و حرفه‌ای

در فرانسه نیز اخیراً پژوهش‌ها و گزارش‌ها نشان داده‌اند که خشونت و آزار جنسی علیه زنان در محیط تحصیل و کار بسیار شایع است. بر اساس یک نظرسنجی ۲۰۲۴ در میان پزشکان زن، نزدیک نیمی از آنها یعنی ۴۹ درصد گزارش داده‌اند که در دوران تحصیل یا شغلی خود مورد خشونت جنسیتی یا جنسی (توهین، آزار، تعرض) قرار گرفته‌اند.

با اینکه این مطالعه مختص پزشکان است، اما به عنوان نماینده بخش جوان و تحصیل‌کرده جامعه قابل توجه است؛ زیرا نشان می‌دهد حتی در بخش آموزش عالی پزشکی نیز ایمنی و حمایت لازم وجود ندارد. علاوه بر این، تعداد قربانیان خشونت جنسی در جامعه وسیع‌تر نیز افزایش یافته است؛ گزارش ۲۰۲۵ حاکی است که خشونت‌های جنسی در وسایل حمل‌ونقل عمومی کشور به سطح بی‌سابقه‌ای رسیده و شمار پرونده‌های ثبت‌شده تا ۳۳۷۴ مورد در یک سال بوده است.

بر اساس گزارش پروژه SAFEDUC (سال ۲۰۲۴) در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی فرانسه، دانشجویان انواع خشونت را تجربه کرده‌اند. حدود ۸.۶درصد از آنها گفته‌اند که از زمان ورود به دانشگاه حداقل یک‌بار مورد تجاوز یا تلاش برای تجاوز قرار گرفته‌اند. در همان گزارش، ۵۰.۳ درصد تجربه حداقل یک مورد آزار جنسی را گزارش کرده‌اند. علاوه بر این، ۴۰.۶درصد دانشجویان از ابتدای تحصیل با خشونت روانی یا اجتماعی مبتنی بر جنسیت مواجه بوده‌اند. این اعداد نشان می‌دهد که دانشگاه‌ها در فرانسه مانند سایر کشورهای اروپایی برای بخش بزرگی از دانشجویان محیطی ناامن و خطرناک محسوب می‌شوند.

این وضعیت، یادآور آن است که خشونت جنسی در فرانسه محدود به یک حوزه نیست بلکه در بخش‌های مختلف جامعه تحصیل، شغل، فضاهای عمومی ریشه دارد و تضمین امنیت برای زنان، دانشجویان و کودکان نیازمند اقدام جدی و تغییر فرهنگی است.

ایتالیا

در ایتالیا، خشونت و آزار جنسی علیه زنان و دانشجویان موضوعی جدی و مستند است؛ بر اساس گزارش رسمی موسسه آمار کشور (ISTAT، ۲۰۱۴) نزدیک به ۳۱.۵درصد از زنان ۱۶ تا ۷۰ سال طی زندگی‌شان یکی از اشکال خشونت فیزیکی یا جنسی را تجربه کرده‌اند که ۵.۴ درصد آن شامل تجاوز یا تلاش برای تجاوز می‌شود. پژوهشی در بین دانشجویان دانشگاه‌های دولتی ایتالیا نیز نشان داده که حدود ۴.۷درصد از دانشجویان بلافاصله یا در طول تحصیل‌شان «تجارب فشار یا تعرض جنسی» گزارش کرده‌اند؛ در این مطالعه زنان بیش از مردان قربانی بوده‌اند (۶.۷٪ در برابر ۲.۸٪). این ارقام نشان می‌دهد که حتی در یک کشور اروپایی با ساختار قانونی و آماری نسبتاً مدرن، بخش قابل‌توجهی از زنان در معرض خشونت جنسی قرار دارند و محیط آموزشی نیز می‌تواند در معرض خطر باشد.

هلند

در هلند، مطالعات دانشگاهی وضعیت هشداردهنده‌ای را ترسیم کرده‌اند؛ در یکی از پژوهش‌ها با نزدیک به ۲,۸۸۷ دانشجو، حدود ۲۶.۲درصد از پاسخ‌دهندگان گفتند حداقل یک‌بار «خشونت جنسی» را تجربه کرده‌اند، ۹.۲٪ گزارش تجاوز و ۲۵.۳٪ گزارش تماس جنسی ناخواسته داده‌اند. بررسی دیگری که سه دانشگاه در هلند و بلژیک را مورد مطالعه قرار داده بود، حاکی از آن بود که ۵۶درصد از دانشجویان حداقل یک‌بار تجربه آزار جنسی را گزارش کرده‌اند. گزارش‌های رسمی نیز نشان داده‌اند که دانشگاه‌ها در درک و ثبت خشونت جنسی هنوز ناکافی هستند و نرخ واقعی بسیار بالاتر از موارد گزارش‌شده است.

روسیه

در روسیه، داده‌های دقیق و فراگیر درباره خشونت جنسی در دانشگاه‌ها محدود است، اما پژوهش‌های انجام‌شده چشم‌اندازی نگران‌کننده ارائه می‌دهند؛ مطالعه‌ای بر ۳۳۸ دانشجوی روسی نشان داد که نرخ خشونت فیزیکی، اجبار جنسی و آزار روانی در روابط صمیمی قابل توجه است. گزارش‌های بین‌المللی و حقوق بشری هشدار داده‌اند که شکایت‌ها درباره خشونت جنسی اغلب جدی گرفته نمی‌شوند و تعریف قانونی غالباً نیاز به «زور فیزیکی روشن» دارد؛ این امر باعث می‌شود موارد سوءاستفاده حتی در محیط دانشگاه به راحتی نادیده گرفته شوند. بنابراین، محیط‌های آموزشی در روسیه نیز ممکن است برای بسیاری از دانشجویان ناامن باشد، حتی اگر موارد رسمی ثبت نشده باشد.

نتیجه تحقیق مشترک ۲۰۲۲ بر روی دانشگاه‌ها

در سال ۲۰۲۲، پروژه‌ای با مشارکت چندین دانشگاه و مؤسسه تحقیقاتی اروپایی تحت عنوان UniSAFE نتایج اولین پیمایش گسترده خشونت مبتنی بر جنسیت در محیط دانشگاهی در ۱۵ کشور اروپایی از جمله فرانسه، آلمان، ایتالیا، اسپانیا و چند کشور دیگر را منتشر کرد. در این بررسی از مجموع ۴۶ مؤسسه و بیش از ۴۲ هزار دانشجو و کارمند خواسته شد تجربه خود از خشونت فیزیکی، روانی، آزار جنسی، خشونت اقتصادی یا آنلاین را گزارش دهند.

نتایج نشان داد که ۶۲درصد از شرکت‌کنندگان گفته‌اند از زمان ورود به دانشگاه یا مؤسسه، حداقل یکبار با نوعی از «خشونت مبتنی بر جنسیت» مواجه شده‌اند؛ عددی که ابعاد بحران را در محیط دانشگاهی اروپا روشن می‌کند.

این گزارش با تأکید بر اینکه بسیاری از قربانیان هرگز رسماً شکایت نکرده‌اند، نشان می‌دهد بخش بزرگی از سوء‌رفتارها «پنهان» باقی می‌ماند. همچنین پژوهشگران هشدار داده‌اند که خشونت جنسی و جنسیتی در دانشگاه‌های اروپا صرفاً مشکل یک کشور نیست بلکه یک چالش مشترک فراگیر است که نیازمند سیاست‌گذاری هماهنگ، حمایت از قربانیان و فرهنگ‌سازی در محیط‌های آموزشی است.

صحرای آفریقا

مطابق گزارش تازه یونیسف در سال ۲۰۲۴ بیش از ۷۹ میلیون دختر و زن در منطقه جنوب صحرای آفریقا پیش از ۱۸ سالگی حداقل یک بار مورد تجاوز یا حمله جنسی قرار گرفته‌اند. اگر اشکال «خشونت جنسی بدون تماس» (مثل آزار کلامی، تهدید، لمس ناخواسته، سوءرفتار جنسی غیر فیزیکی) هم لحاظ شود، برآورد جهانی نشان می‌دهد حدود ۶۵۰ میلیون زن و دختر در سراسر دنیا چنین تجربه‌ای داشته‌اند، که سهم قابل‌توجهی از آن به کشورهای آفریقایی تعلق دارد.

این آمار آشکار می‌کند که بسیاری از کودکان غالباً دختر در کشورهای جنوب صحرای آفریقا پیش از رسیدن به سن تحصیلات عالی با خشونت جنسی مواجه می‌شوند. در چنین شرایطی نمی‌توان محیط مدرسه یا مسیر به مدرسه را از خطر مصون دانست. با توجه به گستردگی این رقم که امنیت کودکان در منطقه را زیر سوال می‌برد بحران خشونت جنسی در آفریقا نه یک معضل حاشیه‌ای، بلکه بخشی از واقعیت گسترده اجتماعی است.

کشورهای با درآمد متوسط و پایین: خشونت و آزار جنسی در مدارس

یونسکو طی گزارش‌هایش اعلام کرده که هر سال صدها میلیون کودک و نوجوان در سراسر جهان شامل کشورهای با درآمد متوسط و پایین تحت تأثیر خشونت جنسی، آزار جنسی، تهدید، لمس یا آزار مبتنی بر جنسیت قرار می‌گیرند. برای نمونه، در برخی مطالعات منطقه‌ای گزارش شده است که حدود ۱۰درصد از دختران نوجوان در سال گذشته تجربه «تماس جنسی اجباری یا سایر اعمال جنسی» داشته‌اند. در کشورهای مختلف، چنین مواردی حتی اگر به پلیس یا مؤسسات رسمی گزارش نشود نشان‌دهنده آسیب جدی به حقوق آموزشی، سلامت روان و امنیت نوجوانان است و بسیاری از قربانیان به دلیل ترس یا شرم نمی‌توانند ماجرا را افشا کنند. بنابراین در این دسته از کشورها آن‌گونه که آمار رسمی در دسترس نیست یا ناقص است داده‌های مراجعه به نهادهای بین‌المللی و مطالعات میدانی حکایت از شیوع خشونت جنسی در سن مدرسه دارد و ضرورت مداخلات جدی برای حفاظت از کودکان را آشکار می‌کند.

هند: گستره خشونت جنسی و کودک‌آزاری در دوره مدرسه و نوجوانی

در هند، پژوهشی که در ۲۰۲۵ منتشر شد و داده‌هایی از ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۳ را بررسی کرده است، نشان می‌دهد خشونت جنسی علیه کودکان و نوجوانان به شکل گسترده‌ای رخ داده است. بر اساس این مطالعه، حدود ۳۰.۸٪ از زنان و ۱۳.۵٪ از مردان گزارش کرده‌اند که قبل از ۱۸ سالگی تجربه «آزار یا تعرض جنسی» (SVAC) داشته‌اند. این نسبت برای زنان به‌طور چشمگیر بالاتر از میانگین جهانی است (میانگین جهانی برای زنان ~۱۸.۹٪ بود). مطالعات قدیمی‌تر نیز نشان داده‌اند که در میان دختران نوجوان و جوان به‌ویژه آن‌هایی که زیر ۱۸ سال بوده‌اند نرخ آزار جنسی در بازه‌های گوناگون «۳٪ تا ۴۱٪» گزارش شده و برای پسران بسته به گروه نمونه (مثلاً کودکان بی‌خانمان یا جوانان در خیابان) نرخ «سوء‌رفتار جنسی یا تجاوز» تا ۵۷٪ هم گزارش شده است. یعنی برای بسیاری از کودکان و نوجوانان هندی دختر و پسر مدرسه، محیط خانه یا مسیر رفت و آمد با خطر بالقوه‌ای مواجه بوده است. این واقعیت نشان می‌دهد که خشونت جنسی علیه کودکان در هند نه یک پدیده حاشیه‌ای، بلکه جزئی از واقعیت اجتماعی و ساختاری است.اما مانند بسیاری کشورها، آمار رسمی پلیس یا مراجع قضایی تنها نوک کوه یخ را نشان می‌دهد: گزارش رسمی تجاوز یا تعرض کمتر از آن چیزی است که پیمایش‌های علمی برملا کرده‌اند. از این رو بخش بزرگی از خشونت پنهان می‌ماند. در نتیجه، بحران امنیت و سلامت روان کودکان و نوجوانان در هند به‌ویژه در محیط مدرسه و زندگی روزمره جدی است.

آمریکای لاتین و کارائیب: خشونت جنسی در مدارس و حق تحصیل کودکان

در کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب نیز، سازمان UNESCO در گزارش اخیر خود هشدار داده که خشونت و تهدید علیه کودکان و نوجوانان در مدارس و اطراف آن همچنان گسترده است. این خشونت گرچه به اشکال مختلف (آزار جنسی، تحقیر، تهدید، لمس ناخواسته، تنبیه بدنی و …) بروز می‌کند، جلودار تحقق حق آموزش برای میلیون‌ها کودک است. UNESCO+1

در این منطقه، بر اساس گزارش‌های محلی و منطقه‌ای، برخی دانش‌آموزان دوره ابتدایی و متوسطه تجربه‌هایی از تهدید، آزار و برخوردهای جنسی یا جنسیتی گزارش کرده‌اند؛ هرچند آمار دقیق و فراگیر برای همه کشورها موجود نیست. UNESCO+1
به عنوان نمونه، در جلسات مشترک کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب بر سر جلوگیری و مقابله با خشونت در محیط آموزشی — شامل آموزش، نظارت و سیاست‌گذاری — تأکید شده است؛ این نشان می‌دهد که مسئولان محلی نیز به وسیع بودن مسئله واقف‌اند. UNESCO

با این حال، ضعف در گردآوری داده‌های منسجم، تفاوت در تعاریف «خشونت جنسی»، و ترس یا شرم قربانیان باعث می‌شود آمار رسمی بسیار کمتر از میزان واقعی باشد. در نتیجه، وضعیت واقعی بسیاری از کودکان و نوجوانان — ویژه دختران — ممکن است پنهان بماند و جامعه آماری گسترده‌تری از آسیب‌دیدگان وجود داشته باشد.

شرق و جنوب‌شرق آسیا

طبق گزارش جهانی یونیسف که داده‌ها بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۲ جمع‌آوری شده‌اند، تقریباً ۳۷۰ میلیون زن و دختر یعنی حدود یک نفر از هر هشت زن در سراسر جهان پیش از ۱۸ سالگی «تجاوز یا حمله جنسی» را تجربه کرده‌اند. اگر انواع دیگر خشونت جنسی (آزار، تهدید، سوءاستفاده بدون تماس، سوء‌رفتار آنلاین و غیره) لحاظ شود، تعداد قربانیان به ۶۵۰ میلیون می‌رسد.

در منطقه شرق و جنوب‌ شرق آسیا نیز گزارش یونیسف نشان می‌دهد که شمار قابل‌توجهی از دختران و زنان جوان به عنوان کودک یا نوجوان قربانی خشونت جنسی شده‌اند؛ منطقه‌ای که با ۷۵ میلیون قربانی (برای زنان/دختران) در طبقه‌بندی یونیسف قرار دارد. این واقعیت به ویژه در کشورها و جوامعی با نظام آموزشی ضعیف و فقدان حمایت قانونی عیان‌تر است.

یافته‌ها نشان می‌دهد خشونت جنسی علیه کودکان و نوجوانان در این منطقه در محیط خانه، مدرسه یا جامعه به یک معضل ساختاری تبدیل شده است. آموزش ناکافی و فقدان مکانیزم‌های امن گزارش‌دهی و حمایت از قربانیان باعث می‌شود بسیاری از موارد هیچ‌گاه ثبت رسمی نشده و قربانیان بدون حمایت بمانند.

کشورهای خلیج فارس

در سال ۲۰۲۵ یک مرور نظام‌مند منتشر شد که ۱۶ مطالعه متعدد از شش کشور حوزه خلیج فارس را بررسی کرده است. این مطالعات عمدتاً درباره «خشونت و آزار، قلدری (bullying) و زدن/زورگیری یا آزار روانی/کلامی/فیزیکی» بین نوجوانان در مدارس بود. بر اساس این مرور، نرخ قربانیان خشونت در دانش‌آموزان بین ۱۲.۶٪ تا ۸۳.۳٪ گزارش شد. در برخی گزارش‌ها درباره خشونت جنسی علیه زنان مشخص شده که این نوع خشونت بسیار شایع است و در برخی نمونه‌ها «خشونت جنسی» نیز تا ۸۱٪ گزارش شده است.

یکی از مطالعات اخیر (۲۰۲۵) که در دانشجویان پرستاری در نهادهای درمانی خلیج فارس انجام شد، نشان داده است که این گروه از دانشجویان نیز مورد «harassment / آزار جنسی» قرار گرفته‌اند.

وجوه مشترک و نیاز به اقدامات جهانی

آمارهای جدید یونیسف و دیگر نهادها نشان می‌دهند خشونت جنسی علیه کودکان و نوجوانان نه یک معضل محدود به چند کشور، که یک بحران جهانی است. در مناطق مختلف جهان میلیون‌ها کودک و نوجوان پیش از سن ۱۸ سالگی خشونت جنسی را تجربه کرده‌اند. وقتی برآوردها فقط برای تماس فیزیکی باشند، آمار چشمگیر است؛ اما اگر آزار کلامی، تعرض آنلاین، سوء‌رفتار بدون تماس و دیگر اشکال خشونت هم لحاظ شوند، شمار قربانیان بسیار بزرگ‌تر از آنچه تصور می‌رود خواهد بود.

این واقعیت، ضرورت اقدامات فوری بین‌المللی و ملی را نشان می‌دهد: ایجاد و تقویت قوانین حمایت از کودکان، راه‌اندازی مکانیزم‌های امن گزارش‌دهی، آموزش کودکان و نوجوانان درباره حقوق، رضایت و مرزهای جنسی، و فراهم کردن خدمات حمایتی (پزشکی، روانی، قانونی) برای قربانیان. تا زمانی که این اقدامات انجام نشوند، مدارس، خانواده‌ها و جوامع بخشی از بحران گسترده خشونت جنسی باقی خواهند ماند. بحرانی که آینده بسیاری از کودکان و نوجوانان را تهدید می‌کند.

انتهای پیام/