طیب حاج رضایی که در دهه‌های ۱۳۳۰‑۴۰ تهران به عنوان یکی از برجسته‌ترین «لات‌ها» در جنوب شهر شناخته می‌شد، با رخدادی تاریخی مسیر زندگیش به کلی دگرگون شد؛ او که روزگاری درگیر نزاع و زورگویی بود و در دورهٔ رژیم پهلوی به خدمت دستگاه درآمد، سرانجام با پیوستن به نهضت ­‌امام خمینی و ایستادگی در مقابل قدرت، جان خود را در راه اعتقادش فدا کرد و در تاریخ انقلاب اسلامی ایران نامش به عنوان نمونه‌ای از تحول انسانی ثبت شد.