به گزارش حیات، فلسطینی اشغالی، سرزمینی که در غرب آسیا قرار دارد، با چالش‌های متعددی از جمله بحران آب و خشکسالی دست‌وپنجه نرم می‌کند. این بحران که در سال‌های اخیر شدت گرفته، نه تنها به اقتصاد و کشاورزی این منطقه آسیب زده، بلکه نگرانی‌های عمیقی را در میان سران رژیم صهیونیستی ایجاد کرده است.

گزارش‌های رسانه‌های عبری‌زبان و بین‌المللی، از جمله یدیعوت آحارونوت و World Population Review، نشان می‌دهند که اسرائیل با یکی از شدیدترین بحران‌های آبی در یک قرن اخیر مواجه است.

رژیم صهیونیستی به دلیل موقعیت جغرافیایی خود در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک، همواره با محدودیت منابع آبی مواجه بوده است. کاهش بارندگی، افزایش دما، و برداشت بیش از حد از منابع آبی طبیعی مانند دریاچه طبریا و رودخانه‌های شمالی، این بحران را تشدید کرده است. بر اساس گزارش یدیعوت آحارونوت، اراضی اشغالی با بدترین خشکسالی در ۱۰۰ سال گذشته مواجه شده‌اند.

رودخانه بانیاس تقریباً خشک شده و سطح آب دریاچه طبریا، که حدود ۳۰ درصد از آب شرب اسرائیل را تأمین می‌کند، به پایین‌ترین حد خود در یک قرن اخیر رسیده است. همچنین، سطح بحرالمیت در سال گذشته ۱.۳ متر کاهش یافته که نشانه‌ای از وخامت اوضاع است.

وضعیت وخیم آبی رژیم صهیونیستی بر اساس داده‌های مؤسسه منابع جهانی

بر اساس داده‌های مؤسسه منابع جهانی (WRI) و World Population Review، اسرائیل در رتبه هشتم مناطق با بالاترین سطح تنش آبی قرار دارد، جایگاهی که نشان‌دهنده استفاده بیش از Ascending ۸۰ درصد از منابع آب تجدیدپذیر است. این وضعیت حتی وخیم‌تر از ایران است که در رتبه چهاردهم جهانی قرار دارد.

این تنش آبی به دلیل خشکسالی‌های پیاپی، افزایش جمعیت، و مصرف بیش از حد منابع طبیعی تشدید شده است. پیش‌بینی‌های علمی نشان می‌دهند که تا پایان قرن، منطقه خاورمیانه با کاهش ۱۲ درصدی بارندگی و افزایش دمای میانگین مواجه خواهد شد که فشار بر منابع آبی را بیشتر می‌کند.

خشکسالی تأثیرات عمیقی بر بخش‌های مختلف جامعه اسرائیل گذاشته است. کشاورزی، که ستون فقرات شهرک‌های صهیونیستی در مناطقی مانند جلیل و جولان اشغالی است، به شدت آسیب دیده است. کشاورزان در این مناطق مجبور به توقف کشت محصولات دیم و فصلی شده‌اند و هزاران دونم زمین خشک شده است.

این امر نه تنها به کاهش تولید محصولات کشاورزی منجر شده، بلکه هویت صهیونیستی مبتنی بر کشاورزی و شهرک‌سازی را نیز تهدید می‌کند. افزایش قیمت محصولات کشاورزی، مانند روغن زیتون، و نبود برخی محصولات به دلیل خشک شدن درختان، فشار اقتصادی بر جامعه اسرائیل را افزایش داده است.

علاوه بر این، بحران آب به سیاست‌های رژیم صهیونیستی در قبال مناطق فلسطینی نیز گره خورده است. گزارش‌های حقوق بشری نشان می‌دهند که اسرائیل بارها سهمیه آب شهرهایی مانند حبرون در کرانه باختری را تا ۴۰ درصد کاهش داده یا قطع کرده است، که این اقدام به بحران انسانی در این مناطق دامن زده است. این سیاست‌ها نه تنها نقض دسترسی عادلانه به آب است، بلکه به عنوان ابزاری برای فشار بر فلسطینیان استفاده شده و به انزوای بین‌المللی اسرائیل دامن زده است.

رئیس سازمان منابع آبی رژیم صهیونیستی: وضعیت به سطح فاجعه‌باری نزدیک می‌شود

وزارت دارایی رژیم صهیونیستی، به رهبری بزالل اسموتریچ، سال جاری را به عنوان «سال خشکسالی» اعلام کرده و این اقدام امکان پرداخت غرامت به کشاورزان آسیب‌دیده را فراهم می‌کند. همچنین، کاهش تخصیص آب به کشاورزی و تغییر به سمت استفاده از فاضلاب بازیافتی برای آبیاری در دستور کار قرار گرفته است. اما این اقدامات بیشتر نقش مسکن موقت را دارند و نمی‌توانند به طور کامل مشکل را حل کنند.

بحران آب نه تنها یک مسئله زیست‌محیطی، بلکه یک تهدید استراتژیک برای رژیم صهیونیستی است. سران این رژیم از پیامدهای این بحران، از جمله تأثیر آن بر امنیت داخلی، اقتصاد، و روابط بین‌المللی، به شدت نگران هستند. رئیس سازمان منابع آبی اسرائیل، هشدار داده که وضعیت به سطح فاجعه‌باری نزدیک می‌شود. این نگرانی‌ها در حالی است که رژیم صهیونیستی تلاش دارد این بحران را از عموم مردم مخفی نگه دارد تا از ایجاد وحشت عمومی جلوگیری کند.

اظهارات بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، که مدعی شده بود اسرائیل می‌تواند مشکل آب ایران را حل کند، با تمسخر رسانه‌ها و کارشناسان مواجه شده است. این ادعاها در حالی مطرح شده که اسرائیل خود با بحران عمیق آب مواجه است و حتی درگیری‌های نظامی متعددی با همسایگان بر سر منابع آب مشترک داشته است. این تناقض، چهره واقعی رژیم صهیونیستی را به جهانیان نشان داده و به انزوای بیشتر آن منجر شده است.

بحران کم آبی و اشغال سوریه

بحران آب در اسرائیل نه تنها به مشکلات داخلی محدود نمی‌شود، بلکه به روابط این رژیم با همسایگان خود را تحت تاثیر قرار داده است که مشخص ترین آن کشور سوریه است.

در واقع به عقیده کارشناسان، در پشت بهانه‌های واهی رژیم صهیونیستی که با استفاده از آنها اقدام به اشغال سوریه و ایجاد مواضع نظامی در سرزمین‌های این کشور کرده است، انگیزه مهم تری به نام تسلط بر منابع آبی وجود دارد که کمتر به آن توجه می‌شود و همچون نیمه تاریک ماه، بخش ناپیدای پروژه گسترده رژیم صهیونیستی در کشور سوریه است.

در جنوب سوریه، به‌ویژه در مناطقی که تحت اشغال رژیم صهیونیستی قرار دارد، سدهای آبی مهمی وجود دارند که نقش استراتژیکی در تأمین آب منطقه ایفا می‌کنند. بر اساس اطلاعات موجود، دو سد اصلی در این منطقه که به‌ویژه در نزدیکی جولان اشغالی و استان قنیطره واقع شده‌اند، مورد توجه هستند:

سد المنطره: این سد که بزرگ‌ترین سد جنوب سوریه محسوب می‌شود، در حومه قنیطره قرار دارد. گزارش‌ها نشان می‌دهند که ارتش رژیم صهیونیستی کنترل این سد را در ژانویه ۲۰۲۵ به دست گرفته است. این سد به دلیل موقعیت استراتژیک خود و نقش آن در تأمین آب کشاورزی و آشامیدنی منطقه، از اهمیت بالایی برخوردار است.

سد الوحده: این سد در حوضه رودخانه یرموک واقع شده و یکی از منابع اصلی تأمین آب برای مناطق درعا و سویدا در سوریه و همچنین بخش‌هایی از شمال اردن است. گزارش‌ها حاکی از آن است که رژیم صهیونیستی با تسلط بر این سد، حدود ۴۰ درصد از منابع آبی مشترک سوریه و اردن را تحت کنترل خود درآورده است. این اقدام بخشی از سیاست گسترش منطقه‌ای رژیم صهیونیستی برای کنترل منابع طبیعی، به‌ویژه آب، در جنوب سوریه است.

علاوه بر این، منابع محلی و رسانه‌ای مانند المیادین گزارش داده‌اند که رژیم صهیونیستی از دسامبر ۲۰۲۴ به‌طور خاص بر اشغال منابع آبی و سدهای جنوب سوریه، از جمله سد الرقاد در نزدیکی جولان اشغالی، تمرکز کرده است. این اقدامات در راستای تأمین نیازهای آبی رژیم صهیونیستی و ایجاد فشار بر کشورهای همسایه، به‌ویژه در شرایط بحران آب در منطقه، انجام می‌شود.

این سدها به دلیل نقش حیاتی در تأمین آب کشاورزی و شرب، از اهداف استراتژیک رژیم صهیونیستی محسوب می‌شوند و اشغال آن‌ها به‌عنوان بخشی از سیاست تسلط بر منابع طبیعی منطقه تلقی می‌شود.

با توجه به بحران فعلی خشکسالی در سرزمین‌های اشغالی و فشار جدی که بر سران این رژیم وجود دارد و نیاز مبرم آنها به تامین منابع آبی، بدون شک نباید انتظار این مسئله را داشت که ارتش اسرائیل دست به عقب‌نشینی از مناطق جنوبی سوریه بزند، چرا که دست آن از منابع آبی مهم این مناطق کوتاه خواهد شد و این چیزی نیست که سران این رژیم به‌دنبال آن باشند.

منبع؛ مشرق