به گزارش حیات، بازار جراحی‌های زیبایی و تب بالای زیبا شدن به هر قیمتی، در جامعه بالا گرفته است؛ به طوری که از نوجوان تا میانسالان در هر دو جنس زن و مرد متقاضی انجام اینگونه عمل ها هستند.در این بازار داغ و پر مشتری هستند افراد سودجو که با طمع ورزی و به نیت دستیابی به پول های کلان با اینکه هیچ صلاحیت علمی و تحصیلات دانشگاهی در این زمینه ندارند به خود اجازه دخالت در امروز تخصصی زیبایی داده اند.البته برخی پزشکان متخصص نیز با گرفتن رقم‌های نجومی وارد این عرصه پردرامد شده و هر روز صف متقاضیان آنها نیز زیادتر می‌شود.برای بررسی این موضوع و مشکلات مربوط به جراحی‌های زیبایی و ... با دکتر «سامان طهماسبی، فوق تخصص جراحی پلاستیک، به گفت‌وگو نشستیم که مشروح آن از نظر گرامی تان می‌گذرد.

آقای دکتر! در ابتدا توضیح دهید که آیا هر فردی کاندیدای جراحی زیبایی است؟انجام هر عمل جراحی چه جراح‌های سرپایی چه جراحی‌هایی که نیاز به بستری یا بیهوشی عمومی دارد تا انجام می‌شود خواه ناخواه یک استرسی به بیمار وارد می‌کند؛ چون ما در جراحی چیزی به عنوان جراحی پیش پا افتاده و جراحی ساده نداریم.جراحی چه سرپایی مثل جراحی پلک، بلفوروپلاستی و تزریق چربی و اینها؛ هیچ کدامشان جراحی پیش پا افتاده نیستند؛ بلکه در همه انها باید نکات ظریف و علمی باید رعایت شود. ما مشاوره‌هایی قبل از عمل جراحی انجام می‌دهیم.البته اولا ما هیچ وقت از نظر علمی نباید عمل جراحی را به بیمار تحمیل کنیم یا یک از نظر اخلاقی پزشکی پیشنهادی غیر از خواسته بیمار به بیمار بدهیم.به عنوان مثال مراجعین زیادی داریم که برای مشاوره به من می‌گویند که شما چه عمل جراحی را به ما پیشنهاد می‌کنید؟اما من هیچ وقت هیچ عمل جراحی را بدون اینکه بیمار خودش تمایل به عمل داشته باشد و احساس نیاز کند به بیمار پیشنهاد نمی‌کنم؛ چون وقتی شما یک پیشنهادی به طرف می‌کنید ممکن است که هیچ وقت روی ان فکر نکرده باشد ولی همان پیشنهاد شما باعث می شود که فرد ذهنش درگیر شود. شاید فرد وسواس فکری پیدا کرده و به آن جراحی فکر کند و متمایل شود. علیرغم اینکه خودش نیازی ندیده، اما عمل جراحی انجام دهد. مثلا طرف در مشاوره اش هیچ وقت نیازی به جراحی بینی ندیده باشد ولی همان جرقه که من به او زدم باعث می شود که جلوی آینه نگاه کند و بگوید دماغم اینجاش کج یا فرو رفته است. در نتیجه یک نیاز بدون چیزی که طرف خودش واقعا نیازمند باشد را به او تحمیل می‌کنید..

این باعث می شود جراحی را انجام بدهد که خودش ذاتا دوست نداشته باشد بعد از عمل جراحی پشیمان شود و راه بازگشتی هم ندارد.برخی افراد مثلا خانمها وقتی مهمانی می‌روند با هم صحبت می کنند و نظراتی در خصوص چهره و جراحی زیبایی هم می‌دهند و به یکدیگر توصیه دارند.این چقدر در انجام جراحی اثر گذار است؟به عنوان مثال من خودم می‌بینم که بینی ام نیاز به عمل جراحی دارد؛ مثلا کج است یا هر مشکلی ... این جراحی زیبایی تاثیر مثبتی در روحیم و چهره‌ام دارد و تحت مشاوره قرار می‌گیرم.با توجه به مشاوری که حالا پزشک متخصص من انجام می‌دهد به من توضیحات را می‌دهد که آیا نتیجه‌ای که از عمل جراحی می‌خواهم بگیرم دلخواه من هست یا نه.الزاما هر کسی نیاز به عمل جراحی کرد پیش پزشک متخصص جراحی پلاستیک که ما هستیم مشاوره انجام می‌دهد؛ اما به این معنی نیست که آن مشکل صددرصد قرار است برطرف شود. گاها فرد نیازی می‌بیند که شاید عملا نشدنی باشد یا شاید نتیجه‌ای که می‌خواهد از عمل جراحی نگیرد. مثلا مراجعه کنندگانی که به خود بنده مراجعه می‌کنند و وقتی مشاوره انجام می‌دهم می بینم 20 درصد از آن نیازی که مطرح می‌کنند قابل انجام است و در ۸۰ درصد افراد به نتیجه نمی‌رسیم و لزومی ندارد تا عمل جراحی زیبایی انجام دهند.آیا ابتلای افراد به بیماری‌های روانی و مراجعه به جراحان زیبایی ارتباط دارد؛ به عبارتی افرادی که مراجعه می‌کنند از نظر روانی دچار خود زشت پنداری هستند؟

در جراحی پلاستیک و زیبایی موضوعی مطرح است این که درصد خیلی زیادی شاید از بیماران ما مشکل روانی را داشته باشند که فرد بخاطر همین مسائل هست که مراجعه می‌کند.ما وقتی جراحی زیبایی انجام می‌دهیم سعی می‌کنیم که اولاً نیاز فرد را در نظر بگیریم. باید ببینیم که آیا نیاز فرد مراجعه کننده برای جراحی زیبایی منطقی است یا خیر؟درصد زیادی از مراجعین که مراجعه می‌کنند می‌بینیم بینی‌شان عمل شده و نتیجه خیلی خوبی هم دارد اما باز هم فرد از شکل بینی خود نارضایتی دارد؛ در حالی که هیچ مشکلی مانند مشکل تنفسی ندارد و ظاهر و صورتش مطلوب است اما یک نیازی مطرح می‌کند که اصلا منطقی نیست.بدترین فرد برای جراحی کسانی هستند که نظر دیگران آنها را به سمت جراحی زیبایی سوق داده است.

این حالت فرد ما را به این موضوع سوق می‌دهد که این احتمالاً ریشه در یک مشکل روانی دارد.افرادی هستند که به کرات تحت جراحی‌ها و مداخله های زیبایی متعددی قرار می‌گیرند؛ از جراحی های روی بادی شان (شکم، ران، و...تا روی صورت و... که چندین و چند دفعه عمل جراحی در صورت و بینی شان انجام دادند و حتی در اثر تکرار جراحی‌ها دچار عوارض هم می‌شوند. هنر جراح پلاستیک و فردی که مشاوره می‌دهد این است که این افراد را از لیست کسانی که کاندید عمل جراحی هستند خارج کند. اما مسئله این است که آیا همه جا چنین مشاوره هایی انجام می‌شود یعنی متخصص متعهد است و جراح پلاستیک واقعی است تا این کار را انجام دهد؛ با توجه به اینکه جراحان پلاستیک علم لازم را دارند و مطالعه کردن و به صورت اکادمیک این جراحی ها را ‌انجام می‌دهند. ولی متاسفانه می‌بینیم که درخیلی از افراد مشاوره‌ای صورت نمی‌گیرد.متاسفانه به کرات می بینیم که مثلا بعضی از همین افرادی تزریقات سرپایی انجام داده می‌پرسیم آقا چه پزشکی بوده؟می‌گوید پزشک زیبایی و حتی نمی‌داند تخصص این پزشک چی بوده است!مثل جراحی که روز اتاق عمل ظهور پیدا می‌کند. برای نمونه فرد متقاضی جراحی بینی روز عمل جراحی از شهرستان آمده و تا قبل از بیهوشی حتی نمی‌داند اسم دکترش چیست؟! یا حتی برخی نمی‌دانند چه کسی انها را عمل کرده است. آماری دارید چه تعداد افراد مراجعه کننده برای جراحی‌های زیبایی مشکل روانی دارند؟چون این داستان چندان با سند و مدرک نیست ما آمار دقیقی نداریم؛ چراکه خیلی از این اتفاقایی که حالا می‌افتد و مشاوره‌هایی که در سراسر کشور انجام می‌شود درست ثبت نمی‌شود.

آیا جراحی پلاستیک و زیبایی با دیابت، سکته و فشار تداخلی دارد؟بله، صدر درصد. اول از همه ما پزشک هستیم و باید ابتدا به اصول اخلاقی پایبند باشیم و دوم اینکه ارجحیت در هر فیلد پزشکی، سلامت بیمار است.مثلا جراح عمومی می‌خواهد کیسه صفرا را جراحی کند و باید سنگ خارج شود اما شما می‌بیند مریضی دارد که سن و سال بالا دارد؛ مشکل قلبی، دیابت دارد و اگر جراحی انجام بدهید به قیمت جانش تمام می‌شود؛ در نتیجه شما اگر شرایط اورژانسی باشد، بین مرگ و زندگی مجبوریم جراحی را انجام دهیم.وای به حال اینکه بیمار داستان زیبایی داشته باشد که در اولویت چندم سلامتی قرار دارد؛ یعنی شما وقتی که یک مریضی را ویزیت و مشاوره می‌کنید باید از تک تک مشکلاتی که فرد دارد اطلاع داشته باشید؛ یعنی اینکه بیماری‌های قلب،دیابت و مشکلات ریوی دارد یا خیر.چون که خواه ناخواه عمل جراحی یک استرس خیلی بزرگی به فرد وارد می‌کند و باید شما همه اینها را در نظر بگیرید که آن جراحی که می‌خواهید انجام بدهید سلامت فرد را به خطر نیندازد. اگر می‌بینید بیمار یاد شده بیماری زمینه دارد که جراحی بزرگی را نمی‌تواند تحمل کند باید سعی کنید که با کارهای کوچکتر رضایت مریض را تامین کنید.آقای دکتر! بفرمایید کدام متخصصان صلاحیت جراحی پلاستیک و زیبایی را دارند؛ الان دکترهای عمومی در مطبشان جراحی های زیبایی و جوان سازی پوست و... انجام می دهند و گویی همه پزشکان وارد این جراحی‌های زیبایی شدند.جراحی‌ها نیز متفاوت هستند. در جراحی بادی یعنی جراحی روی سینه، شکم، لیپوساکشن ران، بازو؛ به عبارتی از گردن به پایین صرفا فوق تخصص جراحی پلاستیک صلاحیت جراحی زیبایی را دارد.

در خصوص جراحی که روی صورت مثلا بینی انجام می‌شود جراحان گوش و حلق و بینی، فک و صورت و فوق تخصص‌های جراحی پلاستیک هستند که صلاحیت جراحی دارند. در خصوص جراحی‌های بافت نرم صورت، انواع لیفت‌ها و جوان سازی صورت و از نظر علمی فقط جراحان فوق تخصص پلاستیک و جراحان گوش و حلق و بینی که فوق تخصص یعنی فلوشیپ جراحی پلاستیک صورت را داشته باشد صلاحیت این کار را دارند. یعنی هر جراح گوش و حلق و بینی هم از نظر علمی صلاحیت این کارها را ندارد؛ بلکه یک دوره فلو شیپی دارند که پلاستیک صورت است. ولی متاسفانه به خاطر خلاء قانونی که وجود دارد خیلی از رشته‌های دیگر نیز مداخله می‌کنند.پزشکان عمومی نیز با گذراندن دوره می‌توانند این اقدامات را انجام دهند. صرفا با استناد به اینکه فرد یاد شده مراجعین زیادی داشته انتخاب شده است. اما باید دقت کنیم صرفا به مراجعینش نمی‌توان استناد کرد؛ باید ببینیم که فرد درمانگر و جراح زیبایی صلاحیت علمی انجام جراحی را دارد یا خیر.برای مثال فردی که تزریقات سرپایی انجام می‌دهد ژل و بوتاکس انجام داده است؛ در حالی که این اقدامات توسط متخصصین پوست که صلاحیت انجام چنین کاری را دارند انجام دهند. اما حتی بعضی اوقات پزشکان عمومی هم ورود می‌کنند. از نظر علمی بخواهید در نظر بگیرید شما ملزمید که دوره تخصصی پوست را چهار سال طی کرده باشید. بعضی از لیزرهای تهاجمی و در برخی نیز بتوانید تزریقات انجام دهید.هنر جراح پلاستیک و فردی که مشاوره می‌دهد این است که این افراد را از لیست کسانی که کاندید عمل جراحی هستند خارج کند.

اما مسئله این است که آیا همه جا چنین مشاوره هایی انجام می‌شود یعنی متخصص متعهد است و جراح پلاستیک واقعی است تا این کار را انجام دهد؛ با توجه به اینکه جراحان پلاستیک علم لازم را دارند و مطالعه کردن و به صورت اکادمیک این جراحی ها را ‌انجام می‌دهند. ولی متاسفانه می‌بینیم که درخیلی از افراد مشاوره‌ای صورت نمی‌گیرد.متاسفانه به کرات می بینیم که مثلا بعضی از همین افرادی تزریقات سرپایی انجام داده می‌پرسیم آقا چه پزشکی بوده؟می‌گوید پزشک زیبایی و حتی نمی‌داند تخصص این پزشک چی بوده است!مثل جراحی که روز اتاق عمل ظهور پیدا می‌کند. برای نمونه فرد متقاضی جراحی بینی روز عمل جراحی از شهرستان آمده و تا قبل از بیهوشی حتی نمی‌داند اسم دکترش چیست؟! یا حتی برخی نمی‌دانند چه کسی انها را عمل کرده است.

بوتاکس بی ضرر استآقای دکتر! می‌خواستم در خصوص بوتاکس و اینکه اصلا بوتاکس از نظر پزشکی پایه علمی دارد؟ دوم اینکه هر کسی مجاز است بوتاکس انجام دهد و چه گروه‌هایی باید این اقدام پزشکی را انجام دهند؟بوتاکس همانطور که اکثریت هم گاه هستند نوعی سم است که از یک باکتری گرفته می شود که اینها را رقیق می کنند و در حد دارویی از آن استفاده می شود.البته این سم بودن دلیل بر مضر بودن نیست؛ چراکه خیلی از داروهایی که در درمان استفاده می‌کنیم مثلا داروهای شیمی درمانی و آنتی بیوتیک‌ها اینها ذاتا سم هستند، ولی را با پایین آوردن درجه مسمومیت آنها، از آن استفاده بهینه می‌کنند و درجه آن را در بوتاکس کم کردند تا به خواسته‌های درمانی و زیبایی که می‌خواهیم برسیم. پس این الزاما به معنی مضر بودن آن نیست. شما وقتی سم برای کشتن آفات استفاده می‌کنید برای انسان نیز کشنده است اما اگر حشرات را از بین ببرد این به معنی بد بودن آن نیست، بلکه شما مجبورید که از آن استفاده کنید. بوتاکس فقط استفاده زیبایی ندارد و گاها در نقاط مختلف برای فلج کردن بعضی از عضلات جنبه درمانی دارد؛ مثلا در درمان میگرن، به بعضی اعصاب که به وجود آوردنده میگرن هستند تزریق می شود و فشار را از روی عصب بر می‌دارند و بهتر می‌شود؛ یا در برخی بیماری های گوارشی، ارولوژی و اعصاب که باعث اسپاسم غضله می‌شود و با منقبض شدن درد زیادی ایجاد می‌کند، عضلات را فلج می‌کند.

اینکه در برخی کلیپ‌ها در فضای مجازی گفتند بوتاکس سم است و استفاده نکنید پایه علمی ندارد و اگر توسط فرد ذی صلاحی انجام شود خیلی موثر است و سازمان غذا و داوری آمریکا نیز ان را تایید کرده است و اثرات درمانی بوتاکس بیشتر از عوارض آن موثر است.درباره افراد دارای صلاحیت انجام بوتاکس نیز باید بگویم که جراحان پلاستیک ، جراحان فک و صورت، گوش و حلق و بینی و متخصصان پوست می‌توانند انجام دهند.

پزشکان عمومی نیز اگر دوره‌های مد نظر وزارت بهداشت را گذرانده باشند ذیصلاح تزریق بوتاکس هستند اما به هیچ عنوان پرستار، ماما، کادر درمان و آرایشگرها صلاحیت تزریق بوتاکس را ندارند.چون به ظاهر ممکن است خیلی کار ساده‌ای باشد اما این نقاط مشخص نیز ثابت نیست و افراد مختلف عضلات ناحیه صورتشان اشکال متفاوت دارد و باید اناتومی آن ناحیه را بشناسید و با معاینه بفهمید محل شروع و پایان عضله و تنه عضله کجاست تا بدانید بوتاکس را کجا تزریق کنید.افراد مختلف نتیجه زیبایی متفاوتی را از تزریق بوتاکس توسط پزشکان مختلف می‌گیرند؛چرا؟ علت این است که فرد نمی‌داند کدام عضله را باید فلج کند و کدام را فلج نکند.آیا متخصصان پوست هم می‌توانند؟ متخصصین پوست جراح نیستند و صرفا کارشان درمان بیماری‌های پوستی و اعمال زیبایی‌های سرپایی که تو مطب انجام می‌شود؛ مانند ژل و بوتاکس و دستگاه لیزر است را انجام می‌دهند.

منبع؛فارس