به گزارش حیات، اقتصاد ایران برای بیش از یک قرن به نفت وابسته بوده است.صادرات نفت خام، پایه اصلی تأمین ارز، درآمدهای دولت و برنامه‌ریزی‌های کلان اقتصادی کشور را تشکیل داده است.اما در دهه اخیر، ظهور اقتصاد دیجیتال – از فین‌تک و تجارت الکترونیک گرفته تا هوش مصنوعی و بلاک‌چین – افق‌های جدیدی برای کشورها گشوده است.ایران نیز در این مسیر با چالش‌ها و فرصت‌های خاص خود مواجه است.
مقیاس بازار و سهم از تولید ناخالص داخلیدر حال حاضر، سهم اقتصاد نفتی از تولید ناخالص داخلی ایران بین ۱۰ تا ۱۵ درصد در نوسان است (بسته به میزان صادرات و قیمت نفت).در مقابل، طبق اعلام وزارت ارتباطات، سهم اقتصاد دیجیتال از تولید ناخالص داخلی در سال ۱۴۰۲ حدود ۷.۵ درصد بوده و هدف‌گذاری برای رسیدن به ۱۰ درصد تا سال ۱۴۰۴ در جریان است.نکته مهم این است که برخلاف نفت که در گرو قیمت‌های جهانی و تحریم‌هاست، رشد اقتصاد دیجیتال بیشتر در گرو سیاست‌گذاری داخلی، سرمایه‌گذاری در زیرساخت و توسعه نیروی انسانی است.
اشتغال‌زاییصنایع نفتی به‌طور سنتی اشتغال‌زایی مستقیم محدودی دارند. برای نمونه، کل اشتغال مستقیم شرکت ملی نفت ایران و شرکت‌های تابعه حدود ۱۲۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود.
در مقابل، بخش دیجیتال با وجود نوپا بودن، در سال ۱۴۰۲ بیش از ۳۰۰ هزار شغل مستقیم و غیرمستقیم ایجاد کرده است که شامل برنامه‌نویسان، طراحان، پشتیبان‌های فنی، استارتاپ‌ها و کسب‌وکارهای مبتنی بر اینترنت می‌شود.اقتصاد دیجیتال برخلاف نفت، قابلیت پخش شدن در لایه‌های متعددی از جامعه را دارد و با سرمایه‌گذاری اندک در شهرستان‌ها نیز قابل توسعه است.
مزیت‌های فناورانه و تحریم‌گریزیفناوری دیجیتال به کشورهای در حال توسعه این امکان را داده تا بدون نیاز به زیرساخت‌های عظیم صنعتی یا منابع زیرزمینی، در زنجیره ارزش جهانی سهم بگیرند.برای کشوری مانند ایران که سال‌هاست درگیر تحریم‌های نفتی و بانکی است، ورود به عرصه‌های دیجیتال مثل ارزهای رمزنگاری‌شده، تجارت پلتفرمی، نرم‌افزارهای صادرات‌محور و خدمات برخط، یک راه‌حل برای کاهش وابستگی به نفت و عبور از گلوگاه‌های تحریم به شمار می‌رود.
ریسک‌پذیری و نوساناتاقتصاد نفتی همواره با ریسک‌های شدید ناشی از نوسانات قیمت جهانی، تحریم‌ها، و چالش‌های اقلیمی مواجه بوده است. وابستگی بودجه به نفت موجب شده تا با هر کاهش قیمت جهانی، اقتصاد کشور به شدت تحت فشار قرار گیرد.در مقابل، اقتصاد دیجیتال انعطاف‌پذیرتر و متنوع‌تر است. حتی در دوره کرونا، بخش دیجیتال ایران رشد کرد و بسیاری از مشاغل دیجیتال از رکود اقتصادی در امان ماندند.
زیرساخت‌ها و موانع توسعهبا وجود پتانسیل بالای اقتصاد دیجیتال در ایران، موانع متعددی وجود دارد: فیلترینگ، سیاست‌گذاری‌های متناقض، ضعف در سرمایه‌گذاری خطرپذیر، خروج نخبگان، و نبود حمایت کافی از استارتاپ‌ها.
در حالی که زیرساخت فنی مانند اینترنت پرسرعت و دیتاسنترها پیشرفت کرده‌اند، اما فضای کسب‌وکار همچنان پرریسک و غیرقابل پیش‌بینی است.در نقطه مقابل، نفت با وجود تحریم‌ها همچنان دارای زیرساخت‌های تثبیت‌شده، توان مهندسی بومی، و تجربه تاریخی در صادرات است.
منبع؛ فارس
نظر شما