به گزارش پایگاه خبری حیات به نقل از دفاع پرس؛ هند و پاکستان از سال ۱۹۴۷ میلادی و از زمان استقلال هند از انگلیس، نزاع‌هایی را در موضوعات مختلف با یکدیگر داشته‌اند.
این دو کشور در حدود ۷۵ سال گذشته با روش‌های مختلف اختلافات خود را در میادین نبرد حل کرده‌اند و این موضوع کمتر با مصالحه پیش رفته است. بیشتر درگیری دو طرف بر سر موضوع «کشمیر» است. جنگ بر سر منطقه مرزی «کشمیر» مدت‌هاست اتفاقات ناگواری را رقم زده و کشته‌ها و زخمی‌های زیادی را برجای گذاشته است؛ برای مثال پس از حمله اخیر به گردشگران در منطقه «پهلگام» واقع در کشمیرِ تحت کنترل هند که ۲۷ کشته برجای گذاشت، تنش‌ها میان دو همسایه اتمی شبه قاره وارد فاز جدیدی شده و هند مدعی دخالت پاکستان در این حادثه است.
کابینه دولت هند در واکنش اولیه خود، پیمان مشترک آبی موسوم به «معاهده سند طاس» را تعلیق و همچنین دستور خروج اتباع پاکستانی به ویژه وابستگان دفاعی و نظامی سفارت این کشور از هند را صادر کرد و گذرگاه رسمی مرزی خود «اتاری» را نیز به روی پاکستان بست. کمیته امنیت ملی پاکستان نیز در پاسخ به اقدامات هندی‌ها، ضمن بستن فوری حریم هوایی خود به روی تمامی پروازهای هندی، گذرگاه مرزی «واگه» را نیز تعطیل اعلام کرد.
البته برخی تلاش می‌کنند این درگیری را بین مذاهب و ادیان در بین اذهان بگنجانند که به نظر می‌رسد این موضوع نمی‌تواند دلیل اصلی کشمکش‌های هند و پاکستان باشد. حتی در شبکه‌های اجتماعی و خصوصاً شبکه اجتماعی واتساپ هم هندی‌ها و پاکستانی‌ها در مقابل هم صف‌آرایی کرده‌اند و این نشان‌دهنده نوعی میهن‌پرستی افراطی در بین دو طرفِ درگیر است.
در روزهای اخیر دولت‌های هند و پاکستان در وضعیت مشابه علیه هم صف‌آرایی کرده‌اند و با گسیل تجهیزات نظامی به مرزهای یکدیگر مواضع سختی را علیه هم اتخاذ کرده‌اند. به نظر می‌رسد دو طرف با خویشتنداری می‌توانستند امور را پیش ببرند، اما موضع‌گیری‌های دو طرف شبه قاره هند را به سمت یک درگیری نظامی پیش می‌برد.
در این گزارش قرار است به بررسی شاخصهای مهم قدرت نظامی و اقتصادی دو کشور بپردازیم. در وبگاه «گلوبال فایر پاور» به تفصیل و بر اساس آمارها به این موضوع پرداخته شده و شاخصهای مهم قدرت نظامی و اقتصادی مورد ارزیابی و بحث قرار گرفته است.
بر این اساس و با توجه به معیارها و شاخصهای وبگاه «گلوبال فایر پاور»، ارتش هند از نظر تجهیزات و اداوت و عِده و عُده هند به مراتب از ارتش پاکستان قوی‌تر است. به نظر می‌رسد تنها شاخصهای که هر دو طرف به صورت برابر از آن برخوردارند، «بمب اتم» است که هر دو طرف به صورت یکسان و با توانمندی مشابه از آن بهره می‌برند.
با توجه به شاخصهای منابع انسانی، هند به دلیل وجود جمعیت زیاد حدود یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر در مقابل جمعیت ۲۵۲ میلیون نفری پاکستان برتری‌های زیادی در زمینه نیروی انسانی و نیروی فعال نظامی دارد.
بر اساس گزارش «گلوبال فایر پاور» جمعیت جوان و فعال هند با حدود ۶۶۳ میلیون نفر نسبت به جمعیت فعال ۱۰۸ میلیون نفری پاکستان اختلاف محسوسی را نشان می‌دهد؛ همچنین میزان پرسنل فعال و آماده به خدمت هند با یک میلیون و ۴۵۵ هزار نفر نسبت به پرسنل ۶۵۴ هزار نفری پاکستانی اختلافی حدود ۸۰۰ هزار نفری را نشان می‌دهد؛ همچنین دو کشور دارای نیروهای شبه نظامی پر تعدادی هستند که در صورت لزوم در نقاط بحرانی درگیری‌ها به کمک این دو کشور خواهند آمد.
«گلوبال فایر پاور» در گزارش خود آورده است که هند با دارا بودن ۲ میلیون و ۵۲۷ هزار نفر نیروی شبه نظامی نسبت به پاکستان با ۵۰۰ هزار شبه نظامی برتری پنج برابری را داراست.
شاخص مهم دیگر قدرت نظامی در بین کشورها، بودجه نظامی است؛ هند و پاکستان بر اساس وسعت، توانایی و درآمد سرانه بودجه‌های نظامی متفاوتی دارند؛ در این زمینه هند با دارا بودن بودجه‌ای معادل ۷۵ میلیارد دلار در مقابل پاکستان که بودجه‌ای حدود هفت میلیارد و ۶۴۰ میلیون دلاری را داراست، اختلافی حدود ۱۰ برابری را نشان می‌دهد؛ البته در حوزه بدهی‌های خارجی، پاکستان با ۹۲ میلیارد دلار در مقابل هندی که ۳۷۱ میلیارد دلار بدهی خارجی دارد، با اختلاف پیش است و این یک پارامتر مثبت اقتصادی به حساب می‌آید. در حوزه قدرت خرید یا همان تولید ناخالص داخلی هند با ۱۳ تریلیون دلار در رتبه سوم جهان و پاکستان با یک تریلیون و ۳۰۰ میلیارد دلار در رتبه ۲۵ جهان قرار دارد که به نظر می‌رسد جایگاه هر دو در این پارامتر جالب توجه و تحسین برانگیز است.
در شاخص قدرت هوایی هم هند بر پاکستان برتری دارد و در این پارامتر مهم، ناوگان هند با دارا بودن ۲ هزار و ۲۲۹ فروند هواپیما در مقابل پاکستان با یک هزار و ۳۹۹ فروند هواپیما در جایگاه بهتری قرار دارد. در خصوص تعداد هواپیما، رنکینگ نیروی هوایی ارتش هند و پاکستان بسیار به هم نزدیک است؛ هند در رتبه چهارم و پاکستان در رتبه هفتم جهان قرار دارد. در فاکتور تعداد هواپیماهای جنگی نیز نیروی هوایی ارتش هند با ۵۱۳ فروند جنگنده نسبت به پاکستان با ۳۲۸ فروند جنگنده در جایگاه بهتری قرار دارد؛ هرچند که هر دو با دارا بودن رتبه تک‌رقمی در جهان از نظر تعداد هواپیماها سرآمد هستند.
پارامتر دیگری که می‌توان بررسی کرد، قدرت فنی و عملیاتی بالگردی دو کشور است که این موضوع تکمیل‌کننده توان نیروی زمینی دو کشور خواهد بود؛ بر اساس گزارش «گلوبال فایر پاور»، هند با دارا بودن ۸۹۹ فروند بالگرد و ۸۰ فروند بالگرد جنگی از ارتش پاکستان که با ۳۷۳ فروند بالگرد و ۵۷ فروند بالگرد جنگی دارد، قوی‌تر است؛ اما از نظر قدرت نظامی در حوزه بالگردی، دو کشور جزء ۱۲ قدرت برتر جهان هستند.
از پارامترهای مهم دیگری که می‌توان بین دو کشور بررسی کرد، قدرت نیروی زمینی ارتش هند و پاکستان از نظر زره‌پوش‌ها و توپخانه و تجهیزات نظامی خودکششی است که در این زمینه، ارتش هند با دارا بودن بیش از چهار هزار و ۲۰۰ تانک نسبت به پاکستانِ دارای ۲ هزار و ۶۲۷ تانک برتری محسوسی دارد؛ همچنین در زمینه سامانه‌های توپخانه‌ای و تجهیزات وابسته، هند حدود ۱۰ برابر قوی‌تر از پاکستان است.
یک نکته مهم دیگر در ارزیابی‌های «گلوبال فایر پاور» برتری قدرت دریایی ارتش هند با دارا بودن ۱۸ زیردریایی، ۱۳ ناوشکن و ۲ ناو هواپیمابر بر ارتش پاکستان را نشان داده است. برای مثال همین ساخت ناو هواپیمابر هزینه‌ای سنگین و دست‌کم به یک تا پنج میلیارد دلار نیاز دارد و ساخت آن هم با راهبردهای خاصی انجام می‌شود.
وقوع جنگ میان هند و پاکستان حاصلی جز ریختن خون افراد بی‌گناه ندارد؛ لذا باید درباره جنگ در منطقه و شبه قاره هند مراقب بود؛ اگر همه طرف‌ها خویشتنداری کنند، جنگ جدیدی به منطقه تحمیل نخواهد شد.
نظر شما