به گزارش خبرنگار گروه ورزشی حیات؛ تیم ملی فوتبال ایران روز گذشته و در جریان دیدار مرحله نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا مقابل قطر تن به شکست سه بر دو داد تا همچنان بعد از نزدیک به نیم قرن در حسرت فینال مسابقات و جام قهرمانی بماند. 

این نتیجه در شرایطی مقابل میزبان مسابقات به دست آمد که امید زیادی می‌رفت تا فوتبال ما با نسل طلایی خودش از فرصت به دست آمده بهترین استفاده را کند و با صعود به فینال و عبور از سد اردنی‌ها با جام قهرمانی به ایران برگردد. 

بعد از برتری شیرین یوزهای ایرانی مقابل ژاپن با ارائه یک نمایش درخشان به نظر می‌رسید ما مشکلی مقابل قطر نداشته باشیم و فینالیست مسابقات لقب بگیریم ولی نتیجه بازی چیز دیگری نشان می‌داد. به این بهانه به بررسی عملکرد تیم ملی و دلایل شکست در این مسابقه می‌پردازیم:

ترکیب اولیه اشتباه 

تیم ملی با ترکیب اولیه‌ای به میدان رفت که چند اشتباه در آن وجود داشت. بازگشت احسان حاج‌صفی به ترکیب به جای میلاد محمدی که عملکرد درخشانی در بازی با ژاپن داشت و همچنین استفاده همزمان ابراهیمی و عزت الهی در مرکز میدان که مشخص بود برخلاف بازی قبل در این دیدار جواب نمی‌دهد دو مورد از این موارد بود. کما اینکه قلعه‌نویی خیلی زود به اشتباهش پی برد و بین دو نیمه این دو بازیکن را بیرون کشیده و محمدی و محبی را به ترکیب اصلی بازگرداند. شاید اگر از ابتدا با ترکیب مناسبی به میدان می‌رفتیم نتیجه جور دیگری رقم خورده بود. 

طارمی باید تعویض می‌شد

در طول تورنمنت به جز بازی با امارات دیگر عملکرد قابل قبولی از طارمی دیده نشد. او انگیزه کافی برای حضور در ترکیب تیم ملی را ندارد و در پست مناسبی هم بازی نمی‌کند. نبود او مقابل ژاپن یکی از دلایل شکوفایی برخی بازیکنان خط جلوی ما بود و شاید اگر طارمی مقابل ژاپن محروم نبود ما به این مرحله صعود نمی‌کردیم. او با وجود عملکرد ضعیفش تا پایان در زمین بود و خیلی دیر تعویض شد. کادرفنی باید جسارت تعویض او را کمی زودتر از خودش نشان می‌داد. 

جای خالی قایدی

مهدی قایدی ستاره تیم ملی مقابل فلسطین و هنگ کنگ بود و تکنیک بالا و چهارچوب شناسی او می‌توانست برگ برنده‌ای برای تیم ما مقابل قطر باشد که با بازی فیزیکی نمی‌توانستم مغلوبشان کنیم. قایدی در این تورنمنت خصوصاً در بازی با امارات به اندازه‌ای که شایسته آن بود قدر ندید و غیبتش مقابل امارات هم یکی از اشتباهات کادرفنی بود که مانع رسیدن ما به فینال مسابقات شد. 

ورود دیر هنگام اسدی و مغانلو

مهدی طارمی و سردار آزمون با وجود قامت بلند، ذاتا مهاجمان روی زمین هستند و سرزن‌های قهاری محسوب نمی‌شوند و از همین رو اصرار کادرفنی به بازی مستقیم و کشاندن بازی روی هوا در حضور آنها نتیجه بخش نبود. اگر کادرفنی تشخیص داده راه رسیدن به دروازه قطر توپ‌های بلند است، باید زودتر به دو مهاجم سرزن خودش یعنی شهریار مغانلو و رضا اسدی میدان می‌داد و در دقایق کم باقی‌مانده کاری از دست این دو بر نمی‌آمد. 

عدم پوشش در عمق دفاع

عمق دفاع تیم ملی در بازی با قطر ضعف داشت و برنامه‌ای هم برای پوشش آن دیده نشد. اکرم عفیف بارها با تکنیک خودش خط دفاعی را دور زد و روی دروازه موقعیت ایجاد کرد. بهتر بود کادرفنی با تغییر شرح وظایف مدافعان یا استفاده از مدافع میانی سوم یا حتی کمک گرفتن از یک هافبک دفاعی مقابل مدافعان این ضعف را پوشش دهد ولی تا پایان بازی قطر از این ناحیه به سمت دروازه ما حمله کرد و موقعیت ایجاد کرد.