به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات، شهید محسن حقیقت در سال ۱۳۴۵، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش اصغر و مادرش،فاطمه نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند. مکانیک اتومبیل بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. نهم فروردین ۱۳۶۷، با سمت تیربارچی در شیخ صالح بر اثر بمباران شیمیایی توسط نیروهای عراقی شهید شد. مزار او در بهشت زهرای تهران واقع است.

مادر شهید در گفتگو با خبرنگار ما گفت: محسن فرزند دومم بود، یکسال زودتر خودش را برای رفتن به سربازی معرفی کرد. از او پرسیدم چرا اینقدر زود خودت را برای رفتن به سربازی مهیا می کنی و او در جوابم گفت در حال حاضر کشور به وجود ما بسیار احتیاج دارد.

وی در ادامه افزود: بعد از آنکه دوران خدمتش تمام شد یکسال و نیم بعد گفت من می خواهم در بسیج هم شرکت کنم، بعد از آنکه سربازی اش تمام شد در آخر به تهران آمد و چند مدتی ماند دوباره گفت من می خواهم بروم به جبهه بروم. علی رغم مخالفت‌های پدر به جبهه رفت و بعد آنجا زخمی شد. زخم درست در شاهرگش بود و او را در میان مرده ها گذاشته بودند اما موقع جابجایی متوجه گرمای تنش شده بودند و بعد از آنکه به او  در بیمارستان شوک وارد کرده بودند، دوباره زنده شده بود.
مادر شهید افزود: بعد از شش ماه که زخم گردنش خوب شد دوباره عازم جبهه و سه روز بعد از آخرین اعزامش به شهادت رسید.

وی در ادامه بیان کرد: محسن از کودکی ایمانی قوی داشت. در واقع پسر خیرخواهی بود که برای همه کمک حال به حساب می آمد. در خانه هیچ توقعی از ما نداشت. او همیشه آرزوی شهادت داشت و از ما می خواست برای شهادتش دعا کنیم.

مادر شهید افزود: بعد از آنکه به آرزویش که شهادت بود رسید، من زیاد سر مزار او می آمدم و گریه و بی‌تابی‌هایم زیاد بود تا اینکه به خوابمان آمده بود و از من خواست دیگر گریه نکنم. محسن در خواب گفته بود مادر من در آسمان هستم و برایم بی تابی نکن. از آن به بعد دیگر من نیز بی تابی هایم کمتر شد.